Азіяцкія краіны як правіла прыцягваюць ўсіх нашых турыстаў сваёй экзатычнай кухняй, а таксама спалучэннем як здаецца цалкам несумяшчальных кампанентаў. Тут трэба ўспомніць перш за ўсё знакаміты тайская суп «Том Ям», які складаецца з такіх інгрэдыентаў, як лемонграсс, перац чылі, грыбы і какосавае малако. Гэта хутчэй за ўсё нагадвае нейкае Вядзьмарскае зёлкі, чым звыклую нам ежу.
У гэтых адносінах папулярны в'етнамская суп «Фо» таксама з'яўляецца даволі смачным і незвычайным стравай. Так што можна сказаць, што В'етнам ніколькі не адстае ад сваіх суседзяў у гэтым пытанні. Што ж тычыцца папулярнага в'етнамскага супу «Фо», то адзінае яго адрозненне ад тайскага заключаецца ў тым, што пасля яго ты не адчуваеш сябе ў якасці агнядышнага дракона.
Таксама ў В'етнаме неверагодна папулярныя «земляныя яйкі», гэта значыць яйкі з качыным зародкам, але запякаюць іх абавязкова ў зямлі. Потым в'етнамцы яшчэ любяць зялёныя манга з перцам і імбірны цукеркі з алое. Так што можна сказаць, што яны таксама разбіраюцца ў незвычайнай кухні, якую нашы турысты далёка не заўсёды могуць зразумець і палюбіць.
Натуральна, што ўсе турысты, якія прылятаюць у Нячанг на адпачынак, імкнуцца паспрабаваць тыя самыя легендарныя морапрадукты, якія ў нас дома каштуюць вельмі дорага, а вось у В'етнаме (як нас завабліваюць турагенты) нібыта існы капейкі.
Але тут жа ўсё турысты па сутнасці сутыкаюцца з двума асноўнымі праблемамі. Па-першае, яны не такія ўжо і танныя як усё гэта распісвацца, гэтыя морапрадукты. Ну а потым на самай справе яны вельмі хутка надакучаюць, і ўжо хочацца вярнуцца да звычайнай нашай кухні без усялякіх «буржуйскіх вынаходстваў».
Першую праблему вырашыць вельмі лёгка - трэба толькі даведацца, куды менавіта схадзіць, каб паесці морапрадукты і не расчаравацца высокім коштам. Ну а што тычыцца рускай кухні, то ў Нячанг яна прадстаўлена ў вельмі многіх рэстаранах. Аднак, і тут узнікае таксама невялікая праблема, паколькі ў Нячанг, як правіла, не занадта-то смачна рыхтуюць стравы рускай кухні.
І ў сувязі з гэтым вялікая колькасць турыстаў з Расіі звычайна застаюцца расчараванымі в'етнамскай кухняй ў цэлым, таму што не разумеюць да канца, дзе на самай справе сапраўдная традыцыйная, а дзе проста пародыя на яе з гэтакай прэтэнзіяй на сапраўдную.
Для таго, каб паспрабаваць аўтэнтычную в'етнамскую кухню, трэба ўсяго толькі выйсці за межы еўрапейскага турыстычнага квартала. І тады ўжо вы сапраўды будзеце здзіўляцца сапраўды нізкіх коштах і вельмі смачнай ежы. Да прыкладу, ёсць такі рэстаранчык, як «Quan Chay Thien Nguyet», які не занадта-то шырока вядомы ў турыстычных колах.
Ён размяшчаецца прама на тэрыторыі пагады Лонг Шон - гэта тая самая, дзе наверсе сядзіць белы Буда на лотаса. Аднак рэстаран гэты цалкам вегетарыянскі, і там аматарам мяса рабіць наогул няма чаго. Але ўсё ж дзеля разнастайнасці ў любым выпадку схадзіць туды варта. Асноўная маса кліентаў тут - гэта манахі суседняга манастыра, а таксама наведвальнікі пагады. Але тым не менш бывае такое, што сюды прыязджаюць на абед вельмі рэспектабельны жыхары Нячанг на вельмі дарагіх аўтамабілях.
У асноўным тут рыхтуюць вегетарыянскую ежу з в'етнамскім ухілам, але толькі замест мясных інгрэдыентаў тут прынята дадаваць грыбы, сою і капусту. А вось кошты на ежу ў гэтым рэстаранчыку сапраўды адны з самых нізкіх у горадзе, паколькі чэк на дваіх тут можа абыйсціся ад 80 да 100000 Донг.
І гэта трэба ўлічваць тое, што вы ні ў чым сабе не будзе адмаўляць. Абавязкова паспрабуйце ў гэтым рэстаранчыку рысавы пірог «лазняў бао» па 12000 Донг за штуку. Там замест мяса ў якасці начыння выкарыстоўваецца капуста, таму на свой густ пірог чымсьці нагадвае нашы звычайныя піражкі з капустай. А вось абстаноўка ў гэтым рэстаране неверагодна сціплая, і ў ролі афіцыянтаў як правіла выступаюць манахі.
Калі хочаце паесці самыя танныя сушы ў Нячанг, то смела адпраўляйцеся ў «Wada Sushi & Ramen». Тут стартавы кошт за адну порцыю пачынаецца ад 20000 Донг. Таксама ў тутэйшым меню вы знойдзеце шмат разнастайных страў, як кітайскай, так і японскай кухняў, пачынаючы ад локшыны «удон» са свінінай і аж да сушими. Кошты тут больш чым дэмакратычныя, і чэк на дваіх рэдка выходзіць вышэй чым 120-150 тысяч Донг.
І да таго ж, каб у гэты чэк ўкласціся, вы можаце замовіць па 2 па 3 порцыі на кожнага. Дэмакратычнасць гэтых коштаў абумоўлена тым, што рэстаран размяшчаецца не ў самым зручным месцы, непадалёк ад супермаркета «Coopmarket» ў 20 хвілінах хады ад Еўрапейскага квартала. Аднак вы павінны ведаць, што рэстаран адкрываецца у чатыры гадзіны дня і раней туды ісці наогул бессэнсоўна.
Адзіны, мабыць, рэстаранчык з усіх, у якіх прыстойна кормяць непасрэдна ў Еўрапейскім квартале, называецца «Nom Nom». Вы знойдзіце яго паміж другой і трэцяй лініяй насупраць гатэля «Green Light House». Можна сказаць, што практычна ўсе мясцовыя рускамоўныя жыхары вельмі добра ведаюць гэтае мястэчка і ахвотна наведваюць яго, каб паласавацца смачнай піцай ці ж выдатнымі дэсертамі.
За вялікую піцу тут трэба будзе выкласці ўсяго толькі 80000 Донг, а Кейко стаяць па 30000 Донг за штуку. Прычым кухня ў гэтым кафэ неверагодна разнастайная, пачынаючы ад тайскай і аж да італьянскай. Кошты тут сярэднія, не такія танныя, як у папярэдніх кафэ, але затое выдатная гасцінная атмасфера, ёсць зала з кандыцыянерам і ёсць адкрытая веранда, а па выхадных і па вечарах тут грае жывая музыка.