Старажытны горад Сардыс ў Турцыі размяшчаецца ў 65 кіламетрах на ўсход ад Манісу, так што да яго цалкам лёгка можна дабрацца як адтуль, так і з Ізміра. Сардыс з'яўляецца яшчэ адным унікальным месцам у Турцыі, прычым настолькі старажытным, што яго гісторыя фактычна трывала пераплялася з міфам. Навукоўцы мяркуюць, што гэты раён быў заселены яшчэ ў 1200 годзе да нашай эры, а некалькі пазней тут аселі лидийцы з Анатоліі разам з грэцкімі заваёўнікамі. Затым Сардыс рос і неверагодна квітнеў дзякуючы таму, што непадалёк ў гарах было знойдзена золата.
Але згодна са старажытнай легендзе крыніца багацця горада заключаўся ў тым самым фрыгійскіх цары Мідас, ад дотыку рукі якога ўсё ператваралася ў золата. Ва ўсякім выпадку адкуль бы не адбывалася гэтае золата, лидийцы паспяхова квітнелі з посьпехам, і нават змаглі вынайсці металічныя грошы. Потым горад быў захоплены персамі пад пачаткам Кіра Вялікага, але зноў аднавіўся і квітнеў пад кіраўніцтвам Аляксандра Македонскага, пакуль у семнаццатым годзе нашай эры тут не адбылося разбуральнае землетрасенне.
Затым рымляне здолелі аднавіць горад і нават пабудавалі ў ім адну з тых самых 7 цэркваў, якая згаданая ў Адкрыцьці Яна Багаслова. Нашмат пазней ужо ў 1402 годзе яго захапілі войскі Тамерлана і пасля гэтага горад так ніколі і не змог аднавіцца. Зноў ён быў адкрыты толькі ў пачатку мінулага стагоддзя амерыканскімі археолагамі, якія шукалі тут рэшткі рымскіх і візантыйскіх помнікаў.
Каб трапіць сюды трэба спачатку даехаць на долмуше, а потым прайсціся пешшу па нічым не характэрны сельскагаспадарчаму раёну. Тут маюцца зараз два асноўных навалы руін - вы іх лёгка знойдзеце, прайшоўшы пешшу ад галоўнай дарогі. Спачатку можна агледзець старажытныя гімназіі і сінагогу, якія адкрыты штодня з 8,30 раніцы да васьмі вечара. Яны знаходзяцца ў паўночным кірунку ад шашы. Тут жа праходзіць Мармуровая дарога і Візантыйская гандлёвая вуліца, там яшчэ добра бачныя адтуліны ў тратуары і дрэнажныя канавы.
На жаль, ад старажытнага горада засталіся толькі падмуркі будынкаў ды нізкія сцены з дзвярнымі праёмамі, таксама дзе-нідзе віднеюцца надпісы на грэцкай мове і разьбяныя рэзервуары для вады. З правага боку ад сінагогі можна ўбачыць будынак гімнастычнага і лазневага комплексу трэцяга стагоддзя нашай эры. Далі знаходзіцца Мармуровы двор, які быў выдатна адрэстаўраваны фактычна да самага свайго першапачатковага стану. За дваром знаходзяцца рэшткі плавальнага басейна.
Затым трэба будзе павярнуць на захад і прайсці па брукаванай дарожцы ад чайных дамоў Сартмустафы да другога захаваўся участку руін горада, якія знаходзяцца ў 1200 метрах ад аўтастрады. Тут самай асноўнай славутасцю можна назваць Храм Артэміды, які таксама штодня адкрыты з паловы на дзевятую раніцы і да васьмі вечара. Ён з'яўляецца фактычна адным з чатырох самых вялікіх храмаў ва ўсёй Малой Азіі. Ён быў пабудаваны яшчэ пры цары Крэз, затым абабраны грэкамі ў перыяд Іянійскае паўстання і потым зноў адбудаваны пры Аляксандра Македонскага.
На сённяшні дзень тут знаходзіцца толькі тузін масіўных Іянічным калон, якія можна аднесці да рымскага і грэцкага перыядах, але цалкам з іх захаваліся толькі дзве. Затое па падмурку можна судзіць наколькі вялікі быў Храм, які ў той час супернічаў з культавымі будынкамі Эфеса, Дидимы і Самаса. У паўднёва-ўсходняй частцы руін знаходзяцца разваліны невялікі візантыйскай царквы, а на вузкай паласе ва ўсходняй частцы пад навесам можна ўбачыць, што там праходзяць невялікія раскопкі. Руіны акружаны ўзгоркамі з раскошнымі лясамі і вінаграднікамі, сярод якіх можна ўбачыць дзе-нідзе дзіўныя, але якія вырабляюць моцнае ўражанне, як і на тэрыторыі Кападокіі, скалы.
Дабрацца да сардысу можна на долмуше з Манісу, якая варта на Салихли, потым на аўтобусе з Ізміра, альбо ж на цягніку, які таксама адпраўляецца з Ізміра. Цягніком, вядома ж, дабірацца зручней, але значна больш павольна. Але затое цягнік вяртаецца назад у Манісу трохі пазней, чым долмуши. Долмуши высаджваюць пасажыраў каля павароту на Сартмустафу на шашы, а чыгуначная станцыя знаходзіцца прыкладна ў адным кіламетры ў паўночным напрамку каля маленькай вёсачкі Сартмахмут. Гасцініц у Манісу зусім няшмат, але можна спыніцца ў Салихли. Гэта горад з рынкам, які знаходзіцца непадалёк ад аўтастрады Ізмір-Афьонкарахисар. У самім горадзе няма нічога цікавага, але затое ён знаходзіцца вельмі блізка да руін.