Маё першае знаёмства з горадам корабелов адбылося ва ўзросце 12 гадоў. Адпачывалі мы сям'ёй ў бабулі ў Рыбаковка, якая, дарэчы, знаходзіцца ў Мікалаеўскай вобласці. Чулі былі мае родныя пра гэтак званае Мікалаеўскім заапарку, ды і вырашылі яго наведаць. Ехаць да горада на аўтамабілі прыкладна гадзіну, таму маючы ўласныя колы, нам трэсціся па спякоце ў маршрутцы не прыйшлося.
Памятаю, разнастайнасць жывёл зрабіла на маю дзіцячую псіхіку незгладжальнае ўражанне. Хоць я не асабліва ўхваляю такі спосаб утрымання гэтых мілых стварэнняў, толькі ў выпадку адпаведнага сыходу і стварэння максімальна камфортных умоў. Больш нічога з свайго мікалаеўскага дзяцінства я не ўзгадваю. Напэўна, гэта была дамінанта, і ўсё астатняе проста вытиснилось маім сьвядомасьцю.
Але лёс дала мне яшчэ адзін шанец даведацца Нікалаеў і ўжо ў больш сталым узросце. Агульны вердыкт горадзе - цвёрдая чацвёрка з плюсам. Ёсць куды расці і развівацца, але і здабытак зусім ня беднае. Калі любіш падарожнічаць, то ў любым месцазнаходжанні можна знайсці нешта яркае і непаўторнае для сваёй турыстычнай біяграфіі.
У гэтым горадзе мне спадабалася архітэктура - шмат усякіх мудрагелістых будынкаў, якія прыцягваюць позірк. У наяўнасці шмат забаўных музеяў, тэатраў, сабораў, паркаў. Яшчэ вельмі багата глядзіцца яхт-клуб. Нікалаеў пакінуў прыемныя ўражанні, не гледзячы на няважныя дарогі. Хоць маленькія недахопы ёсць ва ўсіх, таму жадаю гораду не спыняцца на дасягнутым і імкнуцца да новых вяршыняў!
