У канцы жніўня мы з мужам паехалі ў тур па гарадах Італіі. У Венецыю мы трапілі ўжо ў самым канцы, літаральна за 4 гадзіны да ад'езду дадому. Калі я акінула поглядам карціну, то ў галаве пранеслася, што не так ужо і здатная гэтая Венецыя, як яе апісваюць. Занадта вузкія вуліцы, і далёка не вельмі прыемны пах ад каналаў. Але ўжо праз паўгадзіны я памяняла сваё ўражанне пра яе ў корані. Мы вырашылі адправіцца на экскурсію на гандоле па канале Грандэ і праплылі ад Скальцы да самага моста пацалункаў Рыяльта. Дарэчы сказаць, задавальненне вядома не з танных, абышлося каля 150 еўра, але яно таго каштавала. На Рыяльта было вельмі шмат людзей, некаторыя з іх шчыра цалаваліся, і атмасфера на мосце была вельмі прыемнай, на ўвазе таго, што від, які з яго адкрываецца проста ашаламляльны. Ад моста мы адправіліся ўдваіх даследаваць славутасці, мне вельмі хацелася патрапіць на плошчу Сан-Марка. На плошчы было вельмі шмат турыстаў, галубоў і гандляроў сувенірамі. Прыемная мітусня, усе фатаграфаваліся насупраць будынкаў прокурации. Я адразу ж адправілася да гандлёвых столікаў, і купіла некалькі прыемных сувеніраў - магніты, кубак і венецыянскую маску. Будынак старой прокурации мабыць самае прыгожае будынак у Венецыі, вечарам яно вар'яцка прыгожа асвятляецца і сядзець ва ўтульным кафэ з куфлем віна пад класічную музыку вельмі ўтульна. Венецыя гэта чароўны горад рамантыкі і шыкоўнай архітэктуры і як ні дзіўна, але туды хочацца абавязкова вярнуцца яшчэ разочак.
