Хвядоса - горад арыгінальны. Хоць бы тым, што прыязджаеш у яго на цягніку прама па набярэжнай. Такога я больш не бачыла нідзе. Таму выгружае з цягніка і прама ў моры!
Вельмі зручная Хвядоса і тым, што нягледзячы на свае маленькія памеры, тут ёсць два прыпынкі, дзе можна выйсці. Калі вы жывяце ў раёне цэнтра, то лепш выходзіць на канцавым станцыі - цэнтральным вакзале. Калі на ўскраіне горада, або вам трэба з Феадосіі ехаць далей (Судак, Коктебель, Арджанікідзэ), то лепш выйсці на станцыі Айвазоўскі (гэта за 15 хвілін да канчатковай станцыі). Прама насупраць знаходзіцца аўтавакзал.
Мы выходзілі як раз на гэтай станцыі, таму што знялі жыллё ў гэтым раёне. Чаму мы выбралі менавіта яго? Да мора ісці 10 хвілін. Тут знаходзіцца цэнтральны гарадскі пляж. У адрозненні ад гарадскіх ў цэнтры, ён пяшчаны. Тут жа знаходзіцца рынак і аўтавакзал. Адсюль мы ездзілі ў Кактэбель на звычайным аўтобусе па проста смешны цане.
Бо цягнік у Феадосію прыбывае ў 4.30 раніцы, то ўжо ў першы дзень у нас была процьма часу і мы паспелі ахапіць неабсяжнае. Прама з цягніка мы пайшлі на пляж купацца. Людзей амаль не было, вада жудасна смярдзела багавіннем і гэтыя самыя багавінне плавалі літаральна ўсюды ўперамешку з медузы. Больш на гэты пляж мы ніколі не хадзілі.
У першы ж дзень мы паспелі схадзіць да рэштках Генуэзскай крэпасці, ад якой засталіся дзве няшчасныя сцяны. У параўнанні з судакской крэпасцю тут наогул рабіць няма чаго. Хоць турыстаў сюды і прывозяць, ніякай інфраструктуры тут няма. Сувеніраў купіць няма дзе і нават простай вады купіць няма дзе.
У цэнтры горада шмат цікавых месцаў. Мы схадзілі ў музей Айвазоўскага, ды і як не схадзіць, калі многія прадстаўленыя ў музеі палотны напісаны былі менавіта тут. Былі ў музеі васковых фігур, але гэта відовішча на аматара, так як цяпер у кожным вялікім горадзе такое ёсць.
У горадзе не шмат, а проста вельмі шмат помнікаў. Асабліва героям-маракам і проста прысвечаным розным вайскоўцам падзеям. Я нават як-то вырашыла падлічыць, і збілася пасля 36 штук.
Набярэжная тут даволі доўгая і шырокая. Усюды стаяць альтанкі, прадаюць смачнасці і сувеніры. Само сабой бары, кафэ і духмянасці шашлыка і плову на кожным куце. Ўжо наколькі я не аматар плову, але выстаяць не змагла. Ён тут вельмі смачны!
Не гледзячы на тое, што цэнтральныя вуліцы горада акультураны і забудаваны ў сучасным стылі, вялікая частка горада - гэта глыбокая правінцыя з убогімі старымі дамамі і разбуранымі вуліцамі. Ва ўсякім выпадку прыязджаць у гэты горад другі раз неяк не хочацца. Так я падумала ў першы раз, калі сюды трапіла, а пасля гэтага была там яшчэ два разы.