У жніўні мінулага года мы з дачкой, мужам і сябрамі з дзецьмі ўпершыню паехалі ў адпачынак на Азоўскае мора. Да гэтага заўсёды адпачывалі на Чорным моры. Па водгуках у інтэрнэце вырашылі выбраць адзін з гасцявых дамоў у Кучугуры.
Ездзілі мы ў сярэдзіне жніўня. Кучугуры прынялі нас прыязна: за 10 дзён адпачынку не звалілася ні кроплі дажджу, мора было цёплае, дробнае, дзецям вельмі спадабалася купацца. І шмат, шмат кветак!
Нам казалі, што Азоўскае мора не вельмі прыхільна да адпачываючых: нас палохалі і штармамі, і Цягуноў (гэта адбойнага працягу, бывае на плыткіх морах), але нічога такога мы не ўбачылі. У Цягуноў я трапляла, але альбо ён быў невялікі, альбо я ведала, як дзейнічаць: не панікаваць, рухацца ўздоўж берага, паступова набліжаючыся да яго.
З усіх бачаных намі "жахаў" былі толькі велізарныя медузы, але яны, па ўсёй бачнасці, былі дохлыя.
Мясцовыя нам сказалі, што ў Азоўскім моры медузы не жывуць, іх закідвае з Чорнага. За дакладнасць не адказваю.
А наогул адпачынак спадабаўся, асабліва нашым дзецям: мора дробнае, пляж - пясок-ракушачніка і ракавінкі.
Па водгуках чыталі, што ракушачніка многіх раздражняе: ліпучыя, дрэнна змываецца, нас ён не напружваў. Проста змывалі яго з ног у ногомойке у сталовай, дзе абедалі. Абедалі мы, дарэчы, у адной з сталовых пры госцевым доме недалёка ад пляжу. Па чэку відаць, усё даволі бюджэтна, але было вельмі смачна.
Сняданак гатавалі самі, на кухні пры госцевым доме. Вячэралі па-рознаму: маглі ў сталовую пайсці, шашлык замовіць або самі прыгатаваць вячэру.
Кучугуры - гэта адпачынак для лянівых і аматараў цішыні. Аматарам актыўнага адпачынку тут рабіць няма чаго: зусім няма куды схадзіць і нешта паглядзець. Але, так як нам усё ж надакучыла цэлымі днямі валяцца на пляжы, дарэчы, даволі нешматлюдна,
мы наведалі для пачатку гразевы вулкан на мысе Пекла. Тупалі да яго амаль 20 хвілін па дарозе, па пякучым спякоце, потым сцямілі спусціцца да мора, акунуцца і далей ісці пляжам. Гэта від на мыс Пекла з боку пляжу.
Яшчэ хадзілі ў стэп, проста было цікава самім паглядзець і дзецям паказаць. Даволі паныла, але трэба было гэта ўбачыць.
Рэдкія расліны чапляюцца за жыццё на распаленым сонца.
Па дарозе назад ўбачылі Каля варотаў аднаго дома табурэтку з вінаградам і цэннікам. Аказваецца, гаспадары хаты прадаюць найсмачны вінаград, які расце ў іх шмат у двоер (больш за 20 гатункаў!) Накупляла цэлых два пакеты за смешныя грошы, елі 3 дні.
З "смачнасцяў" запомніліся яшчэ персікі, не ведаю, мясцовыя ці не, але ў нас такія дакладна не прадаюць, проста не давозяць: велізарныя, салодкія і незвычайна сакавітыя. Куплялі кожны дзень.
З забавак вадзілі дзяцей у паркі адпачынку, іх на тэрыторыі Кучугуры два. Пакаталіся на атракцыёнах і пагулялі на дзіцячай пляцоўцы.
А ў цэлым проста вялі "цюлень" лад жыцця: елі, спалі, купаліся. На экскурсіі не ездзілі - было горача і паглядзець асабліва не было чаго. Думаю, што адпачынак атрымаўся: дзеці прасілі абавязкова звазіць іх яшчэ раз на цёплае і ласкавае Азоўскае мора.