Пад'язджаючы да Пецярбурга я адчувала, што набліжаюся да вялікай святыні Расіі. Акружаны тайговага лясамі і балотамі захоўвае ён у сабе адлюстраванне прыгожага мінулага. Шмат хто хоча пабываць тут і застацца назаўсёды. Я не стаўлюся да іх. Санкт-Пецярбург нельга апісаць словамі. Яго трэба бачыць, адчуць яго атмасферу. Горад зводзіць з розуму сваёй культурай, людзі тут зусім іншыя, шмат неардынарных, дзіўных людзей, няпростых, у метро шмат тых, хто чытае. Пецябруржцы мне здаліся чужымі, непадобнымі на расейцаў, занадта ганарлівыя, ганарыстыя, хоць бліскалі розумам, выхаванасцю. Шмат субкультур напаўняе зараз Санкт-Пецярбург. Хлопцы ў доўгіх чорных вопратцы, дзяўчыны ў гатычным адзенні, гэта даволі частая з'ява горада. Мала шчырасці і шмат крывадушнасці. Перад імі страшна апынуцца непісьменнай або нявыхаваны, гэта можа выклікаць цень абурэння. Магу памыляцца, гэта маё асабістае меркаванне, якое ў мяне сфармавалася за той невялікі перыяд часу, калі я пабывала ў гасцях гэтага горада. Калі пакрыўдзіла чыесьці пачуцці, прабачце.
Архітэктура несумненна велічная: мноства храмаў, якія то тут, то там зіхацяць сонечнымі купаламі. Исакиевский сабор і Спас на крыві - як хупавыя волаты ахоўваюць гэты горад.
Рака Нява, якая паўсюль, мноства мастоў і мосточков, якія перасякаюць яе, упрыгожаных высакароднымі львамі. Вядома помнік Пятру Вялікаму сустракае ўсіх гасцей горада.
Кожная вуліца захоўвае ў сабе памяць вядомых і вялікіх людзей. Вось ратонда - дзіўнае мястэчка, дзе калісьці збіраліся рок-музыкі. У ёй ёсць адна неіснуючая калона, якая многім мроіцца.
Нават могілак тут наведваюцца турыстамі. Ну ў якім горадзе яшчэ такое магчыма?
Асабліва мне запомнілася экскурсія ў Царскае сяло. Сапраўды царскія маштабы: сустракае нябеснай прыгажосці палац Кацярыны з залатымі як сонца купаламі.
Яркімі выбліскамі мігочуць раскошныя кветкі, якія ўпрыгожваюць сад.
А сад тут проста цуд: сажалкі, забалочаныя каналы, векавыя дрэвы. У глыбіні гэтага саду хаваюцца цудоўныя скульптуры, купальні, масты. Тут вельмі прыемна знаходзіцца.
Надвор'е было на радасць сонечнай, ніякіх дажджоў не было. Былі светлыя ночы, разводзілі масты, а мы павольна плылі на цеплаходзе і любаваліся яркімі агнямі начнога горада.
Кожнаму трэба абавязкова тут пабываць і ўбачыць на свае вочы, якім бывае горад-свята, у якім заўсёды мільёны турыстаў, экскурсій, дзе Пётр I і Кацярына II шпацыруюць па гістарычных вуліцах, гуляе музыка, пад нагамі плывуць лодачкі. Шкада, што я не паспела пабываць у Эрмітажы і Петергофе.