Негомбо - сапраўдны рай для тых, хто любіць чыстае мора, экзатычныя садавіна і незвычайную прыгожую архітэктуру. Мы з мужам адпачывалі ў пачатку лютага - у ідэальны час, калі ў горадзе няма ні намёку на дажджы, і заўсёды свеціць сонца.
Гарадок вельмі ціхі, але ў гэтым яго хараство. На пляжы нешматлюдна, таму ніхто не перашкаджае атрымліваць асалоду ад цёплай марской вадой, а яна рэальна цёплая - да 28-29 градусаў, і чыстым, дробным пясочкам. Дарэчы, у моры вельмі шмат рыбы, я першы час нават крыху баялася плаваць, так як увесь час чапляўся ёю яе нагой. Але затое мне ўдалося налюбавацца імі, калі мы займаліся дайвінгам. Я ніколі да гэтага не апускалася, таму мне прыйшлося ўзяць урокі ў мясцовых інструктараў. Адзін занятак абыходзілася мне ў 2 даляра, але ўжо пасля 3 заняткі я спакойна змагла сама пагрузіцца пад ваду.
Пляжы ў Негомбо - проста казка. Смецця тут, напэўна, не было ніколі, пясок вельмі прыемны нагах і дробны. Дзе-нідзе могуць валяцца каралы, выкінутыя з вады. Увесь пляж у пальмы, але какос нам дастаць не ўдалося, вельмі слізкі ствол, ды і людзі падазрона касіліся. Але мы гэта кампенсавалі, набыўшы яго на рынку.
Што ўражвае ў Негомбо - храмы і цэрквы, якіх тут мноства, ёсць і каталіцкія цэрквы, і саборы.
Мы з мужам выдаткавалі 4 дні, але абышлі абсалютна ўсё і я з упэўненасцю магу сказаць - такога я не бачыла нідзе. Асабліва пакарыў мяне сваёй веліччу і прыгажосцю Сабор Святой Марыі.
Экскурсію за ўвесь час мы з мужам наведвалі толькі адзін раз - у Запаведнік Мутураджавела, дзе жыве больш за 200-т відаў жывёл. Больш нікуды не ездзілі, паколькі больш настроены былі на пасіўны адпачынак. Выключэннем была, хіба што, паездка на сланах. Не ведаю, выпадкова гэта было ці слон надрессирован, але ён любіць набіраць ваду і выпускаць яе на якія сядзяць на ім верхам людзей, таму ў гатэль мы вярталіся мокрымі.
Мяне вельмі ўразіў мясцовы канал, гледзячы на які, калі б не дома ўздоўж яго, я б падумала, што трапіла ў Венецыю. Мы папрасілі мясцовага рыбака пракаціць нас па ім і былі ў поўным захапленні. І канал паглядзелі, і мясцовыя дома ацанілі.
Асобна хочацца спыніцца на мясцовай кухні. Рэстаранаў тут шмат і цэны ў іх абсалютна прымальныя. Рыба і салата з трапічных садавіны абышоўся мне ў 11 долараў, а суп з морапрадуктаў у 6 даляраў, рыс з крэветкамі і дэсерт з мясцовых садавіны - у 12 даляраў, за аднаго.
Разыначкай я лічу, што мы самі маглі абраць у акварыуме рыбу, якая нам падабаецца і яе тут жа для нас рыхтавалі, таму у сьвежасьці ежы мы дакладна не сумняваліся.
Шопінг у Негомбо вельмі выгадны. Можна лёгка знайсці выдатнае летні сукеначка ўсяго за 9-15 даляраў. Або мужчынскую кашулю з бавоўны за 20 даляраў. Мы накуплялі спецый, вельмі шмат, на 40 даляраў.
Для рыбоманов мясцовы рыбны рынак - рай. Я б з задавальненнем, калі б гэта было рэальна, прыхапіла дадому пару-тройку рыбешек.
Прыпсавала ўражанне аб гарадку, хіба што, вялікая колькасць бадзяжных жывёл. На тэрыторыі гатэля іх няма, але па-за ім - маса. Яшчэ адна непрыемнасць - крадзеж. Мясцовыя дзеці, пакуль мы любаваліся храмамі, ледзь не скралі ў мяне з сумкі фотаапарат.
У цэлым, Негомбо - гэта выдатнае месца, дзе можна адпачыць ад мітусні і людзей. Прыедзем сюды абавязкова яшчэ.