Вырашыла паехаць у Адэсу ў пачатку жніўня і не пралічылася. За ўвесь тыдзень ніводнага дажджлівага ці хаця б пахмурнага дня. Паветра ў межах 27-30 градусаў цяпла, а марская вадзіца каля +22 - самае то для адпачынку на пляжы. Уласна на пляжы я і праводзіла амаль усе дні. Адразу адзначу клопат адэсіты, якія на курортны сезон робяць дадатковыя аўтобусы да мора. Кошт у іх, як і ў звычайнага гарадскога транспарту, а маршрут з розных раёнаў горада прама да тых ці іншых пляжаў. Знайсці іх лёгка, на лабавым шкле варта таблічка, дзе так і напісана «Мора». Пляжы ў самым цэнтры вельмі шматлюдныя, а калі хочацца прасторы то гэта каштуе грошай, плаціць прыходзіцца за разнастайныя шэзлонгі, бунгала і іншае. А вось тыя, што крыху далей, у раёне Фантана нашмат прыемней. Тут і месца на песочке заўсёды ёсць і тыя ж шэзлонгі каштуюць амаль у паўтара разы танней. Так што я не ленилась і ездзіла менавіта туды. Дарэчы, сама сябе пахваліла за тое, што прыехала менавіта ў пачатку жніўня. Мясцовыя сказалі, што бліжэй да канца месяца мора пачынае квітнець і з'яўляецца шмат багавіння. Так што мне пашанцавала, і вадзіца апынулася празрыстай і чыстай.
Вечара я прысвячала шпацыраў па Адэсе. Вельмі прыгожы і каларытны горад. Музеі, тэатры і проста старадаўнія будынкі ў цэнтры цудоўныя. Паўсюль старадаўняя брук і шмат элементаў дэкору, такіх як вулічныя ліхтары, зэдалькі, рашоткі, зробленыя пад даўніну. Увечары на вуліцах натоўпу турыстаў і вельмі шмат усялякіх вулічных музыкаў, спевакоў і нейкіх аніматараў. Пры гэтым, я заўважыла, што і самі адэсіты тут адчуваюць сябе як на курорце і не забываюць адпачываць, сядзяць вечарамі на лавачках, моладзь з гітарамі, пенсіянеры з даміно і шахматамі. Адзінае чаго я не зразумела - гэта цэнтральная вуліца горада. Шмат чула пра Дерибасовскую, але патрапіўшы на яе, не зразумела ў чым разыначка. Відавочна прайграе архітэктурай суседніх вуліцах. Затое на ёй нейкае неверагоднае колькасць разнастайных бараў, рэстаранаў і фаст-фудов. Так што я сюды на самай справе прыходзіла часта, але выключна паесці. Дарэчы з усяго гэтага разнастайнасці, можна як разгуляцца і паспрабаваць нацыянальныя стравы ці нейкія вынаходніцтвы ад шэф-повараў. Ці ж зэканоміць і зусім побач перакусіць нешта ў кафэ хуткага харчавання.
Адэса мяне заваявала тым, што тут можна адпачываць і весяліцца круглыя суткі. Шмат устаноў працуе 24 гадзіны штодня. Але самыя шумныя начныя бары кампактна сабраны ў адным месцы. Такі сабе раён «Аркадзя». Я калі прыехала сюды, то напачатку нават разгубілася, бо гэта такая сабе вуліца ўздоўж мора, якая складаецца выключна з клубаў, рэстаранаў і дыскатэк, музыка у якіх не змаўкае да світання.