Восень-зіма ў Алупке - маленькім пасёлку ЮБК, ціхае і ціхамірнае час. Пустыя вулачкі, бязлюдны пляж.
Адзінае месца, дзе і не ў сезон шмат народа - Воронцовского палац, які размешчаны ля падножжа гары Ай-Петры. Палац, цёмны, з яго гатычнымі трубамі, які нагадвае рыцарскія сярэднявечныя замкі, выглядае ў зімовыя дні змрочным. Нездарма тут калісьці, ў далёкіх 60-х гадах здымалі фільм «Гамлет».
А вось Воронцовского парк прыгожы ў любое надвор'е і ў любы час года.
Парк - шэдэўр садова-паркавага мастацтва. Горныя вяршыні з аднаго боку і чорнае мора з другога.
Сам парк рэльефны, зроблены, як амфітэатр, дзеліцца на «Ніжні» і «Верхні» паркі. Каб агледзець яго ўвесь, мабыць, трэба выдаткаваць цэлы дзень.
Ніжні парк знаходзіцца бліжэй да ўзбярэжжа, са скалы Айвазоўскага (яна называецца так, таму што менавіта тут мастак напісаў многія свае марскія карціны) адкрываецца надзвычайны від на мора. У Ніжнім парку ў ім шмат фантанаў (у Алупке наогул любяць фантаны) і скульптур, тут знаходзіцца крыніца «Чайный домік» і незвычайная «Ільвіная тэраса».
Але асабіста мае самыя любімыя месцы знаходзяцца ў Верхнім парку. Гэта Люстраное возера, Лебядзінае возера і Сонечная паляна. Тут заўсёды так спакойна, як быццам у нейкую ціхую казку трапляеш. Можна сядзець на лавачках, чытаць, глядзець на лебедзяў. Два лебедзі, грацыёзныя, велізарныя, якіх цяпер пасадзілі ў розныя возера, любяць пазіраваць для фатаграфій.
Атмасферныя фатаграфіі атрымліваюцца на фоне арыгінальных прыродных збудаванняў - вадаспаду Малы Хаос і страшнаватага нагрувашчванні велізарных каменных груд пад назвай Вялікі хаос.
Як і ў Палацы, так і ў Парку можна замовіць экскурсію, і, напэўна, так бы я і парэкамендавала зрабіць, таму што, калі аглядаць самастойна, то можна нешта прапусціць, не пазнаць, ды нават проста заблудзіцца а парку і шмат чаго не ўбачыць.
Ля ўваходаў у парк шматлікія лавачкі з сувенірамі, крымскім травяной гарбатай, горным мёдам. Можна купіць і наборы паштовак менавіта з выявай парку і Палаца, памятныя буклеты, календары, мастацка выкананыя фатаграфіі.