Аднойчы восеньскім, хмурным днём, седзячы ў офісе, атрымала запрашэнне на канферэнцыю ў Адэсу. Радасці не было прыбудоўкі, і я адразу ж прынялася вывучаць даведнікі па гістарычных мясцінах старога горада.
Цягнік прыбыў на вакзал амаль у 5-й раніцы, і ў мяне яшчэ быў амаль цэлы гадзіну да першага трамвая. Я вельмі люблю прыязджаць у новыя месцы на досвітку, няма мітусні, горад спіць.
Перш за ўсё я адправілася ў Макдональдс, узбадзёрыцца дужай кавай, дзень абяцае быць насычаным і цікавым! У такія моманты, калі ёсць вольны час падумаць, паразважаць, паназіраць за народам, які ў 5.30 раніцы, кудысьці спяшаецца, разумееш, як жа цікава адкрываць для сябе новыя горада.
З першым трамваем я адправілася ў Аркадзя. Гэта Мека гадовага Адэскага курорта, тут сканцэнтраваны, начныя клубы, бары, рэстараны, розныя забавы, самыя прыгожыя і чыстыя пляжы. Зараз жа, ранняй раніцай, я сустрэла людзей вядуць здаровы лад жыцця, бо што можа быць лепш ранішняй прабежкі ўздоўж мора. Дык вось і сустрэла я світанак на пірсе, сярод чаек і спакойнага чыстага мора.
Да абеду быў час ўдосталь накупаюся, і я гэтым момантам паспяхова скарысталася. Гэта не перадаюцца адчуванні плаваць у апошніх чыслах верасня, хоць у Крыму гэта яшчэ звычайная практыка.
Увечары я адправілася па раздрукаваных з інтэрнэту даведніка, гуляць па Адэскім кварталах. Архітэктурныя пабудовы старых дамоў зачароўваюць, а старыя платаны ўздоўж дарог надаюць ім асаблівага шарму. Больш за ўсё ў пачатку шляху мяне ўразіў культурны арабскі цэнтр, выкананы ў стылі мячэці. Ён, вядома ж, ашаламляльна вылучаецца на фоне іншых будынкаў, але гэта толькі быў пачатак маім здзіўлення і захаплення.
Увесь астатні час я ішла і баялася нешта прапусціць, на кожным кроку, з кожным новым кварталам, адкрываліся ўсё новыя і новыя славутасці. І вось я на знакамітай Дерибасовской - у сэрцы Адэсы. Гэтая вуліца пешаходная, з мноствам рэстаранаў і вулічных кафэ, менавіта тут праводзіцца першакрасавіцкі гумарыны, у якой бяруць удзел розныя калектывы і вядомыя комікі.
Калі вы На Дерiбасовской абавязкова наведайце Пасаж, далей прайдзіце да Опернага тэатра, прагуляйцеся па Прыморскім парку і апынецеся ў пацёмкінскай лесвіцы і помніка Дюку Дэ Рышэлье. Вечарэла, а мне яшчэ неабходна было збегаць на марскі вакзал, і зірнуць на пацёмкінскай лесвіцу знізу ўверх. Будова ўражвае сваімі памерамі і тонкасцямі архітэктурнай пабудовы.
Наступны вечар я правяла на аўтобуснай экскурсіі па гістарычных славутасцях, яшчэ раз прогулялась каля Оперы, гэта адзін з найпрыгажэйшых тэатраў Еўропы. Прайшлася па Прыморскім бульвары, звярніце ўвагу, якое прыгожае і дагледжанае будынак Мэрыі!
Раніца заўчора я прысвяціла мора. Так як жыла я ў гасцініцы на Аркадзі, да мора ісці было не больш за 5 хвілін. Вельмі прыемна шпацыраваць па нешумные набярэжнай з прыгожай плеценай мэбляй, выпіць куфлік віна і растворыцца ў бязмежным моры.
Цягнік адбываў ўвечары, і ў мяне яшчэ былі планы наведаць усімі любімы рынак Прывоз (знаходзіцца побач з чыгуначным вакзалам). Але свае карэктывы ўнёс раптам распачаты лівень, прыйшлося 3 гадзіны праседзець на вакзале, і толькі да пяці вечара я патрапіла на базар. Ну што ж, асаблівага каларыту я не ўбачыла, усе збіраліся, латкі зачыняліся, дзе-нідзе яшчэ гандлявалі. Прыкупіўшы дадому танных садавіны, я ў двор.
А цяпер хацелася б падбіць вынік. Адназначна Адэсы мала на 3 дня! Адных экскурсій, што прапаноўваліся, мне б толькі на тыдзень хапіла. Гэтак жа шкадую, што часу на тэатр зусім не было. Мне спадабалася, што гэта была восень, гуляць па Адэскім вулачках вельмі прыемна і не горача, у той час як мора было даволі цёплае, чыстае, а пляжы абсалютна пустыя. Гэта значыць, гэта ідэальны варыянт для адпачынку на выхадныя, і ў моры пакупацца і пазнаёміцца з гістарычнымі славутасцямі. Адно толькі засталося не зразумела, усё жыллё што прапануецца, знаходзіцца вельмі далёка ад мора, часам трэба нават на маршрутцы ехаць. А гасцініцы ў летні сезон вельмі дарагія, мабыць, гэта адзіны мінус. У цэлым Адэса вельмі цікавая і каларытная, яе трэба адчуць.
