Сказаць, што я люблю Прагу - нічога не сказаць. Я ў яе закахана яшчэ з дзяцінства, пачынаючы з калядных паштовак, якія дасылалі нам, якія жывуць там сваякі. І вось, нарэшце мы з сястрой туды прыехалі.
Пры выбары гатэля, мы кіраваліся меркаваннямі - нядорага, больш - менш прыстойна, каб транспарт побач хадзіў. І ў выніку спыніліся ў акрузе Прага-6, ён знаходзіцца недалёка ад аэрапорта, але далёка ад цэнтра.
У прынцыпе асаблівага значэння гэта не мела, у гатэль прыходзілі толькі пераначаваць і раніцай паснедаць.
Засяліліся ў гатэль, трохі агледзеліся, ўзброіліся картамі, даведнікамі і паехалі ў гістарычны цэнтр.
Надвор'е ў канцы верасня стаяла пышная, днём сонечна і цёпла. Я наогул рэкамендую ехаць у Чэхію ў кастрычніку. Гэта такое буянства фарбаў, такое зачараванне - словамі перадаць складана.
У першы дзень вырашылі проста проста пагуляць, без пэўнай мэты.
Выгляд здалёку:
Знакамітыя астранамічныя гадзіны на Старамесцкай плошчы:
Кожную гадзіну каля іх збіраецца натоўп турыстаў, для таго каб паглядзець прадстаўленне.
Над цыферблатам ёсць акенцы, у якіх з'яўляюцца лялечныя фігуркі.
Назіральная пляцоўка - Петршинская вежа:
Вышыня складае 60 метраў, мае два ўзроўні і адкрывае шыкоўны выгляд на горад.
Да назіральнай пляцоўкі можна падняцца па прыступках, можна на ліфце, але гэта ўжо платна.
Сабор Святога Вітта:
Фантан-помнік "Якія пісалі мужчыны":
Збірае каля сябе мноства турыстаў, якія імкнуцца абавязкова сфатаграфавацца каля яго.
На найпрыгажэйшых старадаўніх гатычных вулачках мноства кафэ і сувенірных крамак.
Зайшлі перакусіць, і вырашылі што трэба было б паспрабаваць што - небудзь нацыянальнае, і нам прапанавалі пачаць з рулька і кнэдлікі. Проста і смачна.
Нагуляўшыся, наглядзеліся, у гатэль вярнуліся перапоўненыя ўражаннямі.
Астатнія дні прысвяцілі экскурсіям, а таксама паездкам у бліжэйшыя краіны.
Купіла цацкі - "кротики" (гэта наогул культавы персанаж з мультфільма). Сын так палюбіў свайго кротика, да гэтага часу не расстаецца з ім, хоць ён ужо і некалькі абтрапаным, ды і сам ужо падрос.
Як і чакалася, Прага, ды і наогул Чэхія зрабіла на мяне незгладжальнае ўражанне.
Па прыездзе дадому, я яшчэ доўга не магла прыйсці ў сябе і прывыкнуць да навакольнага рэчаіснасці.
Гэта сапраўдная любоў!