Я вельмі шмат чула розных размоў пра гэта экскурсійным агенцтве «Спірыдон Тур». Прычым, калі некаторыя пішуць, што гэта ніякая не экскурсія, а самы сапраўдны балаган, то іншыя застаюцца ў поўным захапленні. Таму я, адпачываючы ў Ретимно, вырашыла ўсё ж такі хоць разочак з'ездзіць на гэтую экскурсію і даведацца для сябе, што ж гэта за агенцтва такое, пра які ходзіць столькі супярэчлівых чутак. Адправіліся мы ў 6утра прама ад гатэля, дарэчы кошт экскурсіі ў нас складала 32 еўра.
Аўтобус вялікі і ёмісты, а за рулём сядзеў сам Спірыдон. Гідам у нас была балгарка Дыяна, якая замужам за критянином. Спірыдон адразу ж прыцягвае ўсіх да зносін, і каб ніхто не спаў, ён пачынае спяваць. Дарэчы, спявае ён вельмі прыгожа і яшчэ ён патрабаваў ад нас, каб мы хоць трошкі падпявалі пад гэтую мелодыю, што мы і зрабілі з задавальненнем. Потым ён нам распавядаў ўсякія жарты-прымаўкі, сам-то ён гаворыць на англійскай мове, але Дыяна ўсё старанна перакладала на рускую. Жарты былі вядома ўсякія розныя, некаторыя нават не занадта прыстойныя, але тым не менш народу спадабаліся.
Першая прыпынак у нас была на возеры Курна. Нам там далі па часе на ўсё пра ўсё 50 хвілін. Гэта па сутнасці прэснаводнай возера, якое размяшчаецца на ўсходніх схілах хрыбта Леўка Оры, назва якога на рускую мову перакладаецца як «Белыя горы». Гэта ўвогуле-то каля горада Георгиуполи. Возера працягласцю 3,5 кіламетра па перыметры, тут насяляюць чарапахі. Возера Курна ўключана ў праграму па абароне прыгажосці і экалогіі, яно канешне вельмі сімпотнае і вакол таксама вельмі прыемна.
Тут можна ўзяць катамаранчик з дзецьмі і пакатацца па возеры, паглядзець на чарапах. Дыяна нас, зразумела, адвяла ў кафэ-карчму, паколькі за кожным гідам замацаваны свой пункт харчавання. Некаторыя бралі кава з пірагамі, хто-небудзь што-небудзь еў, я вырашыла паесці пазней. Далей мы ўсе селі ў аўтобус і паехалі ў Ханью. Мне вельмі падабаецца гэты горад, які знаходзіцца ў 70 кіламетрах у заходнім напрамку ад Ретимно. Яшчэ да 1971 года гэты горад Ханьян быў сталіцай Крыта, ну а потым ужо ёй стаў Ираклион. Тут нам намалявалі маршрут, пазначылі на карце усё, што трэба паглядзець, і мы самастойна шпацыравалі па ім на працягу двух гадзін.
Тут вельмі шмат помнікаў венецыянскай і турэцкай эпох. Тут я ўсё ж такі перакусіла, а хтосьці проста хадзіў па горадзе. У прынцыпе ўсе мы паспелі паглядзець усё, што загадзя запланавалі, прайшліся па набярэжнай, па насыпной касе практычна дайшлі да маяка, потым пабадзяліся па вулачках Старога горада, ды і вярнуліся да аўтобуса. Пасля наведвання Ханьи мы паехалі да Тополийскому цясніне. Прыкладна праз гадзінку Спірыдон зрабіў прыпынак, схадзіў у вёску і купіў свежы хлеб, і хвілін праз дзесяць арганізаваў нам лёгкі фуршэт. У яго быў з сабой стол, туды ён парэзаў хлеб, у каганцы наліў аліўкавы алей, паклаў марскую буйную соль, асобна аліўкі і лімон.
Бутэрброд выглядаў так - на белы кавалак хлеба наліваецца алей, пасыпаецца соллю, ўпырскваецца цытрынавым сокам і потым туды ж алівы. Увогуле было вельмі смачна, прычым усім, хто жадаў, яшчэ і віно налівалі. Я не стала піць, таму што мяне заўсёды насцярожвае разліванае віно, але народ пры гэтым піў, ніхто не атруціўся і ўсе былі вельмі задаволеныя. Тополийское цясніну незвычайна, там ёсць вельмі цікавы тунэль, перад самым уездам у яго вісіць святлафор з рэверсіўным рухам. Гэта значыць рух толькі ў адзін бок. Аўтобусу вельмі цяжка праходзіць гэты тунэль, таму ён рабіў шмат рухаў назад і наперад, перш чым яго пераадолеў. Там тунэль непрамы і ў ім паварот, а месца вельмі вузкае і аўтобусу цяжка разгарнуцца.
Увогуле мы шчасна пераадолелі гэта месца, і нас чакаў пляж з ружовым пяском, які называецца Элафониси. Сапраўды там ружовы пясок з здробненых рэшткаў ракушек. Увогуле мы вырашылі выкупацца, вадзіца была халодная, але тым не менш было выдатна. Былі мы там прыкладна дзве гадзіны, і ўжо перад ад'ездам хвілін за 30-40 Дыяна і Спірыдон нас сабралі і пачалі паказваць нам танец Сіртакі.
Усім ізноў ўжо налілі, на толькі іншага гатунку нейкага моцнага напою і ўсіх прымусілі танцаваць Сіртакі. Ўсіх жадаючых фатаграфавалі на іх тэлефоны і наогул было вельмі пацешна. На зваротным шляху перад уездам у тунэль мы зноў зрабілі прыпынак, там можна было купіць мёд i яшчэ сфатаграфавацца з пастухом і з казлом, які занесены ў Чырвоную кнігу. Дарэчы казёл вельмі прыгожы, затым турыстам зноў налілі нейкага моцнага напою і на зваротным шляху ўсё ўжо не проста спявалі, а аралі ўсякія розныя песні.
Наогул я павінна сказаць, што Спірыдон вядома ж вельмі тонкі псіхолаг, і яго экскурсіі ў асноўным разлічаны на тых, хто пасіўна праводзіць свой адпачынак, у асноўным на рускамоўных турыстаў. У большасці сваёй яны ляжаць на пляжы, ім сумна - анімацыі ў гатэлях няма, іх ніхто не займае і тут яны раптам «вось цуд!» бяруць экскурсію ў «Спірыдон Тур». А тут табе і зносіны і ўвага. Тут і экскурсію правядуць, і пацешаць як след, і пакормяць, і выпіць нальюць, ды яшчэ і танчыць прымусяць. Увогуле-то вось гэта ўвага была як раз вельмі нават прыемна.
Ды і наогул арганізатары зусім няўрымслівыя людзі, працуюць у поце твару. Так што калі кажуць, што грэкі гультаяватыя, то не ўсе і не заўсёды. Гэты самы Спірыдон практычна 6 дзён у тыдзень з ранняга раніцы і да позняга вечара працуе, а бо экскурсіі ў яго аб'ёмныя, з перапрананнямі, з песнямі, з танцамі, з зносінамі і са спіртным нават. Мая суседка па гатэлі з'ездзіла на ўсе тры экскурсіі па розных напрамках і засталася вельмі і вельмі задаволеная. Мне ж у прынцыпе хапіла і адной экскурсіі на адпачынак. Увогуле калі вы не мабільныя і самі не падарожнічаеце па выспе, ды вам яшчэ да таго ж не хапае зносін, то «Спірыдон Тур» - гэта як раз тое, што вам трэба.