У Тэль-Авіў на экскурсію "Міні-Ізраіль" я адправілася з бацькам у пачатку траўня 2013-га года. Мы прыляцелі з Украіны ў аэрапорт Тэль-Авіва, потым жылі ў дзядзькі ў Хайфы. З Хайфы і адправіліся на экскурсію. Замовай падарожжа займаўся дзядзька, заплаціўшы 300 даляраў на дваіх. Для Ізраіля гэта не гэтак ужо і дорага. Пазней я выявіла, што падобную экскурсію можна знайсці на http://sandalitour.com/mail.
Ехалі мы ў мікрааўтобусе з турыстамі з Расіі, Нарвегіі, Даніі. Усё гэта рускамоўныя таварышы, якія пражывалі ў гасцініцы. Але так як мы ехалі не ад гасцініцы, то аўтобус падабраў нас ля будынка Хэсэд ў Хайфе.
Турыстам варта ведаць, што ў Ізраілі дастаткова горача вясной і летам, таму тым, хто не любіць спякоту, лепш наведваць гэтую краіну ў зімовыя месяцы. Мы ляцелі ў траўні, было вельмі горача. У мікрааўтобусе працаваў кандыцыянер, але з-за яго па прыездзе ў Украіну у мяне развілася прастуда. Таму будзьце асцярожныя і не пераахаладзіліся. Па-другое, апраніце зручную абутак: лепш за ўсё красоўкі, а таксама не забудзьцеся пра футболкі і майках, абавязкова кепцы або бейсболцы. У Ізраілі даводзіцца мяняць вопратку два-тры разы на дзень. Дажджоў няма, ветру таксама, акрамя хамсина, сонца пячэ. Чорныя акуляры, заплечнік за спіной і вада. Характэрна, што дзядзька даў нам дзве двухлітровыя бутэлькі з негазаванай вадой. Мабыць, габрэям прасцей несці ў гарачыня за спіной цяжару. Але піць даводзілася часта, а кандыцыянер ратавала адно толькі ў памяшканні і аўтобусе.
Экскурсія доўжылася цэлы дзень: з 8 раніцы і да 8-9 вечара, з улікам дарогі. Сярод турыстаў была толькі адна сям'я з дзіцем да 10 гадоў, астатнія - людзі сорак + і я, гісторык. У прынцыпе, экскурсія разлічана на людзей інтэлектуальна падкаваных, эрудыяваных і пазітыўна настроеных да гісторыі Ізраіля. Дзецям цяжка і сумна. Сярод нас быў прафесійны фатограф з Нарвегіі. Ён быў проста ў захапленнi ўбачаным.
Такім чынам, сама экскурсія складаецца з трох частак. 1. Наведванне манастыра Латруном. 2. Музей "Міні-Ізраіль". 3. Наведванне горада Яффо.
У манастыры мы змаглі не толькі палюбавацца архітэктурай, але і набыць віна. Наш гід Ізраіль адказваў на ўсе пытанні турыстаў, распавядаў пра ўсё. Не бойцеся прызнацца, што вы хочаце ў туалет: у Ізраілі прыбіральні на кожным кроку і бясплатныя. Там ёсць вада, туалетная папера, усё, як у лепшым рэстаране. Гід абавязкова нагадае вам пра наведванне прыбіральні, так як маршрут досыць доўгі.
Экскурсія ў музей "Міні-Ізраіль" доўжылася не менш за 3 гадзін. Гэта, па сутнасці, мініяцюрнае прайграванне ўсяго Ізраіля, са стадыёнамі, культавымі аб'ектамі, паркамі, аэрапортамі. Было досыць цікава, але і трохі аднастайна і стомна, так як мы глядзелі толькі на мініяцюрныя машыны і будынкі. Пры музеі ёсць крамка, дзе мы купілі сувеніры ў выглядзе крэмаў з Мёртвага мора. Зноў жа для нас працаваў рускамоўны прадавец.
Затым мы адправіліся ў мястэчка Яффо (прыгарад Тэль-Авіва), дзе наведалі квартал-майстэрню. Тут было шмат крамак, у тым ліку з унікальнымі ювелірнымі ўпрыгожваннямі, але кошты ўжо балюча "кусаліся". Затым прайшліся па набярэжнай Тэль-Авіва і паназіралі за адпачывальнікамі. Экскурсія нам вельмі спадабалася, нават дзіцяці, які шмат чаго не зразумеў, але самі вобразы і фарбы напоўнілі душу пазітывам.
Усё ж такі раіла б ехаць на экскурсію зімой; ужо балюча горача было на пачатку траўня.
Падчас экскурсіі не саромейцеся пытаць і фатаграфаваць: ніякіх забаронаў няма. Гід вас асабліва не прыспешвае, атрымлівайце асалоду ад, але асабліва не перашчыруйце.
Здзівіла, як габрэі любяць сваю краіну. Падобных музеяў у Украіне няма.
Адзіны мінус экскурсіі: наш кіроўца не разумеў ні па-руску, ні па-ангельску, а іўрыту мы не ведалі. Таму прыйшлося яму ці ледзь не на пальцах тлумачыць, дзе нас высадзіць. Яшчэ хацелася б, каб манастыр мы наведалі пасля музея, а не да. А то атрымалася, што народ накупляў віна і хадзіў з ім па музеі, ці ж віно проста ляжала ў аўтобусе. Усё ж такі шкло, магло разбіцца. Ды і сіл асаблівых атрымаць асалоду ад Яффо не было: "Міні-Ізраіль" забраў усе, мы думалі, як бы хутчэй прысесці і адпачыць. Таму унікальныя ювелірныя вырабы глядзеліся ўжо не так актуальна ў канцы экскурсіі.
Ўсім сваім сябрам я б параіла з'ездзіць на гэтую экскурсію і купіць віна. Мы з татам не купілі і вельмі аб гэтым шкадавалі. Вядома, 300 даляраў - гэта дарагавата, але гульня варта свеч, ды і ў Ізраілі ўсе і так у разы, а часам і ў дзясяткі разоў, даражэй, чым ва Ўкраіне. Ляцець туды трэба як мінімум з 1000 даляраў у кішэні.
