Першае яскравае адчуванне, я атрымала адразу пасля прызямлення гэта прыгожыя дзяўчыны, застылыя ў паважнай паклоне са складзенымі далонямі на руках і вянкамі з дзіўных кветак. Такое можна ўбачыць толькі ў Тайландзе, там дзе людзей вітаюць словам «Вай». Гэта не толькі традыцыйнае тайскае прывітанне, але і цэлы рытуал у ім адчуваеш шчырасць, пашана і павага. Тут мае вочы проста разбегліся ад разнастайных формаў і фарбаў, а вушы проста вялі ад наваліліся какафоніі знаёмых гукаў якія змяшаліся з незнаёмымі. Шквал эмоцый, і іх апагей захліснуў мяне ў Бангкоку, тут хмарачосаў больш чым у Нью-Ёрку, яны суседнічаюць з велічнымі і раскошнымі храмамі Буды. Мне падалося, што Бангкок наогул не, спіць і нават глыбокай ноччу, тут можна купіць вопратку і смачна паесці. Проста дзіўна, як невялікая рыбацкая вёсачка ператварылася ў такі развіты, пераліўны ўсімі колерамі вясёлкі горад. Горад, яшчэ называюць Усходняй Венецыяй, па Бангкоку можна спакойна перамяшацца на невялікі маторнай лодачцы, з вады мне ўдалося ўбачыць амаль усё: і Каралеўскі палац і заапарк Дусит, і знакаміты Ват Пхо або Храм Спячая Буды і Узыходзячай зары. Перад вачыма ўвесь час мільгалі вышынныя дамы з дзелавымі цэнтрамі і храмы.
Рада ўсім якія трапілі ў Бангкок: не варта баяцца купляць ежу ў вулічных гандляроў і прыбярэжных кафэ, ежа тут сапраўды добрай якасці. Паспрабуйце абавязкова смажаную саранчу, яна нагадвае па гусце чыпсы. Увечары, купіўшы квіток на надземнай метро, з вокнаў якога адкрываўся надзвычайны выгляд, асабліва ў цёмны час сутак, я патрапіла на вуліцу Каосан. Другое падобнае да вуліцы, Вы не знойдзеце, месца дзе збіраецца моладзь з усяго свету, і вуліца ператвараецца ў адну вялікую корак з людзей, якія танчаць і засядаюць у адкрытых барах. Мне вельмі падабалася проста блукаць па вуліцах, назіраць за мясцовым насельніцтвам, як яны маюць зносіны, спяшаюцца, вось так я зайшла ў сапраўдны Кітайскі квартал, мне падалося, што гэта бясконцы рынак з кучай сувенірных крамак і крамаў. Побач знаходзіцца рынак кветак, ён адкрываецца роўна пасля 6 гадзін вечара, якіх я там толькі кветак не ўбачыла, ад водару галава проста ішла вакол, не ўтрымалася і купіла 150 руж за 200руб. Экскурсія Наведванне галоўнай славутасці Каралеўскага палаца, была вельмі пазнавальнай, мы пабадзяліся па тронных залах, будыйскія храмам, наведалі 4 манумента-пагады, пабывалі ў каралеўскай бібліятэцы, агледзелі сад і галерэю. Уражанняў наведванне пакінула, вядома, шмат, уся гэтая раскоша, пазалота, на мой погляд, якія прыехалі ў Бангкок варта абавязкова наведаць.
Што б адчуць сябе сапраўдным тайцы, я вырашыла пракаціцца на а традыцыйным транспарце - тук-тук- вельмі незвычайныя скажу я Вам адчуванні.
Бангкок - проста рай для тых, хто любіць пешыя прагулкі, шпацыравала я круглыя суткі, усюды сустракала статуі Буды і складальнікі гараскопаў. У Бангкоку шмат месцаў, якія мне ўдалося наведаць, кожнае з якіх пакінула проста незгладжальнае ўражанне: паглядзела на горад з назіральнай пляцоўкі «Байон скай», наведала Залатую гару, кракадзілы ферму, Старажытны горад, што побач з ёй, Сафары-парк, манастыр Смарагдавага Буды, Акіянарыум, музей каралеўскіх лодак, Парк чыць Ланда. Горад вельмі яркі і каларытны, усюды лунае пах спецый і пахошчаў. Бангкок адны любяць, іншыя няма, але ў маім сэрцы ён застаўся назаўсёды.