У ліпені 2014 года занесла нас у Бердянск.
Ніколі не любіла ўкраінскія "курортныя" горада, аддавалі перавагу маленькія пасёлкі, там і чысцей, і людзей паменш, і верагоднасць падхапіць якую-небудзь заразу ніжэй. Ну што, я толькі пераканалася ў сваім меркаванні.
Так атрымалася, што ехалі мы ў гэтую прыморскіх Меку (як аказалася) без броні на якую-небудзь гасцініцу, разумна разважаючы, што ўжо што-то ў сярэдзіне ліпеня дакладна знойдзем. У выніку нашай бестурботнасці мы ледзь не засталіся начаваць у машыне з двума дзецьмі, дзякуй выпадковым знаёмым, угаварыў сваю гаспадыню ўзяць на адну ноч нас да сябе.
Выдаткаваўшы палову наступнага дня, мы ўсё ж знайшлі прыстойны нумар у доме адпачынку ў 15 хвілінах хады ад мора (хоць гаспадары першапачаткова заяўлялі пра пяць). Нумар апынуўся нядрэнным на першы погляд, бянтэжыла тое што мала было дзяцей з дзецьмі, хоць тэрыторыя дагледжаная, з тэнісным сталом, цяністымі альтанкамі і дзіцячай пляцоўкай. Пазней высветлілася, што тэнісны стол стаіць там для прыгажосці і ракеткі з шарыкам не выдаюць, што дзецям катэгарычна нельга шумець і бегаць на тэрыторыі, жыхарам нельга прыводзіць сяброў, нельга ёсць якія растуць на тэрыторыі і што падалі грушы, нельга заходзіць пазней 11 вечара (вароты проста закопваюцца ), і яшчэ шмат нельга, якія раз і назаўжды адкруцілі нас ад падобнага роду "адпачынку".
Бердянск ж у цэлым гэта асобная песня ...
Забавы - гэта паркі атракцыёнаў, кафэ і разнастайныя дробныя прадаўцы глупства для дзяцей.
Агульны пляж жудасны. Калі ў вас ёсць машына, можна катацца кожны дзень на касу, але другая частка адпачынку праходзіла без мужа і аўто, таму даводзілася хадзіць на трэці гарадскі пляж. Калі б не мама сяброўкі, якая зацягвае рана і якая займала нам месца каля вады, да дзевяці гадзін мы б размяшчаліся альбо стоячы на адной назе, альбо на адной лініі з якія прадаюць рыбу і марозіва ларкамі.
Мора людзей, абсалютная антысанітарыя, дзякуючы якой мая малодшая пяцігадовая дачка ў апошнія дні падхапіла такі вірус, наступствы якога мы лячылі антыбіётыкамі ў аддзяленні гнойнай хірургіі Запарожжа.
У пацвярджэнне свайго аповеду прыкладаю пару фота пляжу (спадзяюся, ніхто сябе не пазнае) і катэгарычна не рэкамендую ехаць у гэты пыльны і брудны горад у разгар турыстычнага сезона з дзецьмі.
