Біблос першапачаткова планаваўся нашай сям'ёй як адзін з пунктаў маршруту па Лівану. А атрымалася ўсё па-іншаму. Настолькі гэты горад прыйшоўся нам па душы, што мы вырашылі застацца ў ім на ўсе дзесяць дзён. Так што нават Бейрут толкам не паглядзелі.
Прыляцелі ў Бейрут, зь яе да Біблос прыкладна кіламетраў сорак. У Біблос гасцініцу ня браніравалі, шукалі на месцы. Шукалі нядоўга, можа, нм пашанцавала, але ўжо праз гадзіну пасля прыезду, мы пілі каву на балконе свайго нумара. І глядзелі на мора.
У Біблос нейкая асаблівая атмасфера. Вельмі прыемныя, добразычлівыя, тактоўныя мясцовыя жыхары. Не спрабуюць «впаріть» тавары і паслугі, не спрабуюць падмануць, развесці. Вось гэта і падкупіла нас. Мы расслабіліся цалкам. Раніцай, паснедаўшы, ішлі на пляж. Не магу сказаць, што вельмі чыста на пляжы, але затое народу ў буднія дні было мала. У выхадныя - значна больш, бо на пляж прыбывалі мясцовыя жыхары.
Вялікую частку часу, мы праводзілі, проста гуляючы па горадзе - па вуліцы рэстаранаў часцей за ўсё. Заходзілі ў першы які трапіў рэстаранчык. Усюды на танна, але смачна. Асабліва мезе - традыцыйнае ліванскае страва. У гатэлі ў нас былі толькі сняданкі, таму абедалі і вячэралі «на баку». Вельмі смачнае ў Біблос марозіва - я з'ела, напэўна, тону з хвосцікам.
Гораду больш за сем тысяч гадоў. І вечна яго хто-небудзь заваёўваў - то персы, то егіпцяне, то рымляне. І па архітэктуры гэта адчуваецца. Дастаткова паглядзець на замкі, саборы, сярэднявечныя сцены. Нагледзеліся мы на гэтую спадчыну заваёўнікаў ў Археалагічным парку.
Праз тыдзень адпачынку ў Біблос, я ўжо ўсёй душой зразумела ўсіх гэтых асірыйцаў і арабаў разам з крыжакамі, якія безупынна замахваліся на гэты гарадок. Я б таксама зрабіць замах. Каб навечна пасяліцца. Вось такая думка мне прыйшла ў галаву, калі мы з вяршыні замка крыжакоў аглядалі ваколіцы. Не горад, а мара. Прыгожа, утульна, усё прасякнута глыбокай даўніной. Плюс дзіўны клімат - пры спякоце ў 35 градусаў у жніўні-месяцы дыхаецца лёгка. За ўсе дзесяць дзён у мяне было самаадчуванне, як у касманаўтаў. Запас лекаў у аптэчцы застаўся некранутым.
Славутасці Біблос мы агледзелі не па адным разе, так як у горадзе іх не так ужо шмат. У царкве Іаана Хрысціцеля акрамя ўсяго іншага ўразілі цудоўны мазаічны падлогу. Цікава, што некаторыя дзверы ў гэтым хрысціянскім храме аформлены ў арабскім стылі. Сляды заваёўнікаў, аднак.
Недалёка ад царквы знаходзіцца музей васковых фігур. Вельмі цікава. Прадстаўлены сцэны з гісторыі Лівана. У каго добрая памяць, можна з прыемнасцю вывучаць гісторыю краіны, не зазіраючы ў падручнікі.