Радос пакарыў нас яшчэ на фота ў турыстычных каталогах: заліты сонцам востраў, буянае красаванне камяністых узгоркаў і надзвычайнае моры. Вырашана - едзем туды. Гэта была першая паездка ў Грэцыю і мы ні разу не пашкадавалі, хіба толькі аб тым, што ўзялі ўсяго тыдзень адпачынку (з якіх адзін дзень з'ела а / да «СкайЭкспресс» вар'яцкай затрымкай чартара).
Свой выбар спынілі на Атэлі «Радос Прынцэс», што ў Киотари. Спадабалася ўсё: панарамны від на мора і наваколлі, чысты галечный пляж, спакойнае і празрыстая, як сляза, вада ў моры, вельмі мала рускамоўных таварышаў. Не буду шмат апісваць гатэль - увогуле, добрае харчаванне, чысціня, проста мэбляваныя і прасторныя нумары, мілы персанал, размяшчэнне добрае. Да пляжу трэба спускацца па ступенечкам, але пасля шчыльнага сняданку гэта нават выдатна).
Пра самае курорце. Радос - даволі вялікі востраў, і натуральна, мы не паспелі пабываць усюды, дзе хацелі, за свае пяць дзён. Наведалі Линдос, белакаменны горад на ўзгорку, дзе было неверагодна горача (абавязкова браць з сабой ваду і кепкі). У горадзе вельмі міла, па шляху на осліку я ўбачыла мноства сувенірных і іншых цікавых крамак, шкада толькі, што некалі было спыніцца з-за раскладу.
З-за спякоты я дрэнна памятаю аповяд гіда, запомнілася толькі, што ўсе разваліны храмаў Акропаля рэстаўруюць, што практычна нічога не засталося добра захаваўся з старажытнасці і ўсё, што мы бачылі - праца сучасных майстроў па аднаўленні, т. Е. Фактычна копіі. Што ўзрушыла: захапляльны дух від на бязмежнае мора, бухта апостала Паўла ў выглядзе сэрца, панорама абсалютна белага горада.
Былі ў Даліне сямі крыніц. Там вельмі выдатна - прахалода, блізкасць вады, цень векавых дрэў, прыгожыя цясніны і горы. Прайшлі, вядома ж, вядомае выпрабаванне - абсалютна цёмны тунэль па костачкі ў вадзе, гужам. Дарэчы, даволі страшна, але вельмі бадзёрыць. Выходзіш і праўда нейкім абноўленым, што нядзіўна пасля ледзяной-то вады).
Ну і, вядома, не мог вытрымаць ад наведвання самага горада Родаса, з яго міжземнаморскім абаяннем і гіпатэтычным калоса, ад якога засталіся толькі намёкі ды міфы. І ўсё ж горад вельмі прыгожы, адно спадчына рыцараў мальтыйскага ордэна з іх уражлівым замкам чаго варта! Ды і наогул атмасфера ў горадзе выдатная, хоць і горача. Вузкія камяністыя вулачкі, каменныя пабудовы сярэднявечнага выгляду, сонца, чыстае марское паветра і рэзкія водары, а яшчэ смачная печаная кукуруза і халодны свежевыжатый сок - што яшчэ трэба для шчасця.
Выдатны атрымаўся адпачынак, толькі замала).