Старажытныя Уральскія горы з поўным правам можна назваць хрыбтом Расіі-матухны. Прырода Урала настолькі унікальная і разнастайная, што ўвесь час вабіць да сябе падарожнікаў з усяго свету. Адных з такіх выдатных месцах у гэтых краях з'яўляецца прыродны парк «Алені ручаі». У Свярдлоўскай вобласці ён карыстаецца мабыць найбольшай папулярнасцю.
Тэрыторыя гэтага парку неверагодна велізарная і там зразумела ёсць на што паглядзець. Да асноўных яго славутасцях лёгка дабрацца па абсталяваным маляўнічым сцежках, ну а да больш аддаленым пракладзены цяністыя лясныя сцяжынкі. Усім турыстам на ўваходзе ў парк выдаецца спецыяльная карта, на якой пазначаныя ўсе экскурсійныя аб'екты і па ёй вельмі лёгка арыентавацца.
Асноўнымі і самымі папулярнымі маршрутамі ў парку з'яўляюцца два - Малы экскурсійны і Вялікі экскурсійны. Калі прайсціся па ім, то можна пазнаёміцца з усімі значнымі аб'ектамі парку. Працягласць Малога маршруту складае шэсць кіламетраў. Па гэтым маршруце звычайна праходзяць людзі старэйшага ўзросту і бацькі з дзецьмі.
Па добра абсталяванай сцежцы, якая пракладзена па старажытным сасновага бору міма карстовых варонак і папаратнікавымі палян можна дайсці да хацінкі Бабы Ягі. Часам там ўсіх гасцей сустракае сама гаспадыня хаты на курыных ножках - ражаны аніматар. Дзеці ад гэтага звычайна прыходзяць у дзікі захапленне. Ну а дарослыя зразумела магу купіць тут усялякія сувеніры і ручныя вырабы разам з дарункамі лесу.
На некаторых дрэвах можна ўбачыць вуллі лясных пчол - яны называюцца борт, а таксама там маецца адмысловая прынада якое дапамагае пчаляры збіраць мёд. Калі пашанцуе, то можна ўбачыць як усё гэта адбываецца. Потым па гэтай жа сцежцы можна выйсці да абрыву на краі стромых скал, ён знаходзіцца прама над ракой. Там дзве абсталяваныя назіральныя пляцоўкі і побач месцы для пікнікоў.
Далей сцежка праходзіць прама пад вельмі цікавай аркай, дзе сустракаюцца дзве скалы - іх называюць замілаванымі скаламі і ўсё пад імі загадваюць жаданні. Потым усіх чакае яшчэ вельмі цікавае месца - скульптура Ангела Адзінай Надзеі, якая сімвалізуе мір ва ўсім свеце. Далей па ходзе назіральная пляцоўка з выглядам на скалу Дыроватый камень ці ж яго яшчэ называюць тыя, што п'юць Конь. Турысты-воднікі імкнуцца абавязкова праплысці пад галавой гэтай коні - у іх гэта лічыцца добрай прыметай.
Потым самае цікавае - сцежка паднімаецца ўверх і вы трапляеце да пячоры старажытнага чалавека. Гэта даволі-такі вялікі грот, які складаецца з асноўнага і з малых залаў. У пячоры вісяць шыльды з расповедам пра тое, як і што тут знайшлі археолагі. У разгар турыстычнага сезона там звычайна блукаюць аніматары ў шкурах пячорных людзей.
Пасля гэтага сцежка падзяляецца на дзве - адна выводзіць да ўваходу ў парк, а на другі пачынаецца Вялікі экскурсійны маршрут. Далей маршрут ідзе ўздоўж ракі і трэба будзе потым перасекчы раку па падвесны мост. Прама пад мастом ёсць вельмі нядрэнныя месцы для купання і для адпачынку. Далей вандроўцы выходзіць да чарговай назіральнай пляцоўцы - да драўлянай пірамідку, а там такі цудоўны від на раку, на лес і на дзве характэрныя скалы - Писаница і Жаба. Калісьці на гэтай скале Писаница было выяўлена старажытнае выява аленя, вось адсюль нешта і пайшло уласна назва гэтага парку.
Далей па ходзе прытрымлівання пячора «Дружба», толькі ў яе пакаты і вельмі слізкі. Калі прыйсці сюды ўзімку то можна ўбачыць як там нарастаюць вельмі прыгожыя ледзяшы. Ну а ўлетку бачныя закамянелыя сляды старажытных ракушек. Увогуле, вельмі ўражвае. Пасля гэтай пячоры сцежка прыводзіць турыстаў да Вялікага правалу - так называецца карставая расколіна ў зямлі. Пры жаданні можна спусціцца ў правал па драўлянай лесвіцы. Пасля правалу сцежка разгортваецца назад, а асобна, заўзятыя турысты рухаюцца далей у напрамку да Митькинским рудніка.
Там тры штучныя возеры на месцы закінутых калісьці руднікоў. Можна яшчэ пры жаданні схадзіць у скале Карставы мост - гэта такі велізарны карстовый останец. З супрацьлеглага берага ён выглядае вельмі пераканаўча, а калі перабрацца да яго то можна ўнутры палазіць па карстовых паражнін, там ёсць спецыяльна абсталяваныя лестнички.
Звычайна ўсе ходзяць па парку пешшу, але некаторыя напрыклад перасоўваюцца на роварах. Ёсць аматары сплаваў, конных і квадроциклетных прагулак. Але наконт вялікая складана сказаць наколькі гэта зручна, таму што цягаць яго з сабой па крутых супычим пад'ёмам не занадта-то вялікае задавальненне.