Новы год сустракалі ў Сочы. Ну як тут не наведаць вядомыя ўсім свеце Алімпійскія аб'екты. Вырашылі не ехаць самастойна, а купіць экскурсію. Добра, турыстычнае бюро было проста ў гатэлі, тут жа замовілі. Кошт нас цалкам задавальняла, 1250 рублёў на чалавека з улікам усіх перасоўванняў па горадзе не дорага. Не пашкадавалі ніколькі, што выбралі гэтую экскурсію. Было вельмі цікава ўбачыць сам Алімпійскі парк, усе алімпійскія аб'екты і комплексы, якія бачылі па тэлевізары і так ганарыліся, што гэта наша, расійскае. І зусім не чакалі, што будзем так здзіўлены Храмам Нерукатворнага Вобраза Хрыста Збавіцеля на тэрыторыі парку. Экскурсавод у нас быў выдатны - вельмі павёў нас аповядамі аб тым, з чаго наогул пачыналася будаўніцтва парку і як з'явіўся ў парку гэты Храм, яго яшчэ называюць Алімпійскіх храмам.
У выніку парк мы аб'ехалі за паўгадзіны на электрамабілях, зрабілі фота на памяць, а вось у храме правялі больш за гадзіну.
Такім чынам. Падчас пошуку месца для будаўніцтва парку алімпійцаў, была абраная забалочанае мястэчка ў Імярэцінская даліне, яго асушылі, пачалі падрыхтоўку да будаўніцтва. І натыкнуліся на руіны Старажытнага Візантыйскага храма 8-9 ст.ст., пад пасадам былі знойдзеныя парэшткі, як мяркуюць навукоўцы, хрысціянскіх святых пакутнікаў. Камень з гэтых святых руін быў закладзены ў алтар будучага храма. Сам храм было вырашана выбудаваць у візантыйскім стылі з яго крыжова-купальным пабудовамі.
Роспісам храма займаліся мастакі з Расійскай акадэміі жывапісу им.И.Глазунова. Мне роспіс храма нагадала карціны вядомага мастака В.Васнецова, аказалася, і праўда, яна зробленая па матывах яго карцін.
Спускаліся мы і ў падалтарнай памяшканне, прыкладваліся да святых мошчаў святых пакутнікаў. Наогул у храме пануе атмасфера дабра і абароненасці, у ім адчуваеш сябе маленькай пад абаронай бацькоў, такое ў мяне было адчуванне. І экскурсія была пышная, нам экскурсавод распавёў іншага цікавых гісторый, звязаных як з будаўніцтвам храма, так і з будаўніцтвам усяго парку, сам ён мясцовы гісторык, гісторый ведае і памятае велізарная колькасць. А мы і радыя былі, слухалі, раскрыўшы раты.
Дарэчы, калі ў вас няма з сабой хусткі, каб увайсці ў храм, перажываць не варта. Каля царкоўнай лаўкі варта велізарная кошык, у ёй можна выбраць і хустку, і спадніцу, вельмі зручна. Калі выбірала экскурсію, думала, схадзіць у парк, там сыну будзе цікава, а ў храме ён засумуе. Але не, ён ціха глядзеў па баках і ўважліва слухаў экскурсію, як і іншыя дзеці. Для мяне гэта было адкрыцьцём, мабыць, ягоны звалок экскурсавод. Вельмі нам усё спадабалася, столькі даведаліся новага, і не з інтэрнэту, а ўжывую, што вельмі карысна.