Расія вядома ж з'яўляецца краінай з самай вялікай у свеце тэрыторыяй, на якой размяшчаецца аж цэлых дзевяць прыродна-кліматычных зон - ад субтропікаў і да арктычных пустыняў. Таму прырода Расіі бясконца разнастайная, яна не стамляецца дзівіць падарожнікаў пастаяннымі новымі адкрыццямі, а яе шматвекавая гісторыя пакінула велізарную колькасць дзіўных слядоў.
Адным з самых незвычайных і незвычайна прыгожых месцаў на тэрыторыі Расеі можна назваць Маньпупунёр або «Слупы выветрывання», якія знаходзяцца ў рэспубліцы Комі. Яны знаходзяцца ў вельмі аддаленым і фактычна цяжкадаступным для турыстаў месцы, а па сваёй прыродзе ўяўляюць астанцы, то ёсць каменныя скалы з цвёрдых парод, якія толькі і засталіся ад некалі ўзвышаліся ў гэтых краях гор. Ну а вецер і атмасферныя ападкі надалі ім зусім фантастычную форму.
Варта таксама адзначыць такі прыродны помнік як «Ленская Слупы», якія знаходзяцца ў Якуціі ў Хангаласском улус. Яны таксама як і Маньпупунёр з'явіліся тут у выніку выветрывання горных парод. Але толькі яны нашмат грандыёзныя, паколькі цягнуцца ўздоўж правага берага ракі Лены вельмі доўга - на некалькі кіламетраў. На ўсіх наведвальнікаў яны вырабляюць проста містычнае ўражанне. Урадам Якуціі ў гэтым месцы створаны нацыянальны парк, а арганізацыя ЮНЕСКА ўзяла гэты цуд прыроды пад сою апеку.
Не ведаю як наконт прыгажосці, але тое што «Горад мёртвых», які размяшчаецца ў Паўночнай Асеціі ў горным сяле Даргавс, можна назваць вельмі незвычайным месцам - гэта дакладна. Фактычна гэта некропаль, які складаецца з 99 двух і чатырохпавярховых скляпам складзеных з каменя. Яны з першага погляду дзівяць не толькі сваёй майстэрскай мурам, але і вельмі дасканалай архітэктурнай формай. Як мяркуецца, што ў іх былі пахаваныя ахвяры эпідэміі чумы, якая здарылася ў Асеціі ў васемнаццатым стагоддзі.
Гаворачы аб самых прыгожых месцах у Расіі, безумоўна нельга не ўспомніць пра возера Байкал. Гэта не толькі самае глыбокае возера на нашай планеце, але і найбуйнейшы рэзервуар з прэснай вадой, бо ў Байкале сабраны 19% усяго яе запасу на Зямлі. У гэтае возера ўпадае больш за трыста рэк (малых і вялікіх), а вось выцякае ўсяго адна - Ангара. Усіх, хто прыбывае сюды хоць у першы, хоць у соты раз з першага погляду дзівіць прыгажосць возера і неверагодная празрыстасць вады, бо падводныя камяні ў Байкале можна разглядзець аж на глыбіні да сарака метраў.
Незвычайнай прыгажосцю адрозніваецца таксама возера Эльтон, якое знаходзіцца побач з мяжой паміж Расіяй і Казахстанам. Гэта вельмі дробнае салёнае бясьцёкавых возера, глыбіня якога летам складае ўсяго толькі дзесяць сантыметраў, а вясной прыкладна семдзесят-восемдзесят сантыметраў. Возера Эльтон ў большай ступені знакаміта сваімі «салянымі краявідамі», якія стварае сама матушка прырода з рапы (салянага раствора) на камянях, расліны і любых іншых прадметах.
Мабыць сапраўдную арктычную прыроду ва ўсёй яе спрадвечнай красе можна ўбачыць на ўнікальным востраве Урангеля, што знаходзіцца фактычна на мяжы паміж Чукоцкай і Усходне-Сібірскім морамі. На гэтым востраве ніколі не было карэннага насельніцтва, ды і расійскай тэрыторыяй ён стаў толькі ў 1911 годзе. На выспе самым дзіўным чынам суседнічаюць адзін з адным палярная пустыня, горы і тундра. Яшчэ ў савецкія часы тут быў створаны нацыянальны запаведнік.
Востраў Кіжы са сваім унікальным музеем драўлянага дойлідства, размешчаны ў дзіўна выдатным краі Карэлія на акваторыі Анежскага возера, нават сярод самых незвычайных месцаў Расеі можна назваць самым уражлівым. Комплекс з драўляных храмавых будынкаў быў пабудаваны на востраве Кіжы яшчэ ў васемнаццатым-дзевятнаццатым стагоддзях. Дойліды падчас яго ўзвядзення выкарыстоўвалі старажытныя наўгародскія традыцыі драўлянага будаўніцтва без выкарыстання цвікоў і якога-небудзь металічнага крапяжу.
Такога ўнікальнага спалучэння розных прыродных з'яў як на Камчацкім паўвостраве ў Расіі больш нельга сустрэць нідзе. На вялізнай плошчы чаго толькі не ўбачыш - і дзеючыя вулканы, і гейзеры, і гаючыя гарачыя крыніцы, і маляўнічыя вадаспады, і ледавікі, і трава ў чалавечы рост і яшчэ шмат усяго іншага. А «Даліна Гейзераў», якая знаходзіцца на Камчатцы, занесеная нават у неафіцыйны спіс «Сем цудаў Расеі».