На Мальце мы з мужам пабывалі ў пачатку красавіка. Купацца ў гэты час яшчэ ранавата, а вось для агляду славутасцяў гэты час года падыходзіць ідэальна - няма цяжкай спякоты, не так шмат турыстаў, вялікі выбар месцаў для пражывання, так як у сезон лепшыя па суадносінах кошт-якасць гатэлі звычайна бываюць ўжо занятыя.
Калі дабіраліся з аэрапорта да свайго гатэля, размешчанага ў мястэчку пад назвай Буджибба, былі моцна здзіўлены часам, якое спатрэбілася аўтобусу на пераадоленне гэтак невялікага адлегласці (усяго 18 км). Дарога заняла паўтары гадзіны!
Потым мы зразумелі, што на Мальце вельмі дзіўна пракладзены маршруты грамадскага транспарту, час у шляху заўсёды доўгі. Так, ад аўтавакзала Буджиббы да Валета (сталіцы выспы), адлегласць да якой складае 17 км, мы ехалі больш за дзве гадзіны.
Сама Мальта краіна вельмі кампактная, размешчаная яна на некалькіх выспах у Міжземным моры. Перад паездкай чытала ў водгуках, што там практычна няма зеляніны, вакол камяні, камяні і яшчэ раз камяні. Але я ўбачыла зусім іншую Мальту: прыгожую, далікатную, з смарагдавымі пагоркамі і дагледжанымі паркамі. Мабыць, таму што пабывала там вясной, калі прырода знаходзіцца на самым піку свайго хараства.
Мальтыйская архіпелаг знаходзіцца ў самым сэрцы Міжземнага мора і з'яўляўся прынадным кавалачкам для многіх краін. У свой час тут гаспадарылі рымляне, грэкі, рыцары гаспітальераў, маўры, іспанцы і французы. І гэта далёка не ўвесь спіс заваёўнікаў. Апошнімі тут панавалі брытанцы. Усё гэта не магло не адбіцца на мясцовай архітэктуры, якая проста дзівіць уяўленне. Тут настолькі прыгожа, што літаральна кожны выгляд - гэта від з паштоўкі. Няма неабходнасці вышукваць лепшыя ракурсы для фота, яны ўсё аднолькава добрыя.
Нягледзячы на свае маленечкія памеры, Мальта можа пахваліцца вялікім спісам як рукатворных, так і прыродных славутасцяў. За тры дні мы паспелі наведаць толькі малую іх частку.
Перш за ўсё мы накіраваліся ў Мдину - былую сталіцу краіны, а цяпер музей пад адкрытым небам. Ах, як жа там усё прасякнута духам Сярэднявечча! Лабірынты вузкіх вулачак, выдатныя царквы, брук, цоканне конскіх капытоў (гэта турыстаў катаюць на карэтах, запрэжаных коньмі).
А яшчэ ў Мдине ёсць музей катаванняў, дакладней падзямелле катаванняў, раней на гэтым месцы была сапраўдная турма. На мой погляд, перад уваходам у гэты музей павінна быць паказана, што асобам з пяшчотнай арганізацыяй душы сюды лепш не заходзіць. Відовішча, прама скажам, не для слабанервных - экспанаты (рэалістычна зробленыя лялькі), дэманструюць, як менавіта звярталіся з злачынцамі ў тыя далёкія дні. Шчыра скажу, гуманнасцю нашы продкі відавочна не пакутавалі. Кроў (бутафорская, зразумела), выдасканаленыя пакуты людзей, смерць - гэта дабра ў музеі катаванняў дастаткова. А каб падкрэсліць усю драматычнасць гэтага месца, па ўсім падзямеллі раздаюцца стогны, ахі і крыкі.
Другі дзень знаходжання на Мальце мы прысвяцілі цяперашняй сталіцы краіны - Валета. Пабадзяліся па вулачках, зазірнулі на набярэжную і сустрэлі прыбыццё вялізнага круізнага лайнера, зайшлі ў Палац Вялікага магістра.
А на трэці дзень паехалі ў Блакітны грот, каб паплаваць на маторнай лодцы ўздоўж прыбярэжнай лініі і палюбавацца на дзіўнае фосфарнае свячэнне, якое ідзе ад бездакорна бірузовай вады.
Некалькі слоў хочацца сказаць пра пляжным адпачынку. Мальта для яго падыходзіць, але з істотнымі агаворкамі. Справа ў тым, што пляжы там у асноўным спецыфічныя, часцей за ўсё заход у ваду - гэта бетонная пліта, глыбіня пачынаецца адразу. Калі для дарослых адпачывальнікаў такія ўмовы яшчэ падыдуць, то дзецям выкупацца з камфортам наўрад ці ўдасца. На фота намаляваны адзін з тыповых мальтыйскіх пляжаў.
Да мора прэтэнзій ніякіх: крышталёва чыстае, цёплае. Праўда, некалькі цалкам зручных пяшчаных пляжаў у постаці ёсць, але да іх хутчэй за ўсё давядзецца дабірацца і наўрад ці варта разлічваць на хоць бы адносную адзінота, шчыльнасць адпачываючых на квадратны метр будзе высокая.
У цэлым, ад падарожжа на Мальту я засталася ў захапленні. Гэта вельмі прыгожая краіна з багатай гістарычнай спадчынай, прымальнымі цэнамі і гасціннымі жыхарамі.