Даўно вядома - ідэальны адпачынак зусім не той, на які выдаткаваныя ўсе фінансавыя запасы і які праходзіць абавязкова на фешэнэбельным акіянскім узбярэжжы, а той, які ўвасабляе, нарэшце-то, менавіта твае мары. А мары бываюць рознымі. Напрыклад, хто-то ўсё жыццё мроіць гарамі. І для такіх падарожнікаў - вялікі прастор выбару ў зямной геаграфіі. Адным з самых прыцягальных месцаў з даўніх часоў застаецца загадкавы Непал. Нядзіўна, бо гэтая краіна багатая высокай горнай сістэмай планеты - Гімалаі. На плошчы ў мільён квадратных кіламетраў змясцілася нямала масіваў і асобных стромкіх вяршыняў. Сярод іх вялікай папулярнасцю карыстаецца горнае «сход», якое ўваходзіць у аднайменны Нацыянальны парк: Аннапурны.
Самае цікавае, што гэты горны масіў застаецца вельмі наведвальным не толькі масцітымі альпіністамі, якіх не палохае даволі-такі высокая статыстыка смяротнасці (нездарма Аннапурны дагэтуль славіцца як самы небяспечны васьмітысячнік), але і распачыналымі заваёўнікамі вышынь альбо наогул аматарамі пешых паходаў, паколькі у гэтых месцах нямала таксама і кароткіх бяспечных треккингов ў асяроддзі пышнай прыроды. Уласна, Аннапурны гэта не гара-адзіночка, а менавіта сход пяцёркі вяршыняў. Аб хрустальным горным паветры, вычварным і багатым змешванні расліннасці ад марозаўстойлівых соснаў да цеплалюбных бананаў, нарэшце, неподпражаемо прыгожых саміх гарах казаць можна вельмі доўга, але гэта як раз той выпадак, калі лепш адзін раз убачыць на ўласныя вочы і ўдыхнуць ўласнымі лёгкімі. І калі ў марскіх і гарналыжных курортаў ёсць сякія-такія свае нюансы, улічваючы якія атрымліваеш паўнавартасны адпачынак, то і ў горнага треккинга яны таксама ёсць. Напрыклад, неабходна разлічыць правільнае час года для падобнага тура, асабліва, калі ён першы. Сёй-той можа вырашыць, што лепшым часам для паездкі ў Аннапурны будзе лета , Але няўмольная гарачыня і нудныя дажджы сапсуюць усю карціну. Зіма ж у гэтых краях і зусім - не толькі даволі халодная, але і далёка небяспечная. А вось тыя, што засталіся пры такім раскладзе восень і вясна - самае тое. У кастрычніку і лістападзе добра, таму што ўжо не так спякотнае, а неба яснае і чыстае, значыць, ніякага туману або каламутнай заслоны, якія могуць сапсаваць выдатны навакольны выгляд горнай грады, не будзе. У сакавіку і красавіку дадаецца вельмі прыемны плюс: на ўсю моц квітнеюць мясцовыя яблыні і рододендроны.
Што да фінансавых выдаткаў, то самыя вялікія сумы сыдуць, хутчэй за ўсё, на пералёт туды-зваротна. А вось апынуўшыся ля самай падэшвы Гімалайскага хрыбта моцна марнавацца ўжо не давядзецца нават у высокі сезон. Вельмі разгалінаваная сетка пешаходных маршрутаў у бок Аннапурны ды і іншых горных масіваў пачынаецца з адной кропкі - горада Покхары, размешчанага менавіта тут. Тутэйшы раён, адбудаваны спецыяльна для турыстаў на беразе пышнага возера Фева, носіць назву Лейксад і забудаваны гатэлямі рознага ўзроўню зорнасці, але ў любым выпадку яны ўсё добраўпарадкаваны і вельмі нават недарагія. Накладной аказваецца толькі такая паслуга як інтэрнэт, а ўласна пражыванне рэдка перавышае 15 даляраў у суткі нават восенню ці вясной. Кошты ў рэстаранах лічацца еўрапейскімі турыстамі цалкам прымальнымі, а якасць ежы - самым высокім ва ўсім Непале. Рушыўшы па выбраным маршруце, разлічваць на гарадскія ўмовы падчас начоўкі ужо не даводзіцца, хоць старая палатка або земляны дол таксама турысту не пагражаюць - треккинги праходзяць праз досыць населеныя месцы, дзе мясцовыя жыхары ахвотна здаюць акуратныя пакойчыка часам нават з гарачай вадой і электрычнасцю. Абыходзіцца гэтае задавальненне каля трох даляраў за ноч. Часцяком пры такіх прыстанак ёсць і ўласныя рэстаранчыкі, дзе рыхтуюць вельмі сытна і смачна выключна з свежых прадуктаў, больш за тое - ежа моцна нагадвае еўрапейскую і варта параўнальна нядорага. Улічваючы ўсё экзатычныя і нярэдка спартанскія моманты такога тура наўрад ці варта рызыкаваць і браць з сабой у паездку малых. А вось для дзяцей старэй, да прыкладу, падлеткаў падарожжа апынецца вельмі пазнавальным і займальным.
