Севастопаль чароўны горад, неверагодна прыгожы і чысты. Бо жыла ля набярэжнай то шпацыраваць хадзіла пешшу. Дэльфінар, Акварыум, Сад райскіх матылькоў, музей якароў пад адкрытым небам, фантаны і помнікі - усё ў пешай даступнасці, зусім побач адзін ад аднаго і вельмі цікава. Тут жа, дарэчы, у канцы набярэжнай і ўся начное жыццё горада. У раёне Артылерыйскай бухты некалькі рэстаранаў і начных клубаў, дыскатэк, якія працуюць да раніцы.
У пачатку травеньскіх ужо цалкам можна загараць і купацца. Многія мясцовыя робяць гэта прама тут у цэнтры, ныраюць і купаюцца каля помніка затопленым караблям, я шчыра кажучы, такі «пляж" не ацаніла і на маршрутцы 10-15 хвілін ездзіла на сапраўдны пляж. Дарэчы, у Севастопалі яны амаль усе галечные, але цалкам зручныя і камфортныя. Так што загараць можна на падсцілцы, а вось шэзлонг варта нятанна і я вырашыла на ім эканоміць.
У горадзе, нягледзячы на яго адназначны налёт арыстакратычнасці і гістарычнасці, велізарная колькасць розных кафэ і фаст-фудов, па гэтым, праблем з харчаваннем ніякіх. Хочаш смачна і адшукана - кафэ на набярэжнай. Ёсць жаданне прытрымаць грошыкі і проста сытна паесці - разнастайныя ўстановы хуткага харчавання з хуткім абслугоўваннем і нізкімі коштамі.
А наогул не ежа галоўнае ў Севастопалі, як мне падалося, а хутчэй духоўная ежа. Я вось увесь час, што гуляла па горадзе, ўспамінала фільм «Адмірал». Тут, несумненна, адчуваецца гэтая атмасфера, дух смелых маракоў і адчайных капітанаў. Вельмі атмасферны горад, адназначна раю наведаць. Прычым як для адпачынку, так і для культурнага развіцця.
Адзіны нюанс - жыллё. Падзялюся асабістым вопытам. Я ж у Севастопаль паехала па прынцыпе «псіхануў і сабрала чамадан» на травеньскія святы, без усякай падрыхтоўкі і планавання. Ўжо ў дарозе пачала шукаць жыллё. Адразу скажу, не тое прыватныя севастопальскія міні-гатэлі з інтэрнэтам не сябруюць, не тое іх на самой справе там вельмі мала. Але з таго што знайшла ў сетцы, аказалася па завоблачных цэнах. Як вынікае, перанервавалася, ўсё ж знайшла гатэль, недалёка ад цэнтра горада чорт ведае, дзе ад мора, і забраніравала «эканом» амаль за тысячу рублёў. Па прыездзе апынулася, што гэта велізарная савецкая махіна, якая з тых самых часоў адчайна мае патрэбу ў рамонце. Гарачая вада па раскладзе, шпалеры адвальваюцца і звісаюць са сцен, у душ страшна зайсці, на ложак грэбліва прылегчы. Адмучыцца адну ноч і з'ехала куды па далей. Хацела сапраўды далей, але вырашыла не спяшацца і паспрабаваць зняць посуточно прыватную кватэру. Гэта рашэнне выратавала ўвесь адпачынак. Вельмі рэкамендую менавіта гэты варыянт. Я зняла аднапакаёвую ў 3 хвілінах пешшу ад набярэжнай, з усімі выгодамі, бойлерам, а значыць гарачай вадой у два разы танней, чым той жудасны гасцінічны нумар.