Вельмі шкадую, што не пачытала водгукі пра адпачынак у Кактэбелі да паездкі. Азнаёмілася ўжо напярэдадні адлёту і была, шчыра кажучы, у нейкім жаху - асабліва пасля таго, як натыкнулася ў інтэрнэце на паведамленні пра тое, што ў пасёлку няма каналізацыі і ўсё цячэ ў моры. Нажаль, гэта аказалася адпаведным рэчаіснасці і ў першы ж вечар мы ў літаральным сэнсе акунуліся ў гэтыя пахі. Часу ісці кудысьці па пляжы далей не было, таму выкупацца вырашылі прама ў цэнтры. Ну і нанюхалiся пылу. Так што пра каналізацыйныя водары - гэта праўда. Потым ужо ўбачыла некалькі рачулак-раўчукоў, якія сцякаюць ў моры. Цікава, што адпачывальнікі на іх мала звяртаюць увагі. Карацей, не парацца, лежачы побач з такім вось пахкім раўчуком, якія перасякаюць пляж.
Цяпер паспрабую апісаць адпачынак у Кактэбелі па парадку.
дарога
На жаль, прамога аўтобусных зносін Сімферопаля з Коктебелем практычна няма. На аўтобуснай станцыі трэба садзіцца на «пасуе" транспарт - на аўтобус да Феадосіі або Керчы і выходзіць на скрыжаванні на Кактэбель. З гэтай развилочной прыпынку ідзе аўтобусік (па-іншаму і не назавеш) маршрутны з Феадосіі на Біястанцыя. Ён спыняецца ў Кактэбелі. Гэта значыць па часе: на аўтобусе ад Сімферопаля да скрыжавання - гадзіны 2,5, потым яшчэ пачакаць маршрутны аўтобус (ходзіць да 21.30) і хвілін 20 - на ім. Цана на аўтобус з Сімферопаля - дзесьці ў раёне 180 рублёў + 13 рублёў - за «даехаць-ад-развілкі». Калі ж браць таксі, то выходзіць гэта 2500 рублёў, або, калі пашанцуе і набярэцца спадарожнікаў, то за кожнага пасажыра дзесьці 750. Увогуле, на аўтобусе ехаць вельмі некамфортна, затое адносна танна, на таксі - хутка, але дорага.
прырода
Безумоўна, Коктебель - адно з найпрыгажэйшых месцаў у Крыме.
Кара-Даг - велічны, загадкавы, які ўзвышаецца над морам. Тут проста няма чаго каментаваць. Гэта жамчужына Крымскага паўвострава. Ужо адно тое, што гэтыя абрысы патухлага вулкана натхнялі нашых вялікіх паэтаў, музыкаў і мастакоў, ўражвае і выклікае павагу. Радуе тое, што тыя, хто, безумоўна, адносіцца да эліты расійскага і савецкага мастацтва - Высоцкі, Ахматава, Гумілёў, Валошын, Айвазоўскі - не бачылі таго самостроя, які сёння псуе твой набярэжную Кактэбеля, якая сама па сабе - не шэдэўр.
.
На кожным метры гэтай тэрыторыі туляцца нейкія лачужки-крамы, горда называюць сябе «кафэ-рэстаранамі-дыска-танпляцамі». У большасці сваёй ўзведзены яны з падручных сродкаў. Аб санітарыі-гігіене казаць наогул не хочацца. Прайшоўшыся днём па кафэ на набярэжнай, лішні раз пераканаліся, што, заказваючы тут ежу, моцна рызыкуеш. Таму задача знайсці прымальную кропку грамадскага харчавання аказалася не з лёгкіх. Арыентаваліся на водгукі ў Інтэрнэце і на чарзе ў падобныя ўстановы. У выніку выбралі «Творчую сталовую» - яна, здаецца, пры Доме адпачынку пісьменнікаў, але ўваход у яе адчынены. Елі некалькі разоў, кошты - сярэднія, выбар страў - вялікі, мухі лётаюць, ды, але, на шчасце, ня атруціліся, напэўна яшчэ і таму, што бралі стравы прасцей (як зноў жа раяць людзі бывалыя).
Чысціня і добраўпарадкаванне
Ні тым, ні іншым, нажаль, Коктебель пахваліцца не можа. Такое адчуванне, што пасёлак «завіс» где-то на стужцы часу максімум пачатку 1980-х гадоў. Забудова хаатычная, лепіцца адно на другое. Большасць вуліц у цёмны час не асвятляецца, так што дабрацца да вячэрняга праменаду - гэта трэба набрацца смеласці, калі вы жывяце не ў «самага сіняга мора». Зялёныя насаджэнні даўно (калі наогул калі-то) не дагледжаныя - усё разраслося настолькі буяна, што нават у цэнтральнай частцы пасёлка нагадвае дрымучы лес, куды ў цёмны час сутак лепш не совацца.
Яшчэ што здзівіла - багацце ў Кактэбелі сабак. Іх так шмат, што яны - паўсюль. Нават на пляжы, побач з адпачывальнікамі.
славутасці
Ну, уласна, гэта Кара-Даг. Палова патухлага вулкана. Другая - у моры. Так што, прыгледзеўшыся, можна ўбачыць як бы разрэзаныя вулканічныя жарала. Дасведчаныя людзі сцвярджаюць, што нават знакаміты «Чортаў палец» на Кара-Даге - не што іншае, як магма, вакол якой выветрыўся пароды. А яна засталася. Ды так і стаіць.
Далей па спісе - мемарыяльны музей Максіміліяна Валошына. Калісьці выходзіў фасадам да мора, сёння ён - за плотам і «лесам» гандлёвых латкоў. Трапіць у музей вельмі няпроста. Каб пабываць на экскурсіі, трэба запісвацца (!!) за некалькі дзён, прычым рабіць гэта асабіста і ў вызначаныя гадзіны. Так што адпачывальнікі, у масе сваёй, «пралятаюць» міма гэтай пазнавальнай пункту адпачынку. Ўявіць, што нехта адмыслова прыйдзе (а то і прыедзе! - Коктебель ж ня 1 км) да акенца касы, каб забраніраваць экскурсійнае абслугоўванне, складана. І гэта крыўдна, паколькі толькі на экскурсіі можна пабываць у мемарыяльных Валошынскай апартаментах.
У радавым жа парадку ў музеі можна паглядзець некалькі памяшканняў 1-га паверха і выставу карцін малавядомых сучасных мастакоў ці нават дзіцячых малюнкаў.
Коктебельской завод каньякоў і вінаў. Гэта таксама - славутасць, і для некаторых вельмі прывабная. Фактычна за пасёлкам, за некалькі кіламетраў знаходзіцца мадерные пляцоўка гэтага вінзавода. Туды можна трапіць на экскурсію, але таксама па запісе і ў пэўныя дні і гадзіны - пераважна ў дзённыя. Экскурсія цікавая, можна аплаціць дэгустацыю, тады тэорыя плаўна (і вельмі смачна) перацякае ў практыку. Побач з прахадной вінзавода - фірмовы магазін вінны «Коктебель». Але менавіта Коктебельской «вінных матэрыялаў» (гэта выраз вельмі часта ўжываюць у размове мясцовыя жыхары) у ім трохі - гэта каньяк і пара-тройка вінаў (але робяць іх не ў Кактэбелі, а ў іншым месцы - прачытана на этыкетцы). Аднак у цэлым асартымент гэтых фірменных гандлёвых кропак больш чым уражвае.
Мемарыяльныя дошкі на некаторых платах. Менавіта - на агародках, а не на дамах. Разгледзець, што тоіцца за гэтымі платамі, і ў якіх менавіта дамах адпачывалі калісьці ў Кактэбелі знакамітасці, не атрымаецца - нічога не відаць. Застаецца здавольвацца толькі скупы інфармацыяй - аб прозвішчах, рэгаліях і датах.
Недабудаваная царква ў гонар іконы Божай Маці «Усіх тужлівых радасць». Вельмі прыгожае збудаванне. Але пакуль, нажаль, не асветлена і не адкрыта.
нудысцкім пляж
Рука неяк не паднялася аднесці яго да выбітнасцяў Кактэбеля. Таму як гэта нешта большае. Калі ісці пешшу ад дома Валошына ў напрамку на Феадосію па «променад», то хвілін праз 35-40 будзе на гэтым пляжы. Ад іншых пляжаў ён нічым не аддзелены. Ніякай рысы або плота няма. Проста ўбачыце распранутыя людзей (мужчын чамусьці больш). Значыць, прыйшлі.
Паглядзець тут ёсць што. Нераздевающихся грамадзян ніхто не гоніць, поўная дэмакратыя.
пляжы наогул
У Кактэбелі на пляжах няма пяску. Толькі буйная галька. Прычым яна «няродны», гэта значыць прывезена з Крымскіх гор, быццам бы з-пад Старога Крыму. Гэта значыць, па сутнасці, гэта звычайныя вапняковыя пароды. Таму ў сухім выглядзе яна пэцкае вопратку, застаюцца белыя сляды, праўда, строс іх - і няма. Як сцвярджаюць старажылы, пясок у Коктебельской бухце быў яшчэ ў 1960-х гадах. Але потым яго выграблі - зрабіў гэта, нібыта, Феадасійскі порт. А прырода не любіць пустаты. Вось і сталі «мучыць» Коктебель апоўзні. Бліжэй да Кара-Дагу гэта вельмі добра відаць.
Пляжы ў Кактэбелі бясплатныя. У сэнсе - легчы можна на любое месца. Але толькі, калі гэта месца ў літаральным сэнсе - пад сонцам, гэта значыць не пад навесам або «грыбком» і не ўяўляе з сябе ляжак. Калі вы жадаеце атрымліваць асалоду ад сонцам менавіта ў такой «камплектацыі» адпачынку, прыйдзецца заплаціць: 150 рублёў за адно месца. На цэлы дзень. Талончык даюць, так што, калі выйшла, а потым вернецеся, зможаце даказаць, што «вы тут ляжалі». Забіраюць лежакі дзе ў 18.00, дзе ў 19.00 (як у нудыстаў, напрыклад). Сонцаахоўныя парасоны застаюцца на месцы.
Тэрытарыяльна адзін з самых чыстых пляжаў - ля падножжа Кара-Дага, там, дзе пачынаецца запаведнік. Мяркуючы па ўсім, там быў нейкі дзіцячы лагер або санаторый, вось ад яго «інфраструктура» і засталася.
Інфраструктура на пляжах вельмі ўбогая. Я б сказала, што яе практычна няма.
Рынак і іншыя гандлёвыя кропкі
Наогул-то ў Кактэбелі іх 2. Адзін як бы «гадовы» - проста дах, другі - капітальны. Сказаць, што кошты адрозніваюцца на гэтых рынках - дык не. Гандлююць у асноўным перакупшчыкі і цэны на садавіну-гародніну кусаюцца, яны на ўзроўні маскоўскіх і піцерскіх.
Па картцы плаціць можна ў адной (!) Гандлёвым пункце - недалёка ад недабудаванага храма знаходзіцца гастраном самаабслугоўвання. Там, дарэчы, можна браць без асаблівага страху і малачка, чаго ў іншых крамах лепш не рабіць.
Лавачак ўсюды панатыркана, цэны немаленькія - на ваду, марозіва - гэта асабліва відаць.
агульнае ўражанне
Калі вы не пераборлівыя, то адпачынак у Кактэбелі вам цалкам "пакоціць". Не варта разлічваць на нейкую галавакружную рамантыку і занадта чыстае мора. Па эканамічнасці можна цалкам ўкласціся ў пару дзесяткаў тысяч рублёў на 2 тыдні з чалавека (гэта жыллё, пражытак, часам кафэ, часам - ляжак на пляжы і адна-дзве экскурсіі). Дарэчы, як кропка адпраўкі экскурсійных маршрутаў Коктебель даволі добры - Судак, Феадосія, Стары Крым, Новы Святло - усё адносна недалёка.
Але, калі вы хочаце еўрапейскага сэрвісу і чагосьці большага, чым проста ляжаць на камянях і глядзець на гару, вам дакладна - не сюды.
