Каб трохі падоўжыць сабе лета, у пачатку кастрычніка 2017 мы з хлопцам вырашылі паехаць на тыдзень у Барселону. Як аказалася, гэта было лепшае рашэнне ў маім жыцці.
Прыемныя сюрпрызы пачаліся ўжо з першага дня, калі ў хостеле Kabul Party Hostel, дзе мы спыніліся, літаральна адразу пры прыездзе пазнаёміліся з узрушаючымі хлопцамі, якія палепшаць наш адпачынак і паказалі шмат цікавых месцаў, бо яны на той момант ужо тры дні былі ў Барселоне. Персанал хостэла, гэтак жа як і ўсе астатнія сустракаемыя нам іспанскія хлопцы, апынуліся проста да немагчымасці мілымі і ветлымі. Літаральна кожны хацеў нам дапамагчы.
Наша знаёмства з горадам мы пачалі з прагулкі па галоўным бульвары - Рамбла, карысць хостел знаходзіўся непадалёк. У мяне было адчуванне, што я патрапіла ў цэнтр маладзёжнай начнога жыцця, ды і ў цэнтр жыцця наогул. На Рамбла мы вырашылі сесці ў адзін з мясцовых ўтульных рэстаранаў і адзначыць свой прыезд пробай знакамітага мясцовага стравы - паэлья. Гэта нешта накшталт плову, але са спецыфічнымі міжземнаморскім заправамі і з морапрадуктамі замест мяса. Да гэтага часу ўспамінаю той незабыўны густ. Потым, натуральна, мы захацелі паспрабаваць мясцовага віна, якое апынулася найсмачным у маім жыцці. Таму я адразу зрабіла выснову, што Іспанія - гэта проста свята для жывата.
На наступны дзень мы з хлопцам, як два мастакі і вельмі зацікаўленых у мастацтве людзей, вырашылі пазнаёміцца з культурай горада. Вядома ж, перш за ўсё накіраваліся ў парк Гуэль, які знаходзіцца на вяршыні гары і служыць музеем тварэнняў Гаўдзі пад адкрытым небам. Да гэтага я нават не падазравала, што чалавек можа стварыць такую прыгажосць. Выгляд з гэтага парку на горад таксама апынуўся чароўны.
Вядома ж, наша наведванне Барселоны не магло абыйсціся і без наведвання самога музея Гаўдзі, у якім было падрабязна расказана пра гісторыю яго творчага шляху, а таксама музея Пікаса, які мне адкрыў гэтага мастака з новага боку.
Мора мы таксама не пакінулі без увагі. Наведалі мясцовы пляж, які мяне ўразіў сваёй чысцінёй і наяўнасцю ўсіх выгод цывілізацыі, але крыху расчаравала бруднай вадой. А потым адправіліся шпацыраваць да марскога порту. Вось тут-то ў мяне і перахапіла дыханне. Порт Барселоны можна назваць адным з асноўных яе славутасцяў, настолькі хораша ад зроблены, а масток, па якім можна прайсці ў самую глыб, проста разводзіцца, калі судна павінна праехаць. Карацей, я ў захапленні.
Потым было наведванне яшчэ некалькіх галерэй, знаёмства з узрушаючым саборам Саграда ды Прозвішча, пошук па горадзе будынкаў Гаўдзі, смачнае віно, наведванне мясцовага акварыума, зноў віно, сустрэча ўзрушаючых вясёлых людзей з іншых краін, знаёмства з мясцовай культурай і яшчэ шмат яркіх уражанняў. Магу сказаць адно: Барселона - гэта самае яркае мая здагадка, і я нерэальна моцна хачу сюды вярнуцца, каб працягнуць шпацыр па яе ўтульным вулачках.