Часта бываючы ў Польшчы, ніколі не разглядала гэтую краіну для адпачынку. Выпадкам лёсу апынулася ў мястэчку пад назвай Мяльноў і ўжо праз некалькі гадзін знаходжання там, гэты горад мяне зачараваў, а балтыйскае мора закахацца ў сябе з першага погляду.
Па сутнасці Мяльноў - гэта вялікая вёска. Але ў канцы ліпеня месяца, падчас майго адпачынку, там было так шмат адпачываючых, што мімаволі прыйшла думка, быццам я трапіла на злёт маржоў. Пры даволі-такі высокай тэмпературы паветра, мора, асабіста для мяне, было вельмі нават прахалоднае.
Гарадок размешчаны вельмі ўдала, на касе паміж морам і возерам Ямна. Заняць сябе ёсць чым. Раніцай можна парыбачыць на возеры, днём выкупацца ў моры, вечарам прагуляцца па горадзе. Ня любіце рыбачыць? Ля возера размешчаны марскі клуб «Трамп» дзе можна ўзяць напракат ветразную лодку, каноэ або водны ровар. На прыстані рыбакоў можна купіць рыбу прама з мора, свежы вугор, ласось, палтус, селядзец.
Мяльноў хоць і маленькі гарадок, але паглядзець ёсць што. Можна прагуляцца па сядзібным парку канца XVIII і XIX стагоддзя, паглядзець гатычны касцёл XV стагоддзя. Абавязкова трэба сфатаграфавацца са статуяй аленя на плошчы каля кветкавага рынку і статуяй маржа ля галоўнага ўваходу на пляж.
Варта наведаць марскі маяк Гонски які размешчаны недалёка ад невялікага паселішча Гонски. Унутры вежы выбудаваная звілістая вінтавая лесвіца з 200 каменных прыступак, па якой выходзіш на аглядную тэрасу. Вышыня маяка 45 м., Але выгляд, які адкрываецца з назіральнай пляцоўкі, дастаткова кампенсуе нягоды 10 хвіліннага ўзыходжання, і вы ўбачыце надзвычайны закат.
Сэрца Мяльноў, гэта, вядома пляж. Шырокі, чысты, дробназярністы з далікатным пяском. Яго шырыня дасягае 35 - 45 метраў, так што месца хапае ўсім. На набярэжнай поўна кафэ, рэстаранаў, надзіманых атракцыёнаў, а ўвечары праходзяць дыскатэкі.
Варта дадаць, што недалёка ад Мяльноў знаходзіцца дзейсныя круглы год санаторый, у якім лечаць захворванні нервовай сістэмы, рухальнай сістэмы, кровазварот, дыхальных шляхоў і іншыя захворванні.
Дзіўнае месца. Вярнуўшыся сюды ў пачатку верасня мяне, сустрэла спакой і цішыня. На пляжы людзей ужо значна паменшылася. Ахінуўшыся ў цёплы плед, я глядзела на зачаравальнае Балтыйскае мора, слухала шум хваль і думала, я абавязкова прыеду сюды яшчэ!
