Мы калі першы раз натыкнуліся на інфармацыю пра Блакітную мячэць у Ерэване спачатку нават і не паверылі - падумалі, што гэта нейкая памылка. Але аказалася, што гэта праўда і такая мячэць у Ерэване сапраўды існуе. Праўда яна не такая вялікая і велічная як яе цёзка ў Стамбуле, але таксама вельмі прыгожая і цікавая. Таму ў бліжэйшы наш з мужам візіт у Ерэван мы вырашылі абавязкова яе наведаць. Таму хачу падзяліцца пра тое як мы гэта зрабілі, можа быць хто-то як і мы нічога пра яе не чуў да гэтага.
Вы пры жаданні зможаце знайсці гэтую мячэць па наступным адрасе - праспект Месропа Маштоца, 12. Гэта практычна насупраць будынку былога Цэнтральнага рынку ці ж можна прайсціся літаральна пяць хвілін ад Дзіцячага парка. У прынцыпе ўваход у мячэць абсалютна свабодны, але толькі для агляду існуюць пэўныя гадзіны - з 10 гадзін раніцы да 13 гадзін дня, а потым з 15 гадзін і да 18.
Можна сесці на метро і даехаць да станцыі Zoravar Andranik, а можна проста прагуляцца паколькі мячэць знаходзіцца непадалёк ад плошчы Рэспублікі і калі вы ў цэнтры, то адтуль лёгка дайсці пешочком. А мы пакінулі напрыклад дзяцей гуляць у Дзіцячым парку, а самі з мужам пайшлі аглядаць мячэць.
Блакітная мячэць у Ерэване была пабудавана ў 1765 году па асабістым указанні цюркскага хана Эрыванскай ханства, які па сумяшчальніцтве з'яўляўся яшчэ і губернатарам горада ў той перыяд. Паколькі ў тыя часы Арменія з'яўлялася іранскай правінцыяй, то і будавалі яе адпаведна ў іранскім стылі. А сваю назву яна натуральна атрымала з-за прыгоджага цэнтральнага купала, па-майстэрску абліцаванага блакітны фаянсавай пліткай.
Акрамя гэтай у Ерэване ў той перыяд было яшчэ дзе-то ад шасці да васьмі мячэцяў, але ў савецкі перыяд практычна ўсе яны былі разбураны, а вось Блакітная мячэць ацалела літаральна цудам, але толькі таму што падчас спачатку Першай а потым Другой Сусветнай вайны ў ёй знаходзіўся склад боепрыпасаў. Ну а пасля яе ўжо не сталі руйнаваць, а размясцілі ўнутры музей гісторыі Ерэвана.
Дзеючай Блакітная мячэць стала не так ужо і даўно - у 1995 годзе пасля таго як паміж Арменіяй і Іранам было падпісана адпаведнае пагадненне і ўнутры і звонку мячэці былі праведзены рэстаўрацыйныя работы. У нашы дні Блакітная мячэць з'яўляецца адзінай дзеючай мячэццю на ўсёй тэрыторыі Арменіі. Вонкава яна глядзіцца вельмі прыгожа. У яе кованые ажурныя вароты і яркая абліцоўванне. На фасадзе можна ўбачыць шыльды з надпісамі на армянскай і англійскай мовах.
Калі мы зайшлі на тэрыторыю мячэці, то ў першую чаргу патрапілі ў вельмі сімпатычны і ўтульны ўнутраны дворык, там невялікі фантанчык, кусты руж квітнеючых і шмат дрэў. Па перыметры гэтага панадворка размяшчаюцца - бібліятэка і невялікі па памерах выставачная зала. У бібліятэцы захоўваецца прыкладна восем тысяч кніг як рэлігійнага, так і не рэлігійнага характару. У дадатак да гэтага тут знаходзяцца 26 павільёнаў-класаў, у якіх навучаюць пэрсыдзкаму мове.
Вынікаючы далей мы ўбачылі 24-метровы мінарэт, купал і асноўны зала. Дарэчы, першапачаткова ў Блакітны мячэці было чатыры мінарэта, але тры з іх былі разбураны ў розныя часы. Па тэрыторыі мячэці мы ў прынцыпе прагуляліся самі, а вось ужо асноўнай і купальны залы пайшлі аглядаць ў суправаджэнні экскурсавода. Яна нам порассказывала вельмі шмат усяго цікавага.
Унутры мячэць аказалася больш аскетычным і нават просты чым звонку. Яе б вядома трэба неяк упрыгожыць і прывесці ў парадак ўнутры, але напэўна на гэта патрэбныя сродкі нейкія. Дарэчы, жанчына - гід працуе тут за невялікія ахвяраванні, таму мы яе таксама трохі аддзячылі. Яшчэ мы агледзелі ўнутры ўсё што там выстаўлена - гэта вельмі прыгожыя прадметы іранскага мастацтва - шкатулкі, посуд і яшчэ ўсялякія бытавыя дробязі. Увогуле, мячэць на нас зрабіла такі ўражанні, мы ніколькі не пашкадавалі, што тут пабывалі.