Мой аповяд пра тое, як мы з мужам упершыню адправіліся на наведванне Піцера, якое было нашай ужо даўняй марай. Начыталіся шмат усяго ў інтэрнэце, наслухаліся саветаў сяброў і сваякоў і паехалі. Цягнік быў начным, так што ўжо раніцай мы прыбылі на Маскоўскі вакзал Санкт-Пецярбурга. Спачатку перш за ўсё з'ездзілі ў Пушкін да маёй сяброўцы, у якой мы дамовіліся спыніцца на некалькі дзён. Пагутарылі, пакінулі рэчы і назад у Піцер.
Перш за ўсё як і планавалі паехалі ў Эрмітаж. Хай мяне прабачаць знатакі еўрапейскага мастацтва і ня кідаюць у мяне тапкамі, але мне там не спадабалася. Занадта шмат людзей, проста цэлыя натоўпы і яшчэ не ўдалая зусім на маю думку сістэма навігацыі, хоць вядома інтэр'еры музея і яго экспанаты вельмі ўражваюць!
Падчас нашага наведвання Эрмітажа мы ў акно ўбачылі насупраць палацу стаянку метэарыт, якія адпраўляюцца ў Петергоф. І вырашылі - а чаму б нам адразу ж ня махнуць туды. На шчасце паспелі як раз на самы апошні. Трохі ў шляху палюбаваліся прыгажосцямі Піцера і ура! Мы сышлі на прычале Петергофа! Гэта вядома ж самая сапраўдная казка. Часу да адключэння фантанаў заставалася зусім мала, але мы паспелі ткі адчуць чароўную выдатную казку. Вырашылі адразу для сябе што яшчэ калі-небудзь сюды абавязкова вернемся. Вярталіся ўжо наземным транспартам - маршруткай да метро, а там дадому да сяброўкі.
На наступную раніцу ў нас у нас першым пунктам было наведванне Рускага музея. Па маім асабістым думку ён нашмат цікавей па сваім змесце, чым Эрмітаж. Там і з навігацыяй нашмат лепш і прасцей, ды і народу было нашмат менш. Я нарэшце-то ўбачыла «Апошні дзень Пампеі» працы Карла Брулова і яшчэ мой каханы «Дзевяты вал» Айвазоўскага. Яны дарэчы вісяць практычна адзін насупраць аднаго, так што я ад гэтай залы наогул адарвацца доўга не магла. Потым дайшлі мы і да Малевіча - квадрат, круг, крыж. Не ўразіла наогул.
Калі мы нарэшце-то выйшлі з Рускага музея праз некалькі гадзін, на вуліцы пачаў церусіць дождж. Нас вядома ж цяжка ім напалохаць, таму ўсё далей ішло па плане і мы наўпрост праз неўскі праспект адправіліся да Ісакіеўскага сабора. Больш за ўсё ўразіў нават не сам сабор а дах калі мы на яе забраліся па лесвіцы. Ад таго выгляду што там адкрываецца аж дух перахапляе.
Толькі спусціліся і пайшлі ў бок набярэжнай як нас адразу ж запрасілі на шпацыр па каналах. Ўражанне пасля яе засталіся супярэчлівыя - з аднаго боку вядома ж уражвае, прыгожа і пераканаўча. А з другога боку неяк усё сумбурна прайшло і я запомніла толькі Чыжыка-Пыжыка, прыбытковыя дома і Новую Галандыю.
Мы вядома пасля прагулкі па каналах выдатна прагаладаліся і пайшлі на Неўскі ў «сталовую №1», каб падсілкавацца. Затым мы пайшлі да Дома Кнігі. Гэта такое ўражлівае будынак, што мы вельмі даўно хацелі на яго не толькі звонку паглядзець але і ўнутры пабываць. Вельмі нават нам там усё спадабалася.
Ну і напрыканцы пайшлі гуляць на набярэжную. Паглядзелі на Адміралцейства, на Меднага вершніка, прайшліся да Васільеўскім астравы і хацелі было трапіць у Петрапаўлаўскую крэпасць, але было ўжо занадта позна. Таму проста шпацыравалі і чакалі калі будуць масты разводзіць. Даўно марылі атрымаць асалоду ад гэтым відовішчам.
Раніцай трэцяга дня мы зноў апынуліся на Неўскім. Цяпер у нас па плане быў Казанскі сабор, потым мы прагуляліся, дайшлі пешшу да Банкаўскага моста. Там знайшлі уютненько кафэ на набярэжнай Фантанкі і пасядзелі ў ім. Перакусілі і зайшлі ў храм Спаса-на-Крыві. Там проста вар'яцка прыгожа ўнутры! А якая мазаіка ўзрушаючая!
Далей па маршруце была Аляксандра-Неўская лаўра. Прыгожа там вядома незвычайна. Прагуляліся па тэрыторыі, зайшлі ў некропаль - туды дзе пахаваныя ўсякія мастакі, пісьменнікі, кампазітары, паэты і ўсякія дзеячы мастацтваў. Бачылі магілы Дастаеўскага, Шаляпіна і Наталлі Ганчаровай-Ланской. Там так і ціха і спакойна, проста супакаенне нейкае знаходзіць.
Выйшлі з тэрыторыі Лаўры і праз плошчу Паўстання адправіліся да метро Гасціны двор. Па шляху пастаялі і агледзелі Аничков мост а потым яшчэ і помнік Кацярыне II. Пасля гэтага паехалі ў Царскае сяло. Вядома ж калі б надвор'е было хаця б крыху лепей, то было б неяк весялей. Але і ў такую слотную надвор'е адчуванні засталіся цудоўныя і ад палаца і ад парку. Потым яшчэ ў ліцэй зайшлі і паглядзелі клас, у якім Пушкін вучыўся. Як выдатна!
У цэлым я лічу наша самая першая ў жыцці трохдзённая паездка ў Санкт-Пецярбург атрымалася вельмі нават насычанай, і ніколькі не горшая па зместу тых што турфірмы арганізоўваюць. Мы схадзілі ў самыя галоўныя музеі і храмы горада і шмат чаго паспелі паглядзець. Але вядома яшчэ далёка не ўсё, таму паедзем у Піцер яшчэ абавязкова!