Кингисепп - гэта адносна невялікі гарадок, размешчаны ў Ленінградскай вобласці, заснаваны яшчэ па сутнасці ў чатырнаццатым стагоддзі, калі на гэтым месцы знаходзілася крэпасць Ям. Яе ваеннае прызначэнне ў агульным-то было пацверджана некалькі разоў, паколькі яна пастаянна пераходзіла з расійскіх уладанняў у шведскія, потым у фінскія, а затым назад. Дзякуючы такой вельмі незвычайнай гісторыі ў горадзе перамяшалася некалькі культур розных народаў, што не магло не адбіцца на яго славутасцях.
Старадаўні Екацярынінскі сабор у Кингисеппе быў пабудаваны па ўказе імператрыцы Кацярыны II ў 1782 годзе на месцы раней згарэлага драўлянага храма. Галоўным архітэктарам гэтага храма быў прызначаны прыдворны дойлід імператрыцы - Антоніо Ринальди, які пабудаваў для яе Мармуровы палац у Санкт-Пецярбургу і Вялікі палац у Гатчыне.
Будынак храма пабудавана ў форме крыжа з пяццю саборных кіраўнікамі, прычым пад адным з іх размяшчаецца званіца. Пры будаўніцтве было выкарыстана змешванне стыляў барока і класіцызму, што зрабіла сабор цудоўна прыгожым. Саборам лепш за ўсё любавацца звонку, паколькі ўнутры няма нейкіх прыгожых ікон і фрэсак. Дарэчы, вы можаце ўбачыць менавіта гэты сабор на многіх сувенірах з сімволікай горада.
Шведскае ўплыў не магло не адбіцца на рэлігійных поглядах некаторых мясцовых жыхароў. На працягу доўгіх гадоў у Ямбург (менавіта так раней называўся Кингисепп) дзейнічала лютэранская кірха, якая пад уплывам часу зусім разбурылася. У пачатку дзевяностых гадоў мінулага стагоддзя было прынята рашэнне аб яе аднаўленні, і цяпер тут маюцца пастаянныя прыхаджане і рэгулярна праводзяцца службы. На тэрыторыі Расіі практычна больш няма лютэранскіх цэркваў, таму гэтая, пабудаваная ў стылі мадэрн, звычайна выклікае вялікую цікавасць у турыстаў.
У гісторыка-краязнаўчым музеі можна падрабязна пазнаёміцца з мінулым гэтага горада. Яго калекцыю пачалі збіраць на грамадскіх пачатках ў пяцідзесятых гадах мінулага стагоддзя, калі мясцовыя жыхары дзяліліся цікавымі знаходкамі і экспанатамі. Доўгі час у музея не было ўласнага будынка, і калекцыя перамяшчалася па розных кропках, а адзін час нават знаходзілася на тэрыторыі Екацярынінскага сабора. Цяпер музей размяшчаецца ў старадаўнім будынку, пабудаваным у 1910 годзе для Камерцыйнага вучылішча горада Ямбург.
Непадалёк ад Кингисеппа - у вёсцы Ручаі можна наведаць Іжорскага народны музей, асноўнай мэтай якога з'яўляецца захаваць памяць аб народнасці «іжора», якая цяпер практычна цалкам асіміляваліся з іншымі народамі. У звычайным драўляным доме былі сабраны прадметы побыту і экспанаты, якія распавядаюць аб карэнным насельніцтве гэтай мясцовасці. У гэтым музеі дазваляецца чапаць рукамі абсалютна ўсе экспанаты - адкрываць скрыні і нават гуляць на музычных інструментах.
Асаблівую цікавасць у Кингисеппе ўяўляе будынак былой гарадской Ратушы, пабудаванае ў 1917 годзе. Па плане тут павінны былі знаходзіцца пад адным дахам ўсе кіраўнікі гарадскія структуры. Аднак з прыходам савецкай улады прызначэнне будынка шмат разоў мянялася. На сённяшні дзень у ім размяшчаецца стаматалагічная паліклініка з некалькімі крамамі і моладзевым цэнтрам. Аднак звонку Ратуша выглядае вельмі каларытна, як і пакладзена будынка стогадовай пабудовы. Падчас Другой Сусветнай вайны фашысты трымалі ўнутры гэтага будынка сваіх вязняў, аб чым паведамляе памятная шыльда на яго ўваходзе.
Можна таксама напрыканцы схадзіць паглядзець на руіны крэпасьці Ям, бо менавіта з яе па сутнасці і пачыналася гісторыя горада. Яна была ўзведзена ўсяго толькі за 33 дня для абароны рускіх зямель ад нашэсцяў Лівонскага ордэна. Потым яна перанесла мноства бітваў, якія праходзілі на паўночна-заходніх межах Русі. Пры Кацярыне Вялікай па яе указам крэпасць была разабраная і на яе месцы разбіты сад. Толькі толькі праз два стагоддзі з таго перыяду падчас раскопак былі выяўлены фрагменты гэтай самай крэпасці, ды высокія валы.