Чарговы адпачынак на крымскім узбярэжжы мы з маім маладым чалавекам вырашылі правесці не ў буйным горадзе, як гэта было раней, а ў пасёлку. Кореиз выбралі толькі таму, што ён размешчаны ў непасрэднай блізкасці да мисхорскому парку, які нам спадабаўся на экскурсіях у папярэднія прыезды на паўвостраў.
Сам пасёлак знаходзіцца вельмі блізка ад многіх адметных месцаў у Крыме, таму мы не баяліся ў ім засумаваць. Па суседстве з намі знаходзіліся Воронцовского, Мисхорский і Алупкинский паркі, вячэрнія прагулкі ў якіх прыносілі масу задавальнення. Спачатку нават адчуваўся хвойны паветра, да якога мы вельмі хутка прывыклі і перасталі адчуваць. Наведванне мясцовых палацаў выклікала містычныя адчуванні. Здавалася, мы падарожнічаем ў часе, хоць і знаходзіліся яшчэ хвілін 15 таму на пляжы.
У Кореиз мы вырашылі не купляць пуцёўкі загадзя ў адзін з санаторыяў або базу адпачынку, а пасяліліся ў прыватным сектары, калі ўжо прыбылі на месца. Бо кватэра знаходзілася ў 15 хвілінах ад пансіяната Місхор, то сняданкі і вячэры мы аплацілі ў іх сталовай.
Да канца жніўня спёка пачала паступова адступаць і нам стала вельмі лёгка дыхаць. Паветра прагравалася ў дзённы час максімальна да 27-28 градусаў, ноччу тэмпература апускалася не ніжэй за адзнакі +22. Нягледзячы на паступовае памяншэнне тэмпературы паветра, вада ў моры ўжо дастаткова прагрэлася за папярэднія месяцы, каб заставацца стабільнай +26 градусаў. За два тыдні, што мы былі на ўзбярэжжы Кореиза, дажджоў не было зусім. А вось пахмурнае надвор'е з множнымі аблокамі назіралася некалькі разоў.
Сам Кореиз, як і многія месцы ў Крыме, ахутаны мноствам легендамі. На адной з экскурсій нам распавялі гісторыю скульптурнай кампазіцыі, якая распавядае адну драматычную гісторыю. На беразе русалка з дзіцем сімвалізуе крымчанка, выкрадзеную туркамі і скокнулі з вежы ў моры ад тугі па радзіме.
На беразе ўстаноўлена другая скульптура, якая сімвалізуе яе жаніха, у якога скралі дзяўчыну.
Такіх легенд аб Крыме мы пачулі не мала, што дадало адпачынку некаторую загадкавасць.