Перш, чым пачаць складаць маршруты падарожжаў па Мадрыду для таго, каб агледзець усе яго самыя асноўныя славутасці, трэба заўважыць, што ў прынцыпе ў гэтым горадзе маюцца два раёны, у якіх сабрана іх асноўная колькасць - каля Каралеўскага палаца і каля музея Прада. А прама паміж гэтымі раёнамі размяшчаюцца дзве самыя галоўныя плошчы горада - Plaza Мayor і яшчэ Puerta del Sol.
Такім чынам, калі вы хочаце ўвесь час знаходзіцца ў цэнтры падзей, то вам трэба пасяліцца дзе-небудзь непадалёк адсюль. Так што маршрут агляду славутасцяў разлічаны на два насычаных дня. У першы дзень я рэкамендую вам аглядаць наваколлі Каралеўскага палаца і скончыць знаёмства з імі ў цэнтры, то на другі дзень варта наведаць наваколлі музея Прада.
Першы дзень варта пачаць з наведвання музея Серральбо, які будзе моцна вытанчанай альтэрнатывай Каралеўскаму палаца. Можна адразу адзначыць, што гэта адзін з вельмі рэдкіх захаваліся выдатных прыкладаў асабняка дзевятнаццатага стагоддзя, прычым са стоадсоткава якія захаваліся дэкорам. Калі ты тут пражываў маркіз Серральбо разам са сваёй сям'ёй, і нават цяпер гэты дом дом-музей можна адчуваць, як быццам бы жылым домам, які гасцінна запрашае ўнутр сваіх жаданых гасцей. Каля ўваходу ў гэты музей вам ўручаць абавязкова спецыяльную кніжачку-даведнік, прычым характэрна, што яна маецца і на рускай мове. Яна не апісвае падрабязна ўсё, што знаходзіцца ў пакоях, але затое канцэнтруе вашу ўвагу на некалькіх аб'ектах у ёй. Увогуле, гэта проста ідэальны даведнік для аматараў музеяў.
Далей, натуральна, трэба наведаць Каралеўскі палац. Лепш за ўсё прыходзіць туды за гадзіну да адкрыцця, каб не стаяць потым доўга ў чарзе. Улічыце таксама, што фатаграфаваць ўнутры нельга, так што пазнаёміцца з апісаннем можна на сайце музея. Пасля таго як вы выйдзеце з яго, абавязкова прагуляйцеся ў Каралеўскіх садках - там вельмі прыемна і спакойна, і вядома ж вельмі прыгожа. Улічыце, што агляд музея уключаючы сады зойме ў вас як мінімум тры гадзіны, а магчыма нават і больш.
Далей адпраўляйцеся на назіральную пляцоўку Faro de Moncloa. Каб перабрацца ў гэтую іншую частку горада, лепш за ўсё праехацца на метро, паколькі назіральная пляцоўка, якая з'яўляецца дарэчы былой асвятляльнай вышкай, знаходзіцца на тэрыторыі студэнцкага гарадка. Пляцоўка сама па сабе закрытая, але шкла тут настолькі чыстыя, што можна атрымліваць асалоду ад пышнымі выглядамі з 92-метровай вышыні практычна, як быццам бы калі б яна была адкрытая. Дарэчы, побач з пляцоўкай у суседнім будынку знаходзіцца вельмі цікавы музей Амерыкі, у якім шмат цудоўных экспанатаў дакалумбавай часу і каланіяльнай эпохі, а таксама прадстаўлена даволі-такі вялікая калекцыя ювелірных упрыгожванняў.
Пасля назіральнай пляцоўкі можна на перамясціцца да цэнтра горада. Для гэтага трэба даехаць на метро да станцыі Plaza de Еspana, паколькі менавіта адсюль пачынаецца па сутнасці галоўная гандлёвая вуліца горада Мадрыд. Тут заўсёды бывае шумна і сумбурна. Тут можна наведаць любую з кавярынек, каб паласавацца мясцовыя саладосцю «чуррос» з гарачым шакаладам. Страва гэта цалкам незабыўнае, так што абавязкова скарыстайцеся гэтай прапановай. Да канца вуліцы можна не даходзіць, а дзе-то згарнуць у якую-небудзь маленькую вулачку і палюбавацца там шматлікімі і часам нават некалькі дзіваватага скульптурамі.
Далей па плане агляду адразу дзве площади- Plaza Мayor і Puerta del Sol. Увогуле, уражанне ад іх такое - прыгожыя, дзіўныя, разрозненыя. Як быццам бы раптам усё ўзялі і змяшалі ў адным вялікім катле, а потым з завязанымі вачыма даставалі і расстаўлялі па плошчах - маўляў сыдзе і так. Тут, вядома ж, шмат вулічных артыстаў, якія дзень за днём спраўна даюць свае ўяўленні, потым будынка, катэгарычна адмаўляюць пускаць ўнутр якіх-небудзь незнаёмцаў развясёла бетонныя дзяўчыны, размешчаныя тут як быццам бы з іншай планеты. Ва ўсякім выпадку скончыць першы насычаны дзень агляд Мадрыда вячоркі ў раёне галоўнай плошчы Plaza Мayor будзе вельмі нядрэнным рашэннем.
Другі дзень пачынаецца з агляду Нацыянальнай бібліятэкі. Толькі не думайце, што там толькі адны кнігі сабраны -там можна сустрэць неверагодная колькасць цікавых рэчаў. Нацыянальная бібліятэка пастаянна ўяўляе экспазіцыі старажытных кніг, а яшчэ там вельмі часта бываюць усякія цікавыя выставы. Пасля бібліятэкі адразу адпраўляйцеся ў Археалагічны музей, які з'яўляецца яе годнай альтэрнатывай. Дарэчы, гэты музей мае вельмі нядрэнны рэйтынг на такім папулярным сайце, як Трипадвайзер. Наведвальнікі кажуць, што экспазіцыя музея вельмі вялікая, так што трэба надаць агляду як мінімум два з паловай гадзіны.
Далей адпраўляемся наўпрост у Музей васковых фігур, калі вы вядома ж любіце такія забавы. У прынцыпе такія музеі маюцца ў многіх гарадах, але калі вы яшчэ ніколі не бывалі ў іх і хочаце сфатаграфавацца з Мэрылін Манро або з Энштейна, то можаце смела заходзіць. А далей вас чакае Універсітэт прыгожых мастацтваў. Вось менавіта тут знаходзіцца выдатная і прычым адкрытая назіральная пляцоўка, там жа маецца бар і іншыя любаты. Калі вы любіце ўсякую актыўную дзвіжуха, то сюды трэба прыходзіць бліжэй да вечара, калі там збіраецца шмат народа. А калі вам падабаецца цішыня і мінімальная колькасьць людзей, то лепш прыходзіць у сярэдзіне дня.
Далей адпраўляемся знаёміцца з паркам Ретиро, які з'яўляецца самым буйным па памерах паркам у цэнтры Мадрыда. Тут ёсць шырокія вуліцы і даволі вузкія сцяжынкі, растуць неабсяжныя кіпарысы і тоненькія ружы-трасціначкі, тут жа палацы, фантаны і скульптуры. Пры жаданні можна пакатацца на лодачцы ці ж і на катамаране па возеры, размешчанага прама на тэрыторыі парку. Звярніце асаблівую ўвагу на крыштальнай шкляны палац - гэта ўнікальнае збудаванне, цалкам якое складаецца з металу і шкла, яно сваім знешнім выглядам адразу ж дзівіць вытанчанасцю і далікатнасцю. Калісьці раней у ім знаходзілася аранжарэя, у якой раслі расліны з Філіпінскіх выспаў, ну а зараз тут праходзяць самыя розныя выставы. Таксама на тэрыторыі парку можна бясплатна наведаць палац Веласкеса, у якім праходзяць найцікавыя выставы.
Ну а зараз мы наўпрост адпраўляемся да самай галоўнай мэты падарожжа другога дня - да музея Прада. Ён, безумоўна, лічыцца адным з самых значных і самых буйных музеяў мастацтваў на ўсёй тэрыторыі Еўропы. Да таго ж ён, несумненна, уваходзіць у дваццатку самых наведвальных музеяў на ўсёй планеце. Тут знаходзяцца работы такіх знакамітых майстроў, як Веласкес, Рафаэль, Босх, Гойя, Брейгель, Караваджо і Рубенс. Аднак улічыце, што фатаграфаваць у музеі таксама не дазваляецца, і таму перад уваходам абавязкова бярыце буклет з планамі залаў. Прыемна, што тут маюцца буклеты і на рускай мове. Таксама не забывайце, што ў апошнія два гадзіны працы, прычым у кожны дзень, музей можна наведаць цалкам бясплатна, і ня палохайцеся што там будзе вялікая чарга - яна праходзіць вельмі хутка.
Пасля музея Prado адпраўляемся ў музей цісу-Борнемисы, які яшчэ да 1993 года лічыўся самай буйной з усіх прыватных карцінных галерэй у свеце. На сённяшні дзень ён перайшоў у апеку дзяржавы і тут можна цалкам бясплатна (у вызначаныя гадзіны) цешыцца мастацтвам. Мастацкія палотны, прадстаўленыя ў гэтым музеі, некалькі больш разнастайныя, чым у музеі Прадо, паколькі тут маюцца і экспрэсіяністаў, і імпрэсіяністы, а таксама акрамя іх яшчэ і еўрапейскія і амерыканскія палатна, якія адносяцца да другой палове XX стагоддзя. Таксама вельмі прыемна, што маюцца планы музея на рускай мове.
Спадзяюся вы яшчэ не стамілася ад музеяў, таму што далей за вас чакае Музей Мастацтваў каралевы Сафіі. Ён лічыцца трэцім у «золатам трыкутніку мастацтваў», якія знаходзяцца ў Мадрыдзе. Але гэты музей разлічаны больш на тых, хто любіць сучаснае мастацтва, паколькі тут прадстаўлена жывапіс ХХ стагоддзя, у тым ліку працы Сальвадора Далі, Пабла Пікаса, Жаан Міро, а таксама шматлікіх самых розных сучасных мастакоў, творчасць якіх было так ці інакш звязана з Іспаніяй .
Побач з усімі гэтымі музеямі знаходзіцца вакзал Аточа, у які таксама варта зазірнуць, асабліва калі вы не прыехалі сюды на цягніку. Прама на тэрыторыі вакзала разбіта выдатная аранжарэя, заходзячы ў якую проста-такі адразу адчуваеш спакой і адначасова спакуса далёкіх падарожжаў.