З Брэста мы вырашылі адправіцца ў знакамітую Белавежскую пушчу. Купілі на аўтавакзале квіткі да вёскі Каменюкі. Праўда, аказалася, што для праезду ў памежную зону замежнікі павінны заплаціць пошліну, але так як банк не працаваў, нас ад пошліны вызвалілі.
Пад мостам праз раку ляснемся Правая выпілі піва - і падышлі да галоўнага ўваходу.
Можна купіць пешаходны або аўтобусны тур, можна арандаваць ровары ...
Цэны - вельмі гуманныя.
Гуляць па Пушчы нам вельмі спадабалася. Усюды паказальнікі і інфармацыйныя таблічкі, шмат розных "цікава", лес - з шчыльным дываном і, напэўна з грыбамі (не правяралі бо нельга).
Але Пушча знаходзіцца на мяжы дзвюх краін, таму памежнікаў тут вельмі шмат і двое хлопцаў з заплечнікамі хутка прыцягнулі іх увагу. У нас правяралі дакументы некалькі разоў, пасля чаго прапанавалі падвезці да вальераў са зьвярамі і настойліва папрасілі з'ехаць далей ад памежнай зоны. Так мы і зрабілі - разбілі палатку ў мястэчку Камянец, рабіў замах цудоўнай беларускай ежы.
У Пушчы вельмі спадабалася. Даведаўся шмат новага, падыхаў, нарэшце, чыстым лясным паветрам.