Пашчасціла мне пабываць і ў Пхукет. Вось многае я люблю ў Тайландзе, але стамляе пералёт, асабліва перасадка ў Досе. Але, нягледзячы на працягласць пералёту, ёсць і цалкам адчувальны плюс у выглядзе бязвізавага рэжыму.
Ад аэрапорта практычна да ўсіх гатэляў пастаянна курсіруюць таксі. Пры выбары гатэля рэкамендую кіравацца ўмовамі надвор'я. Не забывайце, што, пачынаючы з вясны на Пхукет налятаюць мусонныя вятры. Гэта вельмі радуе сёрфінгістаў, бо дзякуючы ветру, падымаюцца велізарныя хвалі. Я, ведаючы аб гэтай асаблівасці, абрала гатэль, пляж якога абаронены ад вятроў геаграфічным становішчам. Так можна спакойненька плаваць, не асцерагаючыся, што панясе ў адкрыты акіян))). Наогул гасцініц тут звышдастаткова, ды і з нумарамі праблем не ўзнікае. Таму нават, калі вы загадзя ня забранявалі пакой - не варта засмучацца. Падабраць гатэль можна прама ў аэрапорце і адразу ж адправіцца туды на чартэрным аўтобусе. Гэта вельмі зручна.
Пляжы Пхукет вельмі нават нічога. Беласнежны пясочак і блакітная вада. Заўсёды чыста, пастаянна ходзяць прыбіральшчыкі і наводзяць парадак.
Гэтак жа тут шмат славутасцяў. Незвычайныя храмы, Буды і стары горад - гэта тое, што абавязкова варта паглядзець. Хаця б для таго, каб зрабіць незвычайныя сэлф. Мне спадабалася церці слонік ў Храме Ван Чалонг. Ёсць тут такі рытуал, які прыносіць поспех.
На Пхукет ёсць незвычайная ферма - слановая.
Тут не толькі вырошчваюць жывёл, але і падбіраюць покалеченных і лечаць іх. Асабліва мяне ўразіла адна паслуга, прапанаваная турыстам. Гэта - масаж сланом. Дзікунства неверагодная, але шматлікім падабаецца. Я вось ні за што б не пагадзілася на падобнае мерапрыемства нават бясплатна, а турысты плацяць і радуюцца.
Бліжэй да вечара адпраўляйцеся на мыс Промтеп. Тут неверагодна прыгожы закат, які ўвесь час змяняе свае колеру, па меры таго, як сонца заходзіць за гарызонт. Як добра, што ў мяне не плёнкавы фотаапарат, які абмяжоўвае колькасць здымкам даўжынёй стужкі. Я наздымала мноства дзівосных фатаграфій.
Звычайна, рана раніцай, я любіла прагуляцца ў бок рыбнага рынку. Тут прадаюць свежепойманную рыбку. Я набывала лобстараў або крэветак, якіх рыхтуюць прама пры табе. Пахі тут стаяць проста ашаламляльныя. А кошт гатовага стравы - існыя капейкі.
Арандаваўшы машыну, я пабывала ў акіянарыум, парку Бабочек і нават на гары малпаў. Усім рэкамендую наведаць гэтыя выдатныя месцы. Для агляду акіянарыум і паездкі на малпіну гару трэба запланаваць цэлы дзень. Паверце, гэты час пройдзе зусім не дарэмна.
А вось да мясцовай кухні трэба ставіцца з асцярогай, так як тайцы ва ўсе стравы дадаюць шмат перцу і прыправаў. Лепш загадзя папярэдзіць афіцыянта, што вы не любіце пераліках ці замовіць што-небудзь з еўрапейскага меню.
Пакідаючы Пхукет мне было па-сапраўднаму сумна. Гэтае мястэчка змагло пакінуць у маёй душы незабыўны след. Я ўпэўнена, што вярнуся сюды яшчэ неаднаразова.