Марсэль - самы стары горад Францыі, што ўжо само па сабе не магло нас да яго не прыцягваць. Падарожнічаючы за ўсё на 4 дні ў ЕКС, мы вырашылі вясёлай групай наведаць і Марсэль, карысць ад Екса да Марсэлю ехаць ўсяго 30 хвілін, хоць кошты на квіткі кусаюцца. Праезд цягніком варта теже 29-30 еўра ў адзін бок. Можна ехаць прыгараднымі лініямі на аўтобусе, але часу на іх пошук не заставалася.
Пры прыбыцці на вакзал Марсэлю перад вамі адкрыецца панарама ўсяго горада.
У Марсэлі невялікае, але вельмі зручнае метро. Але мы вырашылі эканоміць і прайсціся пешшу, праўда гэта было нашай памылкай, у канцы ліпеня ў горадзе ооочень горача, і пешшу па спякоце тупаць вельмі накладна. Тым, больш калі за адзін дзень плануеш і да Нотр Дам дэ ля Гарда дайсці, наведаць порт яшчэ і на пляж паспець.
Першае месца, куды мы адправіліся быў натуральна сабор. Яго відаць практычна з любой кропкі горада. Ён не падобны на іншыя Нотр Францыі, полосатенький, незвычайнай пабудовы, вышынёй 11 метраў, зверху варта пазалочаная статуя мадонны з немаўляткам. Унутры вельмі прыгожа. Але галоўная славутасць - гэта назіральная пляцоўка. Выгляд адкрываецца неверагодны. Сапраўдная паштоўка Марсэлю.
Аб самім горадзе ходзяць нядобрыя чуткі, шмат хто называе яго бандыцкім. І ўвечары не рэкамендуюць шпацыраваць адзінокім спадарычнам па партовага територриям. Мы вечарам нічога такога не заўважылі, але мабыць нейкая доля праўды ў гэтым ёсць. Яшчэ адна важная турыстычнае месца Марсэлю - замак ІФ. Да яго ходзяць турыстычныя караблікі. Кошт экскурсій кусаецца - ад 35 еўра.
У горадзе некалькі абарончых фартоў. Уваход туды бясплатны. Мы наведалі форт Святога Мікалая, яго будавалі яшчэ пры Каралю-Сонца для абароны горада. Гэтыя месцы, чаму то вельмі нагадалі мне бухту Севастопаль. Тут жа ў партовай часткі горада стаіць царква Св. Марыі Маджорэ. І таксама полосатая, як і Нотр. Помесь раманскага і Візантыйскага стыляў у архітэктуры тут мабыць так моцна з-за старажытнасці самога горада. У іншых гарадах Францыі больш што палымнела готыкі.
Сказаць, што мне спадабаўся Марсэль, не скажу. У Францыі ёсць гарады. якія куды больш зачапілі маю душу. І сюды я наўрад ці яшчэ вярнуся. Як адзін раз для пашырэння далягляду было цалкам дастаткова.