Як толькі не зваўся раней горад Прыазёрскага - і КОРЕЛ, і Кексгольм, і Кякисалми, а ўсё таму што ў горада даволі доўгая і вельмі цікавая гісторыя. Ён быў заснаваны яшчэ ў далёкім дванаццатым стагоддзі і праз яго нават праходзіў другі па ліку водна-гандлёвы шлях, які тады называўся «з варагаў у грэкі» і заўсёды з'яўляўся прынадным кавалачкам для суседніх дзяржаў.
Прыазёрскага тэрытарыяльна размяшчаецца на Карэльскім пярэсмыку ў паўночна-заходняй частцы Ленінградскай вобласці. Паколькі ён пачаргова з'яўляўся то шведскім, то фінскім, а пасля рускім горадам, то гэта не магло не адбіцца на яго культурным і на яго архітэктурным абліччы. У наваколлі горада вельмі шмат аб'ектаў, якія маюць як фінскія, так і шведскія назвы. У самім жа горадзе як і ў яго ваколіцах размясціліся ўперамешку і праваслаўныя храмы і лютэранскія кірхі, пабудаваныя ў розныя стагоддзі.
Найбольш цікавай славутасцю Прыазёрскага з'яўляецца зразумела старадаўняя крэпасць КОРЕЛ. Дакладная дата яе пабудовы так дакладна і невядомая, ці то гэта быў дзявяты, ці то дванаццаты стагоддзе. Але ва ўсякім выпадку першапачатковая драўляная крэпасць дакладна не захавалася, а тое што мы бачым цяпер было пабудавана нашмат пазней.
Сама тэрыторыя крэпасці адносна невялікая, таму яе лёгка можна абысці максімум за два-тры гадзіны. Тут нядрэнна захаваліся каменныя пабудовы сярэдневяковага перыяду - Круглая вежа, Парахавы склеп і Стары арсенал. Асаблівая ўвага вядома ж варта звярнуць на Круглую вежу, пабудаваную шведамі ў канцы шаснаццатага стагоддзя. Яна тады гуляла найважнейшая значэнне ў абароне горада.
У васемнаццатым-дзевятнаццатым стагоддзях гэтая вежа выкарыстоўвалася ў якасці турмы і паколькі ў ёй змяшчалася жонка разам з дзецьмі Емяльяна Пугачова, то ў вежы ёсць і другая назва - Пугачоўская. У гэтай жа вежы ўтрымліваліся і пяцёра дзекабрыстаў ў чаканні суда. Ўнутр вежы можна зайсці і паглядзець ўбранне яе пакояў, якія прайшлі рэканструкцыю. А яшчэ ў памяшканнях Новага і Сувораўскага арсеналаў размяшчаюцца вельмі цікавыя экспанаты мясцовага краязнаўчага музея.
«Лебядзіная песня» вядомага фінскага архітэктара Армас Ліндгрэн стала вельмі прыгожая і велічная Лютэранская кірха ў Прыазёрскага. Яна была цалкам складзеная з валуноў, прывезеных з берагоў Ладажскага возера, і па сваім вонкавым выглядзе моцна нагадвае сярэднявечную крэпасць, нягледзячы на тое што пабудавана была ў 1930 годзе.
Вельмі незвычайны вонкавы выгляд у Прыазёрскага мае царква Усіх Святых, што адносіцца да епархіі Валаамского манастыра. Яна была пабудавана на тэрыторыі старажытных могілак васемнаццатага стагоддзя на сродкі купецкай дачкі Аўдоцці Андрэевай, таму царква вельмі часта называюць Андрэеўскай. Незвычайнасць гэтай царквы заключаецца ў тым, што змешваю архітэктурных стыляў, прымененых фінскім архітэктарам - старажытнарускім, раманскім, готыкі, барока і класіцызму.
У Прыазёрскага трэба абавязкова наведаць Коневский Каляды-Багароднічным манастыр. Ён размяшчаецца на востраве Коневец ў пяці кіламетрах ад берага ў заходняй частцы Ладажскага возера. Назву гэтаму востраву даў велізарны валун Конь-камень, якому ў даўнія часы мясцовыя жыхары - Корелы прыносілі штогод у ахвяру каня.
У самым канцы чатырнаццатага стагоддзя на выспе высадзіўся вялебны айцец Арсеній, які меў намер стварыць тут манаскую мясціна. Двойчы востраў захоплівалі шведскія войскі і руйнавалі манастыр, але ён тым не менш зноў адбудоўваўся. У нашы дні святыя мошчы прападобнага айца Арсенія захоўваюцца на выспе ў саборы Раства Святой Багародзіцы ў тым самым месцы, якое ён сам калісьці і абраў. Таксама асаблівую цікавасць уяўляе капліца на Конь-камені, якую вялебны пабудаваў тут пасля таго, як выгнаў адсюль злых духаў.
У Прыазёрскага маецца таксама вельмі цікавы помнік Маўглі - герою кніг Кіплінга. Ён быў пабудаваны яшчэ ў 1967 годзе і з'яўляецца адзіным на тэрыторыі Расіі. Аўтарам помніка быў тады яшчэ пачатковец скульптар-практыкант Барыс Карагод. Але ён так і не стаў тады нікому тлумачыць, чаму вырашыў усталяваць скульптуру з індыйскай казкі ў далёкім Прыазёрскага.