Экскурсійныя праграмы, прапанаваныя Шарм-Эль-Шэйху, дастаткова разнастайныя і не вельмі дарагія. Сапраўды, яны стаяць тых грошай, якіх просяць за іх. Вельмі шмат прапаноў было па ўнутраных гарадах краіны. Улічваючы сённяшняе становішча ў Егіпце, усе гэтыя праграмы, напэўна, адменены. Вельмі і вельмі шкада. Яшчэ 2 гады таму ўсё было спакойна і ціха. Прайшлі крыху менш за два гады з апошняга наведвання Шарм-Эль-Шэйха, а краіну не пазнаць, хоць і тады можна было пачуць ціхія галасы нарастальнага незадаволенасці. Але, што адбылося, то і здзейснілася.
Мы ездзілі ў Шарм-Эль-Шэйх ў красавіку 2012 года. Яшчэ дома мы вырашылі - з'ездзім у Каір. У памяці была яшчэ свежая паездка, дасканалая годам раней з Хургады ў Луксор. Яна была, больш чым цікавай, але праведзеныя, сумарна, каля 9 гадзін у аўтобусе, таксама памяталіся. Таму, мы зрабілі шырокі жэст, паляцім на самалёце. У Шарм-Эль-Шэйху аэрапорт не вельмі далёка, у Каіры таксама амаль побач, час палёту - ўзлёт ды пасадка. Гэта было правільнае рашэнне. Ад гэтай паездкі не стаміліся ніколькі, затое уражанняў - мех і маленькі вазок. Асабліва здзівіў самалёт, невядомай пароды. Паводле яго знешнім і ўнутраным ўвазе, можна было выказаць здагадку, што мы не паляцім, а паедзем, ды і то не хутка. Аднак ўзляцелі і прызямліліся бадзёра. Каір прыгожы горад, але ён, менш турыстычны. У курортныя гарады, ўносяць пэўны шарм гатэлі. Горад, як бы, дакладней выказацца, сочыць за сабой, мыецца, прыхарошваецца. А Каір вырабляе ўражанне не выспацца хатнія гаспадыні, быццам бы сімпатычная, але не вымыты, не прычасаўшыся, у неахайным хатнім халаце .. І, усё роўна, засталіся вельмі задаволеныя. Гэтая паездка палегчыла сямейны кашалёк на 630 амерыканскіх рублёў (тры чалавекі). Тур бралі ад гіда "Тэз тур".
У таго ж гіда ўзялі яшчэ адну экскурсію - "У госці да бедуінаў" на квадрацыклах, да яе бясплатна, як бонус, дадавалася аглядная экскурсія па вячэрнім і начным горадзе
. Цана на траіх, каля 100S. На экскурсіі «У госці да бедуінаў», адбыўся непрыемны, але павучальны выпадак.
З намі ехала пагасцяваць у бедуінаў, хвацкая сямейная пара, зразумелі з якой дзяржавы. Я звярнуў на іх увагу яшчэ ў гатэлі. Не «прасыхае", добрыя ўжо да сняданку, хоць бары яшчэ не працуюць. Да базы квадрацыклаў ехалі на мікрааўтобусе. У іх з сабой было. Ромам пачаставаліся яшчэ па шляху на базу, а ў мікрааўтобусе пампуе, ды яшчэ "на старыя дрожджы". Карацей, у аўтобус садзіліся яшчэ былi напалову людзi, а на базе з машыны выходзіла ўжо быдла. Яшчэ на базе егіпцяне-рабацягі дакорліва пампавалі галавой. Але не звязваліся, ды і мы, каму хочацца канфлікту? Прыехалі да бедуінаў, там паўгадзіны адпачынку, прынеслі какркаде (чырвоны чай) з праснакамі.
У быдла было і там. Назад яны ехалі амаль ніякія. Гулялі адзін з адным у даганялкі, падрэзалі іншых. Усё скончылася, як і павінна было скончыцца. Сярод пустыні была адна яма. Быдла яе знайшоў. Пераварот, і пералом рукі. Ён крычаў і сціраў соплі. Было яго шкада? Няма. У егіпцяніна-кіраўніка была рацыя, Ужо праз 10 хвілін прымчаўся 2-х мясцовы багі. Небараку памчалі на базу. Мы следам. На базе ўжо стаяў паліцэйскі аўтамабіль. У гатэль ад'ехалі без іх. Па шляху сустрэлася машына з чырвоным крыжам. Як распавяла потым гід, іх адвезлі ў шпіталь, выклікалі страхавога камісара, зафіксавалі "паддатыя", наклалі гіпс. Яшчэ два дні, да свайго ад'езду, яны прымалі "болесуцішальнае", а вечарам у гатэль выклікалі лекара, потым паляцелі задаволеныя і гордыя, з кучай аплачаных чэкаў. Бо ў іх ёсць страхоўка на 30.000 зялёных. Толькі, вось, цалкам дакумент, мабыць, прачытаць не змаглі. У стане ня стаяння страхоўка не дзейнічае. Чым гэтая гісторыя скончылася, мне не вядома. Але шчаслівага канца, упэўнены, няма. Непрыемны асадак застаецца ад зносін з такімі "турыстамі".