Вось і мне давялося пабываць у загадкавай Албаніі. Доўгі час наогул нічога не ведала пра гэтую краіну. Некалькі гадоў таму з'явіліся ў сетцы першыя паведамленні аб турызме, але з іх утрымання я зразумела, што рана яшчэ ехаць у гэтую невядомую для нас краіну. З-за багавіння моры можа быць брудным, сэрвісу ніякага, паразумецца з мясцовымі вялікая праблема, дабрацца туды складана ды і глядзець асабліва няма чаго. Але вось сабралася ў адпачынак і сярод разгляданых варыянтаў апынулася і Албанія. Вырашыла ехаць, каб самой убачыць гэтую закрытую у мінулым краіну ў цэнтры Еўропы.
А адпачываць мне трэба было на курорце Дурэсе. Гэта ўзбярэжжа Адрыятычнага мора, якое цягнецца на шмат кіламетраў. Як раз мой гатэль быў практычна на пляжы. Варта заўважыць, што пляжы тут пясчаныя, роўныя і месца вельмі шмат. Праўда, я была ўжо не ў сезон, калі адпачывальнікаў амаль і няма, але і пры вялікім наплыве цесна тут не будзе. Да таго ж гатэлі і гасцініцы пабудаваныя літаральна ў адну-дзве лініі і яны не перавышаюць 5-6 паверхаў. Так што пакуль турыстаў тут будзе мала. А яшчэ мне спадабалася, што можна свабодна шпацыраваць уздоўж ўзбярэжжа. Нідзе ніякіх агароджаў і платоў. Так што пры жаданні можна і іншы пляж знайсці.
А яшчэ шпацыруючы па ўзбярэжжы можна натрапіць на бункер. Гэтыя ваенныя збудаванні розных памераў раскіданыя па ўсёй краіне і з'яўляюцца візітнай карткай Албаніі. Ну як з імі не сфатаграфавацца!
Хачу яшчэ расказаць пра надвор'е. Я была ў пачатку кастрычніка. Гэта ўжо не пляжны сезон, але надвор'е можа быць яшчэ як мае быць гадовай. Мне ж пашанцавала напалову. Прыйшла на пляж у спартыўным касцюме, а там прыйшлося распранацца да купальніках. І хоць было воблачна, але цалкам цёпла. Да таго ж з мора дзьмуў цёплы вецер. Атрымалася нават выкупацца ў Адрыятычным моры. Яно апынулася такім ласкавым, нягледзячы на адсутнасць спякоты, і зусім ня брудным. Ды і пляж сам быў цалкам чыстым. Як быццам адпачывальнікаў ўвесь сезон і не было. Разнастаіць адпачынак на пляжы ў гэты час можна толькі шпацырам па ўзбярэжжы. Да таго ж гэта можа быць і вельмі карысна. З аднаго боку мора, а з другога боку сустракаліся іглічныя масівы. Уяўляеце, колькі карысных кампанентаў у паветры лунае?
Але перш за ўсё я ехала сюды не столькі дзеля мора і пляжу, колькі дзеля краіны. Як раз у такое надвор'е цалкам зручна агледзець славутасці Албаніі. Але лепш гэта рабіць з арганізаванай экскурсіяй. А вось пачаць можна з самастойнага агляду Дурэсе і сталіцы дзяржавы Тыраны, куды можна трапіць на маршрутцы або таксі прама з гатэля.
У Дурэсе ёсць што паглядзець. Тут захаваўся рымскі амфітэатр, візантыйскі форум і ратонда, венецыянская вежа. Яшчэ можна агледзець экспанаты археалагічнага музея і вілу караля Ахмета I Зогу. Завяршыць шпацыр можна на набярэжнай Дурэсе, дзе адкрываецца выдатны від на мора і порт.
У цэлым, я засталася задаволеная паездкай. Албанія падалася мне цалкам ўтульнай і гасціннай краінай, якая яшчэ не распешчаная ўвагай турыстаў, а значыць ехаць сюды як раз варта.
