Калі мая сям'я планавала адпачынак на моры, прыпынак у Гурзуфе доўга стаяла пад пытаннем. Многія адгаворвалі нас, запэўніваючы, што з маленькім дзіцем на гэтым курорце будзе вельмі цяжка. Насуперак усім довадам, мы рызыкнулі і ні разу не пашкадавалі аб сваім рашэнні.
З першага погляду Гурзуф нас зачараваў. Невялікі пасёлак, размешчаны ў Гурзуфской даліне паміж Аю-Дагом і Нікіцкіх яйлой можна абыйсці пешшу за пару гадзін. Пакарала нас прыбярэжная частка горада. Першы раз мы бачылі ў Украіне набярэжную, брукаваную мармуровай пліткай і якая змяшчаецца ў чысціні. Зрабілі ўражаньне квітнеючыя ўздоўж набярэжнай гранаты і звілістыя старыя вулачкі. Праўда, шмат па іх не знаходзішся, яны досыць крута падымаюцца ў верхнюю частку горада.
Спадабаліся вельмі незвычайныя скалы. Яны нагадвалі казачныя замкі з мудрагелістымі сілуэтамі. Магчыма, з-за іх на гэты курорт да гэтага часу прыязджае шмат людзей, якія захапляюцца жывапісам.
Пляжы Гурзуфа засыпаны буйной галькай, але чыстая і празрыстая вада кампенсуе гэты недахоп. Самой прыродай створаны ідэальныя ўмовы для дайвінга. Я, нягледзячы на страх рызыкнулі, і паплаваць з маскай. Ўбачанае пад вадой мяне ўразіла.
Годнасцю гэтага курорта з'яўляецца яго флора і фаўна. Бо не проста так у гэтым горадзе размясціўся сусветны цэнтр адпачынку дзяцей "Артэк". Увесь горад патанае ў зеляніне, трапічныя і іглічныя расліны суседзяць адна з адной. Сустракаюцца нязвыклыя для гэтага рэгіёну насельнікі. Мы кожную раніцу любаваліся вавёрачкі, якая заўсёды прыходзіла да нас за ласункам.
Вінаградныя плантацыі і смачнае віно пацвярджаюць правільнасць наведвання Гурзуфа.