Адразу, што кінулася мне ў вочы, калі я глядзела на сталіцу Іарданіі Аман з аднаго з узгоркаў - гэта велізарныя нагоды птушак, якія праносіліся то там, то тут над Аддаманом. Зграі Галубоў - сімвалы міру і спакою. У Іарданіі як ні ў якой іншай краіне арабскага свету я адчула сябе камфортна і спакойна. Іарданія для мяне - ідэальная краіна для інтэлектуальнага турызму і так званы «інклюзія» гарантаваная змена самых яркіх уражанняў, штовечар радасць ад працяглых пешых прагулак. З краіны я прыехала з падвышаным каэфіцыентам чалавекалюбства і любові. Уражанняў была маса, па ліку славутасцяў краіна лёгка можа канкураваць з Рымам і Афінамі. Чаго варта было толькі маё вандраванне да трыумфальнай арцы ў Джараш, проста захоплівае дух ад такога будынка і колькасці белых мармуровых калон. Але на гэтым уся экскурсія не скончылася, прасоўваючыся па пампезнасці калону праспекце, я не паспявала круціць галавой па баках. Нават пад нагамі я ўбачыла сведчанні старажытнасці, прыгледзеўшыся, убачыла глыбокія разоры ад старажытных калясьніц. Кожны дзень, акрамя аўторка пад адкрытым небам праходзяць баі гладыятараў і гонкі на калясніцах.
Проста выдатнае шоу, я выпрабавала поўнае апусканне ва ўсю бездань гістарычных падзей. Рэалізаваць сваю любоў да старажытнасці ўдалося пры наведванні сталіцы Набатейского царства -Петра, яна высечана ў скале. Прайшоўшы па вузенькай расколіне доўгай 2 км. і скаламі вышынёй 100метров, нават баялася дыхаць, але пераадолеўшы шлях я застыла ў захапленні, можа, стаяла доўга, але голас правадыра вярнуў мяне ў рэальнасць. Мы гулялі па старадаўняй сталіцы і разглядалі высечаныя ў скалах вулачкі, дома, храмы. Усё гэта нагадвала мне соты мудрагелістага гіганцкага вулля. Вочы разбягаліся ад мазаікі, велічных калон і амфітэатраў. Я адчула сябе Індыяна Джонсам з фільма «У Пошуках свяшчэннага граля», фільм здымаўся на гэтым месцы.
Пачуццё першаадкрывальніка або скарбашукальніка заставалася са мной да канца падарожжа. Іярданская пустыня на тэрыторыі запаведніка Уладзі Рам, падалася мне, падобнай на бязмежныя прасторы Марса. У адрозненні ад звычайных убачаных мной пустыняў, тут я ўбачыла расстеленную вясёлку, пяскі пустыні пераліваюцца ўсімі колерамі вясёлкі а скалы былі настолькі мудрагелістай формы. Самыя вядомыя з іх-Сем слупоў мудрасці. Мора Іарданіі самоё салёнае і шчыльнае, калі я плавала ў гэтай табліцы «Минделеева», то адчувала, як здароўе і энергія насычае кожную клетачку майго арганізма. Зрэшты, плаваць-гэта я пагарачылася, проста ляжыш на вадзе. Адлятаючы ў Іарданію, я абяцала прывезці з падарожжа самоё дарагое скарб краіны - ваду свяшчэннай ракі Ярдан.
Я Чалавек не набожны, але стоячы на беразе ракі і ўглядаючыся ў яе вады, мяне пераследваў эфект міраж, здавалася на празрыстых водах праступаюць біблейскія падзеі. Уступіўшы ў раку, зачарпнуў далонямі ваду, здаецца, што не вада цячэ між пальцаў, а сама векавая гісторыя. Ляцела я са спакойна душой, перапоўненая эмоцыямі і ўражаннямі і здаецца больш разумнай, ці што з больш глыбокімі думкамі і разуменнем.