Памятаеце, фразу героя вядомага фільма: «Бачыў я Італію на карце. Ботаў ботам »Венецыя для мяне - магія рамантычных вуліц, вузкія каналы, старадаўнія плошчы, сонечныя пляжы курортнага Лідо. Такім чынам, у Венецыю лепш не ехаць летом- вельмі вільготна і вада ў каналах «папахвае» Ніколі не забуду як мясцовая жыхарка, убачыўшы, што я падышоўшы да канал, зачарпнула ў рукі ваду, пракрычала са свайго парослага яркай геранню балкона, каб я ні ў якім разе не піла ваду (чаго, я вядома ж, і не збіралася рабіць) і нават не думала маўляў мыць у ёй рукі: яна маўляў вельмі брудная і калі мяне так мучыць смага, я магу падняцца да яе і яна дасць мне папіць. Горад стаіць «на вадзе» вырабіў на мяне несгладимое ўражанне, Венецыя апынулася раем для пешых прагулак. Тут я не пачула шуму гарадскога транспарту, толькі шум хваляў аб борт катэраў і гандол. Наведаць Венецыю і ня пакатацца на гандоле, пагадзіцеся - гэта проста нерэальна. Прагулка на гандоле, абышлася шчыра не танна, але яно таго варта. Ўсмешка і млявыя погляды, рамантычная баркалора і вось я ўжо плыву па выгіналася вялікім каналу сярод цудоўных палацаў да плошчы Святога Марка. Вочы проста разбягаюцца ад якія ўзнікаюць па берагах пышных палацаў, пышныя фасады будынкаў нагадалі мне фрагменты з фільма «Каханне куртызанкі», так і чакаеш, што выдатныя куртызанкі пачнуць махаць яркімі веерамі. Мне трапіўся вельмі таварыскі гондольеры з дзіўным імем Іван, які запрасіў мяне ў нядзелю на гістарычную рэгату на гандолах, аказваецца яна праходзіць у першую нядзелю верасня - гэта я ўдала заехала ў Венецыю.
Гандола павольна спынілася, і мой погляд прыцягнуў у першую чаргу выдатны Сабор Святога Марка - Базыліка Сан Марка. На плошчы велізарная колькасць турыстычных груп, здаецца з усяго свету. Венецыя у многіх асацыюецца з галубамі на плошчы, дакладней з іх кармленнем, але мясцовыя ўлады гэтыя асацыяцыі цалкам разбурылі, усюды на плошчы ўстаноўлены таблічкі аб забароне кармлення галубоў з прыстойным штрафам у 500евро. Прыгажосць мазаік і ўбранне сабора трэба бачыць на свае вочы, уся гэтая вытанчанасць, пазалота карціны з жыцця прарока Майсея, можна разглядаць гадзінамі. Пьяцетта зачаравала мяне і интереснийшей мурам пліткі, будынкамі, светлымі фарбамі. Але больш за ўсё мне спадабаліся ліхтары дзіўна ружовага колеру, вельмі незвычайны колер. У сабор можна зайсці бясплатна, але прыйдзецца адстаяць велізарную чаргу. Рэкамендую на яе падняцца званіца Сан Марка, з яе вышыні адкрываецца надзвычайны від на раскошны Гранд-канал.
Мне ўсміхнулася поспех, я паспела зарэзерваваць білет на так званыя «сакрэтныя маршруты», унікальная магчымасць убачыць таемныя пакоя Палаца дожаў, звычайна закрытыя для наведвання турыстаў. Удалося не толькі агледзець пышнасць палаца, але і наведаць жудасную камеру катаванняў і наведала турму, дзе знаходзіўся пад вартай вядомы авантурыст і палюбоўнік Джакомо Казанова. На маё пытанне, у якім менавіта доме жыў Казанова? Экскурсавод гулліва ўсміхнуўся і вымавіў: «У кожным венецыянскім доме, дзе жыла жанчына - жыў вялікі Джакама» Венецыянцы вельмі ганарацца такой знакамітай асобай, лічачы, што ў кожным з іх цячэ кропелька крыві вялікага заступніка жаночых сэрцаў. Аб славутасцях і архітэктуры Венецыі можна расказваць гадзінамі.
Але мне вельмі спадабалася рэгата, на якую мяне ўдала запрасілі, гондольеры тут сталі спартоўцамі, якія прафесійна спаборнічалі на гандолах, спецыяльна пабудаваных для спаборніцтваў па Вялікаму Каналу. Уся феерыя пачалася святочным шэсцем і касцюміраваным прадстаўленнем, падобна сапраўднаму карнавалу. Венецыя - месца, дзе я проста захлынулася навізной уражанняў, убачанай прыгажосцю архітэктурных пабудоў, сабранымі творамі мастацтва, дадайце да гэтага экзатычную кухню ў выглядзе спагецці з чарніламі каракаціцы і морапрадуктамі, стане адразу зразумела Венецыю трэба абавязкова паглядзець.