У горадзе далёкай курсанцкай юнацтва не быў 15 гадоў. Апынуўшыся ў Калінінградзе летам 2015 года года, спрабаваў наведаць ранейшыя вядомыя месцы і ўбачыць шмат што новае. Музей Сусветнага акіяна стаяў на першым месцы. Мне заўсёды падабалася моры, хоць у жыцці я стаў авіятарам. Чытаў іранічныя апавяданні капітана-пісьменніка Віктара Конецкого, шмат разоў уяўляў сябе ў моры на крыле мастка.
Цеплаход "Віцязь" стаіць ля сценкі музея вельмі даўно, нароўні з іншымі судамі і падводнай лодкай. Лодка Б-413 сапраўдны ваенны карабель, але на даследчае судна мяне цягнула больш. Не раю наведваць усе плаваюць рарытэты за адзін раз, будзе бязладдзе ў галаве. На сушы, дарэчы, размешчана яшчэ некалькі экспазіцый.
Білеты для наведвання свабодна прадаюцца ў адміністрацыйным корпусе пачынаючы ад 150 рублёў. Маюцца бонусныя і льготныя праграмы. Можна запісацца на наведванне з экскурсаводам, яшчэ дадаткова 100 рублёў. Вазьміце з сабой фотаапарат, шмат цікавых момантаў ўдасца захаваць.
Па "Віцязю" мы хадзілі гадзіны дзве. Там і без экскурсіі не заблудзішся. Маюцца паказальнікі, надпісы. Аматарам тэхнікі спадабаецца машыннае аддзяленне з галоўным дызелем. Там немцы, былыя ўладальнікі, усталявалі кран-бэльку, каб можна было рамантаваць велізарную машыну прама ў моры. Многія каюты і адсекі цеплахода ператвораныя ў экспазіцыі, прысвечаныя асваенню Арктыкі, вядомым экспедыцыям і навуковым дасягненням.
У канцы паходу падняўся ў рубку і атрымліваў асалоду ад выдатным выглядам Преголи і Кафедральнага сабора. Потым спусціўся на полуют, дзе з таварышамі адпачывалі на лавах пад тэнтам. За сімвалічную плату на дабрачыннасць было дазволена ўдарыць у рынду - карабельны звон. Меладычны звон расцякаўся над ракой і я загадал, што яшчэ прыеду ў гэты горад - самы нямецкі з расійскіх.