Алушта - гэта горад свята, горад турыстаў, дзе ўся інфраструктура разлічана толькі на адпачывальнікаў. Тут па-сапраўднаму бурліць жыццё. Як марскія хвалі выкідвае на бераг, так і кожны дзень (у курортны сезон) цягніка «выплёўваць» на перон вакзалу ўсё новых і новых адпачываючых, кожны з якіх імкнуцца заняць сваё месца пад ласкавым сонцам Алушты. Тут жа на пероне ўсіх і кожнага паасобку адпачывальніка «атакуюць» так пакліканыя «рыелтары», наперабой прапаноўваючы месца (пакой, домік) для утульнага пражывання. Так што не спяшайцеся браніраваць праз інтэрнэт. Месцаў, дзе спыніцца хапае, нават з лішкам. Прапановы ў разы перавышае попыт, ёсць магчымасць выбіраць. Усё залежыць ад кашалька і жадання пражываць бліжэй ці далей ад запаветнага мора. Мы выбралі залатую сярэдзіну 20 хвілін да мора і цалкам камфортнае пражыванне за адэкватны кошт. Можна было б і пагандлявацца, «рыелтары» не толькі на словах распавядаюць, але і возяць да месца магчымага пражывання, паказваюць. Была магчымасць наогул выбраць «капейкавы пентхауз», але з мінімальным сэрвісам «ў двары». Але нам гэта справа не занадта падыходзіла - з дзецьмі ўсё-такі, а таму і той выбіралі зыходзячы са складу сям'і.
Транспарту ў горадзе хапае. Курсіруе ва ўсе кірункі. Як гаварыцца, плаці грошыкі і наперад. Побач, ялцінскі пляжы з аднаго боку, пляжы Гурзуфа з іншага боку. І ў тым, і іншым накірунку курсіруюць маршруткі, аўтобусы, прыватнікі. Усе ўмовы, як для прыватных паездак, так і для экскурсій.
А, вось на конт адпачынку на пляжы гэта вялікая праблема. Турыстаў велізарная колькасць, месцы на бясплатным пляжы на ўсіх не хапае. Ў 8:00 займаюць чаргу (як у маўзалей), ды і да гэтага часу на пляжы практычна і месцы то няма. Усё бітком забіта, няма дзе павярнуцца. Але мы то, адпачывальнікі са стажам, і ведаючы загадзя пра такую катавасіі, проста хадзілі на платныя пляжы бліжэйшых санаторыяў. Але і тут трэба было трохі пад мітусіцца, таму што прыйдзеш пазней - ад мора будзеш далей (і нават, магчыма, без лежака).
Алушта, як ня круці больш моладзевы курорт. Вечарам горад ператвараецца ў адну суцэльную дыскатэку. Усе, хто штурхаліся на пляжах, да вечара выходзяць на набярэжную з адным адзіным жаданнем пацешыцца. А «гэтага дабра» ў Алуште вышэй за дах. Разнастайныя кафэ з яркімі неонавымі шыльдамі, вулічныя музыкі спяваюць (а да раніцы ўжо які гарлапаніць) незразумелыя песні. Усё зіхаціць, мільгае, музыка з бараў і кафэ гучыць ўперамешку з дыскатэкай начных клубаў. Шум, крыкі радасці, захаплення. Адным словам, горад свята. Тут ёсць усё, на любы густ і на любы кашалёк. І пра дзетак не забыліся. Дзіцячыя забавы - гэта, па-мойму, самы бяспечны спосаб выманьваць грашовыя сродкі у шчаслівых тат і мам. Разнастайныя арэлі, каруселі, ціры з «капеечнымі» прызамі. Усяго навалам. Разы - два зазірнулі ў начны клуб (там ўваход да 22:00 бясплатны). Хапіла нас роўна на 2 гадзіны. Не таму, што мы пурытане нейкія. Проста, з дзецьмі ў такіх установах рабіць няма чаго. Бліжэй да ночы моладзь адрываецца па поўнай. Маім дзецям рана глядзець такі стрыптыз. Мы яшчэ арэлі з каруселямі не дастаткова асвоілі.
А так, проста казка.
Як ужо пісаў вышэй, у горадзе багацце кафэ, рэстаранаў і бюджэтных сталовых. Так што пытанне з харчаваннем вырашаецца ў імгненне вока. Да таго ж наяўнасць разнастайных супермаркетаў, харчовых магазінаў, рынку ў рэшце рэшт, наогул робяць пытанні аб харчаванні недарэчнымі. Цэны на прадукты цалкам прымальныя для курортнага сезону. З накруткамі вядома, але без фанатызму. Мы пастаянна на рынку куплялі гародніна, садавіна дзецям, кошты не на шмат вышэй чым у нас у горадзе. Гэтак жа і ў крамах.
Вельмі нядрэнна адпачылі. Але паўтаруся, Алушта - моладзевы курорт. Хто шукае цішыню і рамантыку, варта выбіраць іншае месца.