Шпацыр па начным Санкт-Пецярбургу не была запланавана праграмай нашай экскурсіі. Мы павінны былі толькі паглядзець на развод аднаго з мастоў і пасля гэтага пайсці ў гатэль спаць. Але мы засталіся і правільна зрабілі.
Славутасці Пецярбурга, безумоўна, неверагодныя. Але начны Піцер - гэта нешта. Я нават не магу перадаць словамі. Гэта проста трэба ўбачыць і адчуць. Але я паспрабую хоць бы часткова перадаць свае эмоцыі. Бо начны Піцер - гэта неверагоднае спалучэнне прыгажосцяў і атмасферы.
Пітэр ноччу вельмі прыгожы. Не ведаю, хто прыдумаў падсвятляць ноччу дома, але тое як гэта рэалізавана ў Піцеры вышэй усялякіх хвал. Падсвятленне не проста асвятляе будынка, яна падкрэслівае ўсю іх велічнасць і прыгажосць. Не пабаюся сцвярджаць, што ўначы ўсе гэтыя будынкі выглядаюць нашмат прыгажэй, чым удзень.
Ну і атмасфера неверагодная. Перад нашай шпацырам начны вельмі пахаладала (сярэдзіна траўня). Ніякая куртка ня дапамагала. Тэмпература +4 і вялікая сырасць рабілі сваю справу. Але мне было ўсё роўна. Я проста плыла і атрымлівала асалоду ад атмасферай. Толькі ў гэты момант было адчуванне поўнага шчасця, існуе толькі тут і цяпер. Шарму гэтай атмасферы дадаваў саксафаніст, які неверагодна крута гуляў, пры гэтым не прасіў грошай, ён проста гуляў і прасіў яго не фатаграфаваць. Ды што там казаць, у Піцеры нават бамжы культурныя))) Седзячы на "поребриках" паўставалі ў прысутнасці дам.
Ну і вядома ж развод мастоў - гэта неверагоднае відовішча, якое трэба абавязкова-абавязкова паглядзець. Фішка ў тым, што не ўсе масты адначасова разводзяць, таму можна атрымліваць асалоду ад гэтым відовішчам даволі доўга, перабягаючы ад аднаго моста да іншага. Дакладнае расклад я не памятаю, на жаль.
Як прайшоў нейкі час я вельмі шкадую, што толькі адзін раз атрымалася паглядзець на начны горад.
Падчас наступнага наведваньня абавязкова зраблю гэта некалькі разоў (сон для слабакоў))))
Настойліва рэкамендую ўсім-усім прайсціся па начным Піцеру, магчыма, зазірнуць у адно з начных рэстаранаў. Без гэтага вы ніколі да канца не прочувствуете душу і атмасферу гэтага горада. Бо менавіта з-за яе хочацца вяртацца туды зноў і зноў.
