Дэлі быў канчатковай кропкай майго падарожжа па Індыі. І напэўна я б там так і не пабываў, калі б мой вылет дадому быў не з Дэлі. Ну а раз ужо лёс вырашыла так, то я з задавальненнем вылучыў тры дні на агляд славутасцяў.
Мой цягнік прыбыў на галоўны вакзал днём і я адразу ж пайшоў шукаць сабе гатэль на гэтыя некалькі дзён. Балазе шукаць давялося нядоўга, бо вакзал знаходзіцца ў пары хвілін ад Мэйн Кірмаша.
Мэйн Базар - гэта гандлёвая вуліца, на якой акрамя крам з адзеннем і астатнімі сувенірамі, тоўпіцца мноства гатэляў, гестхаусов і хостэлаў на любы кашалёк. Прагледзеўшы тры варыянты, я спыніўся на другім. Цана была там вышэй, чым у іншых месцах, але ў нумары вельмі чыста і быў кандыцыянер.
Першы дзень я выдаткаваў на бязмэтнае хістанне па горадзе і агляд шыкоўных пабудоў з часоў каланіяльнай Англіі. Коннот Плэйс - адно з іх. Праўда цяпер там размешчана вялікая колькасць крам, сувенірных крам і іншага. І знешні выгляд будынка пачынае заполоняет рэклама. І яшчэ мне трэба было купіць квіткі да Агры на наступны дзень. Спачатку я пайшоў на вакзал, не разабраўшыся што і дзе, я вырашыў спытаць дапамогі. "Добры" індус сказаў, што квіткі прадаюцца толькі ў офісе і ён падкажа мне свой адрас. Я паехаў па гэтым адрасе і аказалася, што гэта звычайнае турагенцтва, у якім білет на аўтобус да Агры каштуе каля 1000 рупій. Я развярнуўся і паехаў назад на вакзал, балазе гэта за пяць хвілінаў язды. Звярнуўшыся ўжо на инфостойку, мне падказалі дзе афармляюцца квіткі для замежнікаў. Выдаткаваўшы ўсяго хвілін 10, я нарэшце-то набыў квіток да Агры і выдаткаваў на гэта нешта каля 50 рупій.
Прачнуўшыся на наступны дзень крыху раней, я пабрыў на вакзал, адкуль сыходзіў мой цягнік да Агры. Праз 2 гадзіны я быў ужо на месцы, узяў таксі (каля 100 рупій) і накіраваўся да Тадж-Махале. Мабыць, гэта адно з нямногіх месцаў, якое апраўдала і нават перасягнула мае чаканні. Заплаціўшы за ўваход 700 рупій і ўдосталь нацешыўшыся шпацырам па тэрыторыі, я вырашыў наведаць парк па той бок ракі ад Тадж-Махала. На гэта мяне падштурхнула адна фатаграфія, якую я ўбачыў яшчэ некалькі гадоў таму. На ёй быў намаляваны Тадж-Махал у адлюстраванні ракі. Але мне было не наканавана зрабіць такую ж фотку, ахоўнікі вельмі строга сочаць за ўсімі, хто спрабуе прабрацца з парку да ракі.
Гэтая фатаграфія зроблена недалёка ад Тадж-Махала.
У свой апошні дзень я наведаў Кутабы Минар (самы высокі ў свеце мінарэт), Вароты Індыі. Пакатаўся па горадзе на звычайным аўтобусе, мне трапіўся ўдалы маршрут, які ходзіць па цэнтры і з акна бачныя ўсе цікавыя месцы. Яшчэ мне трапіўся на вочы ліфт, які стаяў пасярод нічога)) І я ніяк не мог зразумець, куды ён вядзе, пакуль мясцовыя мне не патлумачылі. Аказалася гэта ўваход у метро, якое я так і не выявіў паблізу)
Як бы я не любіў Індыю, ад Дэлі ў мяне засталіся неадназначныя ўражанні. Вельмі шмат калек, смецця і беднаты. Таму, калі вам вар'яцка жадаецца наведаць дадзены горад, трэба быць гатовым да такіх нюансаў.