Чарнагорыя славутасці водгукі турыстаў
Ні для каго не з'яўляецца сакрэтам тое, што нашы турысты ўжо даволі нядрэнна асвоілі такія краіны з пляжным адпачынкам як Турцыя, Егіпет і Харватыя. Але што ж яны атрымалі ў выніку? Турцыя моцна падаражэла, Егіпет заграз проста ў нейкіх ваенных канфліктах, а Харватыя ўвяла візавы рэжым. Такім чынам у пошуках краіны з недарагім адпачынкам і ўражлівымі прыроднымі прыгажосцямі нашы турысты сталі прыглядацца да бязвізавай Чарнагорыі.
Наша сям'я ў гэтым плане не стала выключэннем, мы вырашылі паехаць адпачываць у Чарнагорыі, якая еўрапейцам больш вядомая як Монтенегро. Так склаліся абставіны, што мы змаглі адпачываць гэтым летам у Чарнагорыі цэлы месяц. Праўда нам удалося паглядзець адносна няшмат, але нават гэта нас моцна ўразіла.
Мы з мужам прыйшлі абодва да высновы, што Чарнагорыя - гэта па сутнасці нешта сярэдняе паміж Балгарыяй і Грэцыяй. Мову ў прынцыпе славянскі і часцяком у прамове праслізгваюць знаёмыя словы. І прадаўцы, і афіцыянты патроху размаўляюць на рускай мове, толькі вось яшчэ ў гатэлі з абслуговым персаналам нам яшчэ прыйшлося па-ангельску размаўляць, але думаю, што і яны хутка навучацца.
Перш за ўсё мы адправіліся аглядаць маўзалей Пятра II Негаш - кіраўніка, паэта і мітрапаліта, падчас кіравання якога паміж нашымі краінамі ў першай палове дзевятнаццатага стагоддзя былі выдатныя адносіны. Паколькі ён для чарнагорцаў значыць тое ж самае што Пётр Першы для нашага народа, то нам параілі наведаць яго маўзалей, размешчаны на гары лоўчага. Пры сваім жыцці ён часцяком бываў там і ў адзіноце аддаваўся роздумаў. Менавіта ў такім вось выглядзе і захаваў яго скульптар.
З гары лоўчыя дарэчы, адкрываецца цудоўны від - з аднаго боку на ўзбярэжжы Адрыятычнага мора, а з другога на былую сталіцу краіны горад Цетин. Цяпер гэта вельмі спакойны, ціхі і адасоблены гарадок, пры гэтым які застаецца духоўным і культурным цэнтрам краіны. Тут ёсць некалькі музеяў, каралеўскі палац і вельмі вядомы Цетинский манастыр, куды з'язджаюцца вернікі з многіх краін свету, каб пакланіцца правіцы вядомага з Бібліі Іаана Хрысціцеля.
Таксама на тэрыторыі былой рэзідэнцыі Пятра II Негаш мы бачылі унікальны аб'ёмны макет Чарнагорыі, які быў выкананы яшчэ ў пачатку мінулага стагоддзя. Гледзячы на яго адразу ж становіцца зразумела, чаму гэтую краіну вельмі часта называюць Монтенегро (у перакладзе з латыні азначае «краіна чорных гор»), паколькі найбольшую частку Чарнагорыі займаюць высокія горы.
Потым мы паехалі ў паўночна-ўсходнюю частку краіны, каб на свае вочы ўбачыць каньён знакамітай ракі Тара, які лічыцца самым глыбокім ва ўсёй Еўропе і другім па глыбіні ў свеце. Гэтую раку проста любяць аматары рафтынг і не выпускаюць магчымасці сплаў па ёй.
Затым мы адправіліся да самага вялікага прэснае возера Еўропы - Скадарскага, на якім пражывае мноства водных птушак - пеліканаў, чаек, бакланаў і іншых прадстаўнікоў. Праўда, перш чым патрапіць да возера нам давялося шмат Попетляв на серпантын горных дарогах.
Таксама мы ніяк не маглі абыйсці ўвагай дзіўны і выдатны востраў Свяці Стэфан. Праўда як аказалася - патрапіць туды даволі складана, таму што мясцовыя жыхары ўжо даўнютка папрадавалі свае дамы і перабраліся на іншыя месцы жыхарства, а на востраве цяпер толькі гатэлі, ды яшчэ рэстараны класа люкс і пускаюць цяпер туды толькі гасцей. Паркоўка таксама платная, так што паставілі машыну, прагуляліся і ўсё на гэтым.
Натуральна мы ніяк не маглі праехаць міма выдатнага Которского заліва, які па сутнасці лічыцца самым паўднёвым фіёрдам ў Еўропе. Наогул-то гэта было калісьці проста рэчышчам ракі, але словы «фіёрд» у дадзеным выпадку гучыць рамантычней. Калі падняцца на якую-небудзь з гор, навакольных заліў, то адтуль адкрываюцца цудоўныя віды на два старадаўніх горада - Котор і Пераст. А яшчэ віднеецца курорт Герцег-Нові. Наогул можна з упэўненасцю сказаць, што гэта самае лепшае месца для адпачынку ў Чарнагорыі, таму што там ствараецца свой асаблівы мікраклімат і там яшчэ ўзрушаюча прыгожыя віды.
Мы наведалі зразумела Котор - горад, які даў назву заліву. А наогул ён настолькі стары, што быў заселены яшчэ найстаражытнымі плямёнамі да нашай эры. Усе турысты, якія прыбылі сюды, адразу ж прыходзяць у захапленне ад сярэднявечнай часткі горада з яе палацамі, вузкімі вулачкамі, саборамі і дзіўнымі аўтэнтычнымі хаткамі, нейкім неспасціжным чынам Прылепы прама на схілах гары як гнёзды ластавак.
Мы пабывалі ў Марскім музеі і пазнаёміліся там з гісторыяй мараплаўства і наогул даведаліся шмат усяго цікавага. А потым мы падымаліся па прыступках у гару ўздоўж прыгонных сцен. Ўздым займае па часе прыкладна гадзіну, таму што там прыступак вельмі шмат! Падняліся на самую верхнюю кропку - крэпасць святога Яна і палюбаваліся выглядам якога і ўсяго заліва.
Затым мы рушылі ў Пераст - яшчэ адзін вельмі старадаўні горад. Па шляху праязджалі пасёлак з узрушаючым назвай - «Дабрыня», там калісьці пражывалі знакамітыя майстрыхі-золотошвейки, а цяпер большай папулярнасцю карыстаюцца пяшчаныя пляжы, бо па акрузе ў асноўным галечные. Пераст нейкім цудам адваяваў для сябе месца ў падступае да яго з усіх бакоў гор.
Там яшчэ ёсць штучны востраў, з якім звязаная прыгожая легенда - маракі знайшлі на рыфе абраз Божай Маці, якая ацаляла ўсіх прыгнечаных, насыпалі выспу і пабудавалі там царкву. Для гэтага яны кідалі ў ваду камяні і падпальваюць старыя і зразумела варожыя караблі. Традыцыя гэтая дажыла і да нашых дзён - у свята Фашинда ўсе гараджане плывуць з камянямі да выспы на ўпрыгожаных галінкамі дрэў лодках на заходзе дня.
Ну і апошнім пунктам нашага падарожжа быў курорт Герцег-Нові - горад «тысячы прыступак», таму што тут паўсюль трэба ці падымацца, або спускацца па іх. Тут шмат санаторыяў і папулярных СПА-працэдур, дзеля якіх сюды прыязджае шмат адпачываючых. Ну а гарадскія дарогі і зусім нагадваюць нейкія горныя серпантын. Горад вельмі прыгожы - нам спадабаўся. Як і Чарнагорыя ўся ў цэлым!