Мы збіраліся ў гэты адпачынак з восені. Замовілі гасцініцу, купілі квіткі на самалёт, і ўсё варажылі, як у нас складзецца зімовы адпачынак у Сочы. Ляцелі з Масквы ў снег і холад, а прыляцелі ў цёплую вясну. На небе дзівосныя аблокі, сонца свеціць так, што паляванне заплюшчыць вочы і падстаўляць твар пад яго прамяні. Прыехалі ў гатэль, вакол - падрыхтоўка да сустрэчы новага года, а нам не сядзіцца на месцы, хочацца гуляць. І мы сарваліся да мора. Зімовы яно не менш выдатней гадовага, толькі цёмны і трохі суровы. На раніцу было першае студзеня першы снег за акном, першы дзень новага года і новых адчуванняў, за якімі мы і адправіліся.
Сочы - дзіўнае месца. Месца, дзе суседнічаюць пальмы і Зімовая Алімпіяда, мора і снежныя вяршыні. Вядома ж мы адправіліся перш за ўсё паглядзець Алімпійскі парк. Я адзначыла пра сябе, што зблізку гэта месца нашмат мацней захоплівае дух, чым калі глядзіш па тэлевізары, нават не ўяўляю, што перажываюць спартсмены, трапляючы сюды - невымоўная гонар за ўсіх нас. Лядовая арэна Шайба, кёрлинговый цэнтр, палац зімовага спорту Айсберг, Адлер-Арэна мяне асабіста пабілі, ды і перажываеш змешаныя пачуцці, калі бачыш і адчуваеш тое, што бачыў у эфірах ТБ. Вялізныя лядовыя арэны зараз служаць тым, хто стане на змену нашым алімпійцам ў будучыні, тут трэніруюцца юныя зоркі фігурнага катання, канькабежцы і многія іншыя.
А знакамітая арэна Фишт, цяпер рыхтуецца сустракаць Чэмпіянат Свету па футболе. Яе трохі пашыраюць і яна зможа змясціць на 5000 чалавек больш.
Яшчэ ў Алімпійскім парку цудоўны Сочы Парк - парк атракцыёнаў для дзяцей і дарослых. А па вечарах працуе музычны фантан.
Гэта ўсё размяшчаецца ўнізе, ля самага сі яго мора, самае цікавае было наперадзе. Чырвоная паляна і комплекс Ружа Хутар сустракаюць вельмі гасцінна. Тут можна і проста пагуляць, і "пракаціцца" на канатке, і схадзіць у этноцентр "Мая Расія" які размясціўся на беразе ракі Мзымта, а можна і пакатацца на лыжах, сноўбордзе, ды і проста на санках. Трэба сказаць, што ўвесь студзень і люты Ружа Хутар сустракае аматараў гор, людзей, якія захапляюцца гэтымі відамі спорту тут у гэты час вельмі шмат. Мы адважыліся пракаціцца на канатке толькі раз, але гэтых адчуванняў хопіць надоўга. Першую прыступку мы праехалі, захапляючыся відамі, на другі нашу кабінку пачатак ахінаць туманам, трэцяя нам далася ўжо складана, бачнасць амаль нулявая, ну а на чацвёртую падымацца не сталі, страшнавата. Затое ўжо на санках накатанай ўдосталь, у гэты дзень ішоў вялікі сьнег, ён мякка клаўся на зямлю і здаваўся такім пухнатым покрывам, і гэта было вельмі прыемна.
Сочынская набярэжная з шыкоўнымі яхтамі, траса "Сочы Аўтадром", дзе цяпер праходзіць вядомае Гран-пры Формула 1, Зімовы тэатр, дзе сустракае гасцей "Кінатаўр", дэндрарый - хацелася асягнуць неабсяжнае, і што ўжо казаць, з'язджаць зусім не хацелася. Адзінае, чым атрымалася сябе супакоіць, што мы абавязкова сюды вернемся.
Варта адзначыць, што і сам горад Сочы вельмі папрыгажэў. Я памятаю яго ў свой апошні прыезд у прадвер'і алімпіяды, ён быў як быццам стомлены і шэры. А цяпер ён квітнее, пакідаючы ў нашых успамінах вельмі яркія эпізоды.
