Гэтую каласальную металічную вышку добра відаць з любога кутка Парыжа, і далёка за межамі яго. І наведаць Сталіцу Францыі, і не падняцца на Эйфелеву вежу - было б самым вялікім і недаравальным грахом. Вось і мы з калегам па камандзіроўцы думалі гэтак жа і устаўшы з раніцы крыху раней паехалі аглядаць гэтую славутасць Парыжа.
Дабіраліся на метро, выйшлі на станцыі "Bir Hakeim" лініі 6, і астатнюю частку дарогі прайшла пешшу па Марсавага поля, любуючыся на гіганцкую металічную канструкцыю вышынёй больш за 300 метраў. Паблізу яна выглядала вельмі впечетляюще! Падышоўшы да будынка, мы сутыкнуліся з перашкодай, трохі азмрочылася наша радасны настрой - чарга ў касу казала пра тое, што трапім мы туды не раней, чым праз гадзіну. Шкада, што нам ніхто не параіў купіць квіткі загадзя! Устойліва вытрымае чаргу, і купіўшы квіткі па 17 еўра, да самай вяршыні, мы нарэшце трапілі на першы паверх, вышыня 57 метраў (падняліся пешшу). Там асабліва цікавага нічога не ўбачылі - рэстаран, магазін сувеніраў і вінтавая лесвіца на другі паверх. Другі паверх ужо адкрыў нам усю прыгажосць выгляду Парыжа з вышыні, і яшчэ адзін рэстаран і крама сувеніраў. Прыйшлося набыць на памяць маленькую копію вежы. На трэці паверх падымаліся ў шкляным ліфце, разглядаючы пры гэтым Парыж з вышыні ў 276 метраў. Наверсе выпілі шампанскага ў бары (як апынулася - гэта традыцыя) і ўжо на поўную нацешыліся цудоўным відам і панарамай сталіцы Францыі. Як аказалася, яшчэ больш займальнымі было б наведаць Эйфелеву вежу вечарам, тады яна ўся асветленая агеньчыкамі! І яшчэ адзін важны момант - на вышыні 300 м нават і ўлетку досыць прахалодна, трэба было апрануцца цяплей! Але гэта ўсё не перашкодзіла нам на ўсю моц атрымаць асалоду ад экскурсіяй, па дарозе назад паабедаць у рэстаране на 2-ім паверсе, і задаволенымі вярнуцца
у гасцініцу.