Угліч - неверагодна старадаўні рускі горад, размешчаны прыкладна ў двухсот кіламетраў ад Масквы ў лукавіне вялікай ракі Волгі. Ён па праве лічыцца адным з самых старажытных гарадоў, размешчаных у верхняволжскіх раёне, і ў гісторыі краіны ён займае важнейшае месца. Самым цікавым месцам у горадзе з'яўляецца старадаўні Крэмль, які з'явіўся тут у дзесятым стагоддзі разам з самім горадам. Але Угліч адметны яшчэ і тым што ў ім маецца мноства найцікавых і часам нават незвычайных музеяў, наведвання якіх трэба прысвяціць па меншай меры некалькі дзён.
Можаце пачаць агляд з музея гісторыі горада Угліча. Гэта самы першы прыватны музей, які з'явіўся ў горадзе, і размяшчаецца ён у аднапавярховым доме прама на беразе Волгі. Гаспадаром дома з'яўляецца стваральнік музея і адначасова яго экскурсавод Аляксей Віктаравіч - вялікі энтузіяст сваёй справы і прафесіянал у гісторыі Угліча. Вы ўбачыце тут не толькі прадметы побыту гараджан, але і народныя касцюмы, макеты будынкаў горада, старадаўнія званы і таксама можаце паслухаць выступ ансамбля. Адначасова музей месціць шэсць-сем чалавек і сама экскурсія з расповедам доўжыцца каля гадзіны.
Музей гарадскога побыту Угліча знаходзіцца проста ў будынку публічнай бібліятэкі, а складаецца ён з двух залаў, у якіх можна пазнаёміцца з гарадскім жыццём дзевятнаццатага-дваццатага стагоддзяў, з бытам, традыцыямі і норавамі яго насельнікаў. У першай зале прадстаўлены фрагмент гандлёвых шэрагаў, дзе ў ўладкаваных крамах размешчаны вырабы рамеснікаў таго часу разам з паўсядзённымі рэчамі.
Другі ж зала ўяўляе сабой мадэль кватэры, у якой мяркуецца пражываў гарадскі жыхар сярэдняга дастатку з гасцінай, з жаночай паловай і кабінетам гаспадара. Там прадстаўлены рэчы выкарыстоўваліся ў побыце ў той перыяд. У музеі таксама маецца дзеючая гарбатная пакой, у якой усіх жадаючых наведвальнікаў частуюць гарбатай і стравамі згодна старадаўнім тракцірнымі меню.
Таксама ў Ўглічы ёсць незвычайны і вельмі цікавы музей пад назвай «Бібліятэка рускай гарэлкі». Гэты тэматычны музей з'яўляецца своеасаблівай данінай памяці які нарадзіўся ў Ўглічы знакамітаму прадпрымальніку і гарэлачных магнату Пятру Смірнову. Аснову кампазіцыі гэтага музея складае вялікая калекцыя ачышчальных і перагонных апаратаў, па якіх можна прасачыць як ўдасканаліўся працэс вырабу гарэлкі і паступова дайшоў да прамысловага ўзроўню.
Таксама тут прадстаўлены бутэлькі розных формаў і аб'ёмаў, а ў ходзе экскурсіі вы зможаце даведацца якія спосабы вымярэння аб'ёмаў ўжываліся ў той час і наколькі яны адрозніваюцца ад сучасных. Вы зможаце ўбачыць у гэтым музеі і знакамітую медаль «За п'янства», заснаваную асабіста Пятром Першым, вага якой нават без ланцугоў складае без малога 6,8 кілаграма. Экскурсавод раскажа вам яшчэ і пра спосабы якімі мацавалі гэты медаль асабліва вызначыліся п'яніцам ў паліцэйскіх акалодку. Пры музеі працуе дэгустацыйны зала, у якім можна паспрабаваць зацікавілі вас напоі, а таксама потым набыць іх.
Не забудзьцеся таксама наведаць займальны музей турэмнага мастацтва пад назвай «Закрытая зона». Усе экспанаты, прадстаўленыя ў гэтым музеі, з'яўляюцца сапраўднымі і былі сабраныя ў турмах Яраслаўскай вобласці. Гэта і скульптурки з хлеба, фігуркі з металу і дрэва, самаробная зброя, гітара, гук якой падобны больш на плач, інсталяцыі з каменнай дробкі і металічнай габлюшкі, а таксама вельмі ўражлівая выпаленая на фанеры копія Сікстынскай Мадонны.
Асобна прадстаўлены лісты саміх зняволеных на волю, у якіх яны шкадуюць аб сваім гаротным лёсе. Таксама ў музеі можна ўбачыць адноўлены ў драбнюткіх дэталях інтэр'ер сапраўднай турэмнай камеры, у якую можна зазірнуць праз вочка. Ну а на памяць можна прымерыць форму арыштанта, сфоткаться на нарах або да прыкладу з экскурсаводам, пераапрануты ў форму турэмшчыка.
Угліч сапраўды багаты на незвычайныя музеі. Яшчэ адным прадстаўніком з дадзенай кагорты з'яўляецца Музей забабонаў і міфаў рускага народа. Ён быў заснаваны двума пецярбуржца, якія пераехалі ў пачатку дваццаць першага стагоддзя жыць у глыбінку. Яны перарабілі стары двухпавярховы дом у творчую майстэрню і ў ноч перад Калядамі ў 2001 годзе прынялі самых першых наведвальнікаў.
З воску стваральніца музея Дар'я Чужая вырабіла фігуры рознай рускай "нечысці" - дамавіка, Бабу Ягу, кікімары і нават птушку Сірын. А затым яна пашыла для іх касцюмы, грунтуючыся на матэрыялы паданняў і рукапісы, прывезеныя з розных этнаграфічных экспедыцый. Усе фігуры ў музеі выстаўлены ў пакоях, тыпова паўтаралых звычайнае сялянскае жытло. І пры гэтым паўсюль у хаце развешаныя ўсякія абярэгі, ручнікі, талісманы і пучкі травы, якія засцерагаюць жыллё ад усякай "нечысці".
З тэхнічных музеяў найбольшую цікавасць уяўляе Музей гісторыі гідраэнергетыкі Расеі, які знаходзіцца на тэрыторыі Угліцкага ГЭС. Тут будзе цікава не толькі дарослым але і дзецям. Экскурсавод распавядае наведвальнікам аб Волзе, аб гідраэлектрастанцыях, размешчаных на ёй і пра саму Угліцкага ГЭС, потым у музеі маюцца інтэрактыўныя мадэлі, праектары і экраны. Многія машыны можна памацаць рукамі.
Людзі старэйшага пакалення нашай краіны добра памятаюць такой вельмі вядомы гадзінны брэнд як «Чайка». У Ўглічы маецца даволі вядомы музей гадзін гэтай маркі. У прынцыпе музей быў заснаваны яшчэ ў сямідзесятых гадах мінулага стагоддзя, але нядаўна адкрыўся пасля поўнай рэканструкцыі. Калекцыя музея ўключае ў сябе каля трох тысяч асобнікаў. Акрамя саміх гадзін асаблівую цікавасць уяўляюць сабой самыя маленькія наручныя ходзікі памерам 6х9 міліметраў, самы першы хранометр, выраблены ў Ўглічы, і дэкаратыўныя гадзіны, упрыгожаныя карэльскай бярозай і Уральскі самацветамі, якія шмат разоў прадстаўляліся на нацыянальных выставах.