Пасёлак Багрипш (у даслоўным перакладзе на рускую мову - Халодная рэчка) размешчаны ля падножжа Гагрскага хрыбта ў выдатным, маляўнічым месцы. Тут усё накрыта зелянінай. Векавыя сосны, олеандр, стройныя кіпарысы, буковые гаі ствараюць неапісальную прыгажосць дзіўна цнатлівай прыроды.
Выдатны горны паветра, шыкоўнае, цёплае Чорнае мора - прырода дала гэтаму краю всё, і нават з лішкам, толькі карыстацца трэба пісьменна, чаго да гэтага часу мясцовыя абарыгены не навучыліся. Жыццё тут затрымалася (або спынілася) на мяжы 90 гадоў. Курортны бізнэс толькі - толькі пачынае разгортвацца, але адбываецца гэта «справа» настолькі павольна і па дурному, часам проста дзіву даешся - на што разлічваюць такія гора - бізнесмены. Мясцовыя «князькі» заслупавалі выдатныя куткі унікальнай прыроды ў марскога ўзбярэжжа, нарэшце-то да іх дайшло, што курортны бізнэс прыносіць не дрэнныя дывідэнды.
Але, калі рабіць гэта з розумам, зразумела. А гэтага ў новаспечаных «курортных магнатаў» няма. Жаданне «накасіць пабольш грашовых знакаў - ёсць, а даць камфортнае пражыванне, так каб захацелася прыехаць зноў і зноў - гэта ўжо звольніце. Ім трэба ўсё і адразу, і пабольш. Народ нахабны, злосны ад сваёй галечы і зусім ня лагодны да адпачываючых. Здавалася б, гасціннасць народаў Каўказа павінна быць на вышэйшым узроўні, але не будуйце вясёлкавых ілюзій. Гасціннасць засталося, яно ў гэтага народа ў крыві, на генным узроўні, шкада, што яно засталося толькі ў прыватным сектары. Калі ты жывеш у доме (кватэры) побач з гаспадарамі - ты госьць і стаўленні да цябе адпаведнае. Зусім наадварот жыць у пансіянаце - статус змяняецца вокамгненна - ты ўжо «дойная карова», з якой, без усялякага сораму трэба цягнуць пабольш.
Мы аб'ездзілі практычна ўсе значныя курорты рэспублікі Абхазія, усюды ўсё аднолькава, з некаторым адзнакай ў лепшы бок на былых курортах Саюзнай значэння (Гагра, Піцундзе, Сухум). Выдатным прыкладам гэтага можа служыць наша паездка ў пансіянат «Багрипш»,
што знаходзіцца ў аднайменным посёлке.Сам пансіянат, калі можна так сказаць, нядаўна адрэстаўравалі (г.зн. «подшаманили» злёгку), узровень камфорту застаўся, самі разумееце - часоў пабудовы. Нумары з сумешчаных санвузлом, дзе замест сцёку - дзірка ў падлозе. Да вечара такое амбре ідзе з яе, давялося цэлафанавым пакетам зачыняць. Аб мэблі казаць нават не варта, старая але яшчэ моцная (гадоў 10 яшчэ ў пансіянаце праслужыць). Нумары бываюць двух тыпаў. Першы з выглядам на моры (калі патрапіце на 1-3 паверхі, то з выглядам на прыпаркаваныя аўтамабілі), другі - з выглядам на горы (на самай справе глухая сцяна).
Харчаванне жах з жахаў.
Эканомяць на ўсім, меню беднае, хоць на паперы мільгае разнастайнасцю, але нічога з напісанага ў сталовай не было. Шведскі стол, у разуменні мясцовай адміністрацыі - гэта кухар, які пад пільным кантролем (пэўна старэйшага кухары або вельмі старэйшага кухары) выдае па кавалачку мяса ці рыбу (заўважу адзін кавалак, больш аднаго кавалка выдаваць забаронена). Гарнір заўсёды аднатыпных і цалкам безгустоўны. Адзіны плюс - салат шмат і вялікі разнавіднасці. Праўда, большасць з маянэзам, пры спякоце +40 градусаў, мы як-то засцерагліся есці. Пітной вады няма, гэта значыць яна ёсць, але калі не хочаце ўвесь адпачынак правесці ў інфекцыйнай бальніцы, купляйце бутылизированную і не на тэрыторыі пансіяната (танней амаль удвая). Садавіны ў сталовай няма - і гэта ў краіне дзе апельсінавыя і мандаріновым плантацыі. За ўвесь перыяд (5 дзён) бачылі толькі грушы на разносе. Самае цікавае як яны ляжалі ў наш прыезд, так і працягвалі ляжаць у тым жа колькасці калі (нарэшце-то) выязджалі. Аб харчаванні казаць шмат не хочацца, аб яго якасці можна судзіць па масавых атручванняў адпачываючых (і нас гэта не мінула, 2 сутак былі наглуха выкраслены са адпачынку).
А так як медпункт у пансіянаце толькі для ўвазе, доктара днём з агнём не адшукаць, лячыліся самі. Балазе курортны вопыт багаты, лекі заўсёды з сабой.
Вельмі «цешыў» персанал пансіяната. Чым вышэй пасада - тым больш гонору і хамства. Апагей хамства - адміністратар, маладая асоба. Вечна хадзіла ў суправаджэнні двух мужчын. Складвалася ўражаньне, што чалавек проста неадэкватны, паколькі размаўляць не проста не ўмее, слоў не ведае. Вечна крычала на ўсіх і ўся, уключаючы і адпачываючых, калі іх любіць звярталіся са скаргай або праблемай. Смешна. Рэальныя 90 года, яе суправаджаюць толькі спартыўных касцюмаў пад туфлі - казакі бракавала.
Тэрыторыя пансіяната, няма слоў - акультураны.
Дагледжаныя зялёныя насаджэнні, без перабольшання радавалі вока. Чыста - няма слоў. Паветра вакол - проста казка. Змешаныя водары ігліцы і кіпарысаў, у спалучэнні з чыстым горным паветрам - дыхаць адно задавальненне. Асабліва выдатна ўвечары. Выгляд з балкона проста зачаравальны. Такую прыгажосць прыроды проста перадаць словамі нельга, якое сыходзіць за гарызонт прыгожае мора, удалечыні подёрнутые смугой пікі велічных гор, паветра - дыхаць, не надышаться. Але і тут ужо бачна рука чалавека. Ачышчальныя збудаванні пансіяната зношаныя да «агіднасці». Прадукты жыццядзейнасці зліваюцца прама ў працякалую побач рачулку (назва гэтай рачулкі «Халодная рака»),
якая ў сваю чаргу ўпадае ў мора.
Пляжы галечные. Раю набыць спецыяльныя тэпцікі для купання, каб не было балюча хадзіць. Потым абвыкніце, гэта нават для ног карысна. Сам пляж пансіяната чысты, прыбіраўся штодня, ніякіх нараканняў. У астатнім сэрвісу ніякага. Лежакоў не хапае, парасонаў ад сонца наогул няма. Мінусам ёсць тое, што па пляжы блукаюць зграі сабак. Вядома блізка да людзей не пасуюць, але ўсё роўна дыскамфорт і некаторая асцярога ёсць. Хто іх ведае, дзікія звяры ўсё ж.
Мора, ну тут сітуацыя дваістая. Прытым, што бруд з пансіяната, праз раку трапляюць у моры, усё ж мора на першы погляд чыстае.
Бачылі нават дэльфінаў.
Адзіны мінус - дарога ад пансіяната на пляж. Прыкладна 145 стромкіх прыступак (калі не змяняе памяць). Ўніз яшчэ добра, а вось дарога назад - пераадоленне перашкод. Маладым - выдатнае занятак спортам, толькі вось дзеці і пажылыя людзі не могуць ацаніць карыснасць такой хады. Ім вельмі цяжка.
Экскурсій прапануюць на любы густ, усё залежыць ад кошту. Аж персанальна для вас, з персанальным гідам. Тут вырашаць Вам.
Словам, прырода проста прыгожая. У астатнім - жах.